15 Μαΐου 2010 Ενα «Ιδανικό» Συμβούλιο Αρχηγών
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 15/5/2010
Η ελληνική προσφυγή στον μηχανισμό ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ για την αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της χώρας θα μπορούσε να ήταν αντικείμενο του Συμβούλιου πολιτικών Αρχηγών. Μετά από ένα ομόθυμο «όχι» στον δανεισμό θα μπορούσε να εγκριθεί ένα εναλλακτικό πρόγραμμα αρχών και ενεργειών με βάση τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή από τις καλύτερες πολιτ(ευτ)ικές πρακτικές της πρόσφατης εξαετίας, αλλά και της ευρύτερης μεταπολιτευτικής περιόδου.
Για τους μισθούς και τις συντάξεις, μια και μπήκαμε στην ΕΕ και στο ευρώ, υιοθετείται η αρχή της οσμώσεως για ταχεία «σύγκλιση» και όχι μόνο. Είχαμε μία «θωρακισμένη οικονομία», ολόκληρο «Έτος Ανταγωνιστικότητας» το 2005, και πλείστα όσα επιτεύγματα, και, συνεπώς, πλην της «μετριοπαθούς» απαίτησης για σύγκλιση στον μέσο όρο της ΕΕ υιοθετείται η «σύγκλιση» στα ανώτερα επίπεδα της Ένωσης και της ευρωζώνης: μισθοί Λουξεμβούργου για όλους.
Για τα επιδόματα στις αμοιβές καθιερώνεται «επίδομα λόγω μη λήψης επιδομάτων» για όσους τυχόν δεν απολαμβάνουν τα πλείστα επιδόματα του δημόσιου τομέα. Για όσους μεν τα λαμβάνουν, υπολείπονται δε των επιδομάτων π.χ. του Υπουργείου Οικονομικών εισάγεται πρόσθετο «επίδομα εξομάλυνσης των επιδομάτων» για την ίση μεταχείριση των υπαλλήλων του δημοσίου. Επεκτείνεται ό,τι έχει συμβεί με το περιβόητο «επίδομα παραγωγικότητας»...
Για τις απολύσεις τυγχάνει γενικής εφαρμογής η ρήτρα ότι όποιος απολύεται από τον ιδιωτικό τομέα προσλαμβάνεται αυτομάτως στον δημόσιο τομέα. Με την προσθήκη ότι κάθε προσλαμβανόμενος στον δημόσιο τομέα δικαιούται, εάν το επιθυμεί, να απασχοληθεί και σε άλλη εργασία του ιδιωτικού τομέα, κυρίως ή παραλλήλως, με δικαίωμα να επιστρέψει στην δημόσια μισθοδοσία (εάν έχει φύγει) άνευ ετέρας προϋποθέσεως.
Για τις συντάξεις ως λύση του ασφαλιστικού επιλέγεται η εφαρμογή, επιτέλους, του προφητικού συνθήματος/αιτήματος «Στα Δεκάξι Σύνταξη» με την αναγνώριση «πλασματικής» 15ετίας σε κάθε υποψήφιο εργαζόμενο, επεκτείνοντας σε όλους τους πολίτες, για λόγους ισονομίας τις βέλτιστες πρακτικές πρόσφατης «αποκρατικοποίησης». Το «Στα Δεκάξι Σύνταξη» αποτελεί ριζική λύση στην χρόνια και επιδεινούμενη ανεργία των νέων. Με τυχόν απασχόληση στο δημόσιο θεμελιώνεται δικαίωμα δεύτερης σύνταξης, πάντα με αμοιβές Λουξεμβούργου.
Για την επιστροφή στην αναπτυξιακή διαδικασία αφενός οι φόροι καταβάλλονται οικειοθελώς βάσει της αρχής «ό,τι προαιρείσθε», αφετέρου αποχαρακτηρίζεται κάθε γωνιά ελληνικής γής, αρχής γενομένης από τη Αττική, και απελευθερώνονται οι συντελεστές δόμησης. Το οικιστικό πρότυπο Κυψέλης και Αμπελοκήπων γενικεύεται, για ένα Χόνγκ-Κόνγκ της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Τα ανωτέρω είναι εφικτά και βιώσιμα καθώς, εν μέσω της ελληνικής οικονομικής κρίσης, πολίτες που είχαν αποσύρει από τις τράπεζες τα ευρώ τους και τα είχαν αποκρύψει στις γλάστρες τους διαπίστωσαν ότι τα ευρώ καρποφορούν. Ίσως λόγω (ιδεολογικοπολιτικού) κλίματος...
