7 Αυγ. 2010 Οι ενδιαφέρουσες απόψεις του TPS
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία 7/8/2010
Πριν ο Tommaso Padoa-Schioppa αναλάβει καθήκοντα συμβούλου του πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας σε θέματα Οικονομίας ήταν ήδη ενδιαφέρον, και χρήσιμο, να παρακολουθεί κανείς τις απόψεις του για την τρέχουσα διεθνή κρίση, την Ευρώπη, την ευρωζώνη και την Ελλάδα. Κι αν δεν συμφωνεί κανείς μαζί του οι προσεγγίσεις του ήταν, και είναι, χρήσιμες για να κατανοηθούν τα (ιστορικά και κοινωνικά οδυνηρά) αδιέξοδα της οικονομικής ορθοδοξίας των τελευταίων δεκαετιών, το μετέωρο βήμα του ευρώ, οι πιθανές εναλλακτικές πολιτικές.
Κατ΄ αρχήν για το «ελληνικό ζήτημα» της δημοσιονομικής χρεοκοπίας είχε διατυπώσει εγκαίρως, «κόντρα στο ρεύμα» της γερμανικής, και όχι μόνο, μονομέρειας ότι ναι μεν η ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων είναι αναμφισβήτητη, αλλά μέρος της ευθύνης για την ανεπαρκή διαχείριση των δημοσίων οικονομικών και της ανταγωνιστικότητας εκτός από την Αθήνα υπάρχει και στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Παρίσι και κάθε άλλη πρωτεύουσα της ευρωζώνης. Και στους θεσμούς της Ένωσης στο σύνολό τους - Επιτροπής και ΕΚΤ συμπεριλαμβανομένων.
Κατά τη διάρκεια αναζήτησης πολιτικών - οικονομικών λύσεων για την «ελληνική κρίση» αντιπαρατέθηκε ενεργά στο «μοιραίο λάθος», όπως το χαρακτήριζε, να αφεθεί η Ελλάδα στην χρεοκοπία της και στην τύχη της, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα ήταν το «μοιραίο λάθος» για τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και το ίδιο το ευρώ. Επέμεινε δε στην ανάγκη ερμηνείας της «εθνοκρατικής» εμμονής, επί εβδομάδες, της γερμανικής κυβέρνησης και ευρύτατων κατηγοριών της ελίτ κρατών της ευρωζώνης στην «εγκατάλειψη» των «αμαρτωλών» νοτιοευρωπαίων.
Ενδιαφέρουσα, κοινή πλέον σε όλους, είναι η ερμηνεία του γιατί παρά τις εμμονές τους οι ευρωπαϊκές ηγεσίες στράφηκαν εν τέλει στη δημιουργία του Μηχανισμού Στήριξης, αναλογιζόμενες το συμφέρον (τους) και την οικονομική λογική λόγω της ευρωπαϊκής αλληλεξάρτησης των οικονομιών βορείων και νοτίων, δυνατών και αδυνάτων, ενάρετων και αμαρτωλών. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα η αναγωγή των υφιστάμενων ορίων της ήδη 60χρονης ευρωπαϊκής ενοποίησης -που «κινδύνευσε» και «κινδυνεύει»- στη «μήτρα» εθνικών κρατών (και συμφερόντων) της σημερινής Ευρώπης που παρήχθη με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648 για τη λήξη του καταστρεπτικού τριαντακονταετούς πολέμου.
Ο TPS, διάδοχος του Ζακ Ντελόρ στην ηγεσία του Ινστιτούτου Notre Europe, δεν ανήκει στους αισιόδοξους ή στους απαισιόδοξους για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ανήκει σε αυτούς που επαναλαμβάνουν συχνά τη διαπίστωση, του εκ των θεμελιωτών της ευρωπαϊκής ενοποίησης Ζαν Μονέ στα Απομνημονεύματά του, ότι «η Ευρώπη θα σφυρηλατηθεί μέσα από τις κρίσεις και θα είναι το σύνολο των λύσεων που θα υιοθετηθούν σε αυτές τις κρίσεις». Σημειωτέον ότι ήδη είμαστε εν μέσω μίας τέτοιας βαθιάς, μεγάλης κρίσης και στον κόσμο και στην Ευρώπη, που σύμφωνα με τον TPS είναι η κρίση 2007-20xx.
