Άρθρα: αὐτῶν γὰρ ἀπωλόμεθ᾽ ἀφραδίῃσιν... βουλή δέ κακή νίκησεν ἑταίρων

αὐτῶν γὰρ ἀπωλόμεθ᾽ ἀφραδίῃσιν... βουλή δέ κακή  νίκησεν ἑταίρων, 

(Ομήρου Ὀδύσσεια, Ραψωδία Κ, 27, 46)

capital.gr,  Άρθρα,  21 Αυγούστου 2018

Ο τίτλος σημαίνει σε μετάφραση Ν. Καζαντζάκη - Ι. Κακριδή,   "τι εμείς χαθήκαμε απ᾿ τις ίδιες μας τις ανεμυαλοσύνες!  …  και νίκησε μια τόσο ανόητη γνώμη", και σε μετάφραση  Ἀργύρη Ἐφταλιώτη "τὶ ἀπ' ἀγνωσιὰ χαθήκαμε δική μας … καὶ νίκησε ἡ κακὴ βουλὴ μὲς στοὺς συντρόφους".  

Αναφέρεται στο επεισόδιο της Οδύσσειας  όπου η "αγνωσιά"  και η "ανόητη  γνώμη" άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και έφεραν τον Οδυσσέα και τους εναπομείναντες συντρόφους του, ενώ ήδη "ξεχώριζαν την Ιθάκη" και "όσο ζυγώνανε, θωρούσανε και τις φωτιές που άναβαν",  "γοργά ένας σίφουνας τους ξέσυρε βαθιά στο πέλαο μέσα, μακριά απ᾿ τη γη μας".   

Είθε η "αγνωσιά"  και η "ανόητη  γνώμη"  να αφορούν  αυτά που έγιναν  το 2015. Και όχι αυτά  που θα  ακολουθήσουν το 2018-2019.  

Διότι  οι "μεταμνημονιακές" κυβερνητικές στοχεύσεις αναδύονται ρηχές και ανεπεξέργαστες. Όπως ήταν  και  οι πάλαι ποτέ "αντιμνημονιακές" τους. Οι οποίες   μετετράπησαν το 2015, ελέω εξουσίας και ισχυρής πρόσκρουσης στην πραγματικότητα, σε "μνημονιακές". Κοινός  τόπος  τους η αντιστροφή της πραγματικότητας. Λες και δεν έφερε η ελληνική κρίση και η ελληνική ολόπλευρη χρεοκοπία (και παρακμή)  τα αλλεπάλληλα μνημόνια... 

Η Ελλάδα  χρειάσθηκε τρία μνημόνια  για να κρατηθεί  στη ζώνη του ευρώ. Μένει στη ζώνη του ευρώ,  αλλά, παρά τα παρηγορητικά και ενθαρρυντικά λόγια που απολαμβάνει  λόγω της ημερολογιακής λήξης του τρίτου προγράμματος, παραμένει μια εξαιρετική και μοναδική περίπτωση, όπως είχε χαρακτηρισθεί από τα πρώτα στάδια  της ελληνικής χρεοκοπίας. 

Βιβλίο: Το Επιπλέον Ναυάγιο - Ερμηνευτικό εγκόλπιο για την κρίση

Φιλοξενούμενα: Σε αντίθεση με τον Νέο Βουτζά, το Μάτι ήταν μία παγίδα θανάτου

Σε αντίθεση με τον Νέο Βουτζά, το Μάτι ήταν μία παγίδα θανάτου,  Δημήτρης Ιωάννου, Athens Voice, 1 Αυγούστου 2018.

Xωρίς παρανοήσεις και παραλογισμούς

1. Η βασική αιτία για το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής στο Μάτι δεν είναι τα σφάλματα στην διαχείριση της κρίσης από την Πυροσβεστική, την Αστυνομία και την Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας. Παρόμοια σφάλματα σε μία άλλη περιοχή δεν θα είχαν ως αποτέλεσμα 100 νεκρούς. Βασική αιτία για το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής είναι οι πολεοδομικές και οικιστικές συνθήκες στο Μάτι σε συνδυασμό με το πυκνό πευκοδάσος που υπάρχει εκεί. Όσοι θέλουν να καταλάβουν την πραγματικότητα, έξω από πολιτικούς φανατισμούς και αντιδικίες, ας προσέξουν το εξής: ο Νέος Βουτζάς κάηκε και αυτός, εξ ολοκλήρου σχεδόν, όπως και το Μάτι. Μάλιστα χρονικά κάηκε πριν από το Μάτι. Έχει τον ίδιο Δήμαρχο ενώ εκεί επιχειρούσαν ακριβώς οι ίδιες πυροσβεστικές δυνάμεις που είχαν την ευθύνη και για το Μάτι. Επίσης, όπως και στο Μάτι, κανείς ποτέ δεν διέταξε εκκένωση του οικισμού. Και όμως στον Νέο Βουτζά δεν πέθανε σχεδόν κανένας από τους κατοίκους. Παρά το ότι τα σπίτια τους κάηκαν ολοσχερώς, σχεδόν όλοι κατάφεραν και διέφυγαν σώοι (είναι μάλιστα τραγική ειρωνεία ότι κάποιοι πέθαναν στο Μάτι όπου παγιδεύτηκαν γιατί δεν ήξεραν πώς να εισδύσουν μέσα από τα κτίσματα για να περάσουν στην παραλία).

Conference Paper Presentations: Import of Elements of the German Model into Greece in the 1980s

Import of Elements of the German Model into Greece in the1980s,  

in  

What Does Co-Determination Do? What Can We Learn from Research? 

2nd Biennial Conference,  

Hans Böckler Foundation in cooperation with the Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung (WZB),   Berlin Social Science Center,  

11 June 2018. 

Φιλοξενούμενα: Εθνική τραγωδία είναι ο τρόπος που ζούμε

Εθνική τραγωδία είναι ο τρόπος που ζούμε, 

Δημήτρης Ιωάννου,  Athens Voice, 25 Ιουλίου 2018

Η επιθυμία και η βούληση του Νεοέλληνα δεν μπορεί να παραβιάζει ατιμώρητα, τους νόμους της φύσης, της οικολογίας, της οικονομίας και της κοινωνίας.

Εδώ και λίγα χρόνια κατοικώ στη Ραφήνα. Κοντά στο κέντρο του οικισμού, και γι’ αυτό το σπίτι μου δεν κινδύνευσε από τη φωτιά. Ευτυχώς, για μένα, επίσης, δεν υπήρχε ανάμεσα σε αυτούς που χάθηκαν κάποιος συγγενής ή φίλος. Πέρα όμως από την οδύνη που μοιράζομαι με τους Έλληνες για την απώλεια τόσων ψυχών, έζησα την καταστροφή της πυρκαγιάς από πολύ κοντά, με μεγάλη αγωνία. Συν το θλιβερό γεγονός ότι διαφόρων φίλων και γνωστών τα σπίτια έχουν γίνει κάρβουνο.

Παρακολουθώ στην τηλεόραση τις συζητήσεις για τις «ευθύνες», και αισθάνομαι θλίψη μαζί με αγανάκτηση. Γιατί είναι αθλιότητα και μικροψυχία να ισχυρίζεται κανείς, σε τέτοιες στιγμές, ότι για την καταστροφή φταίει η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, η πυροσβεστική, ο δήμαρχος ή οι ξένοι πράκτορες. Αθλιότητα γιατί είναι ασέβεια στη μνήμη των νεκρών να χρησιμοποιείς την απώλειά τους για να κάνεις τη συνηθισμένη, τετριμμένη μικροπολιτική σου. Και μικροψυχία γιατί, αν και μετά από μία τέτοια τραγωδία δεν καταφέρεις να δεις την ύπαρξή σου λίγο διαφορετικά, αυτό μαρτυρά ότι είσαι συναισθηματικά πεθαμένος.