27 Φεβρ. 2010 Εξεταστική Λύσεων
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 27/2/2010
Το μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο αναθεώρησης / υπερδιπλασιασμού, μέσα σε μερικές ημέρες, των εκτιμήσεων του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος για το 2009 (από 6% σε 12,7%), που έλαβε χώρα τον περασμένο Οκτώβριο, έδωσε αφορμή για τον ευρωπαϊκό / διεθνή διασυρμό της χώρας αφενός ως προς την παροχή αξιόπιστων δημοσιονομικών στοιχείων, αφετέρου ως προς την στοιχειώδη παρακολούθηση της εφαρμογής των Κρατικών Προϋπολογισμών.
Το φαινόμενο θα ήταν αντικείμενο «εξεταστικής επιτροπής για ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος» ακόμη και εάν δεν είχε οδηγήσει στην αναξιοπιστία για τα δημόσια οικονομικά της χώρας, ακόμη και εάν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είχε κινήσει τη διαδικασία παράβασης περί μη τήρησης της υποχρέωσης για αναφορές με αξιόπιστα δημοσιονομικά στατιστικά στοιχεία. Γιατί εν τέλει στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία αποτελεί παθογένεια που κορυφώθηκε την περίοδο 2008-2009.
Για το «ποιος φταίει» οι πολίτες έχουν ήδη καταλογίσει ευθύνες σε κρατι(κομματι)κά πρόσωπα. Η εξεταστική μπορεί να τις φωτίσει / επιμερίσει περαιτέρω. Ελλείψει όμως θεσμικής πρόβλεψης για λογοδοσία, κρισιμότερο είναι να λυθεί το ζήτημα της διαφάνειας και της λογοδοσίας ως προς την παρακολούθηση και την εφαρμογή των Κρατικών Προϋπολογισμών. Τους οποίους νομοθετεί η Βουλή των Ελλήνων και χρηματοδοτεί η πλειοψηφία των πολιτών.
Η παθογένεια των Κρατικών Προϋπολογισμών συνίσταται όχι μόνο στο ότι υπήρξε δυνατότητα για την, κατά πολιτ(ευτ)ική βούληση, τροποποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων, αλλά και στο ότι λόγω της συστηματοποιημένης αδιαφάνειας στην εφαρμογή και την παρακολούθησή τους, οι αποκλίσεις μεταξύ αυτού που αρχικά εγκρίνεται, αυτού που σταδιακά υλοποιείται και αυτού που τελικά εγκρίνεται, μέσω της Κύρωσης του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους, είναι μνημειώδεις.
Παρά τις παρατηρήσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου που προηγούνται της Κύρωσης, παρατηρήσεις οι οποίες φθάνουν στη Βουλή «κατόπιν εορτής» (στην κυριολεξία όταν τα «πάρτι» έχουν προ πολλού ολοκληρωθεί), όταν συζητείται η Κύρωση με χρονική υστέρηση δύο και πλέον ετών (μόνο στην περίπτωση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2008 συντομεύθηκε στους 14 μήνες) ουδείς καλείται να λογοδοτήσει γι' αυτές τις αποκλίσεις. Λόγω δε της συστηματοποιημένης αδιαφάνειας, η Βουλή αδυνατεί να τις προλάβει, να τις συγκρατήσει και να τις αξιολογήσει.
Το «σύστημα» δεν πάσχει μόνον, ή κυρίως, στο ότι η Βουλή των Ελλήνων, παρά και τις θεσμικές προβλέψεις (π.χ. για ειδική επιτροπή επί του Απολογισμού και του Ισολογισμού του Κράτους) αδυνατεί να παρακολουθήσει αποτελεσματικά την εξέλιξη εφαρμογής του Κρατικού Προϋπολογισμού. Πάσχει κυρίως στην καρδιά του συστήματος «παραγωγής» των δημόσιων δαπανών, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, και στην απουσία διαφανούς και αναλυτικής παρακολούθησης των δαπανών, αλλά και των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει το Ελληνικό Δημόσιο, σε πραγματικό χρόνο.
