8 Μαίου 2010 «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία 8/5/2010
Μέχρι πρότινος ίσχυε το η κρίση ως ευκαιρία. Πλέον ισχύει το η οιονεί χρεοκοπία ως ευκαιρία. Η χρεοκοπία καθεαυτήν ήταν, και είναι, το δυσμενέστατο σενάριο για οικονομία και κοινωνία και ήταν ορατό αν οι επιλογές της χώρας περιορίζονταν στη δυνατότητα να προσφύγει απλά και μόνον στο ΔΝΤ όπου μπορούσε να αναχρηματοδοτήσει προσωρινά το ομολογιακό δάνειο του ελληνικού δημοσίου που λήγει τη 19η Μαίου 2010. Ο δρόμος της Αργεντινής θα ήταν ορθάνοικτος.
Τώρα λόγω των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 25ης Μαρτίου 2010, της δήλωσης των κρατών μελών της Ευρωζώνης της 11ης Απριλίου 2010 και του νεότευκτου μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη - μέλη της ζώνης του Ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την στήριξη της Ελλάδας οικονομία και κοινωνία μπορούν, ακόμη, να αντιμετωπίζουν την οιονεί χρεοκοπία ως (τελευταία) ευκαιρία. Ο δρόμος της Αργεντινής μπορεί (και πρέπει) να αποφευχθεί.
Μήνες τώρα η Ελλάδα φαίνεται στο επίκεντρο της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και ύφεσης που άρχισε το 2008 (και δεν έχει τελειώσει) σε ένα πολύπλοκο διεθνές, ή μάλλον πλανητικό, παίγνιο μεταξύ αγορών και πολιτικής, χρηματοπιστωτικών τομέων και πραγματικών οικονομιών, δολαρίου και ευρωζώνης, αναδιαρθρώμενων και αναδυόμενων οικονομικών δυνάμεων, Ευρωπαϊκής Γερμανίας και Γερμανικής Ευρώπης, Ευρωπαϊκού Βορρά και Ευρωπαϊκού Νότου, δανειστών και διαχειριστών του ελληνικού χρέους.
Εγχώριοι κοινωνικο-πολιτικοί και μακροοικονομικοί λόγοι εμπόδισαν την Ελλάδα να βγεί (όπως π.χ. η Ιρλανδία τον περασμένο Δεκέμβριο) από το μάτι του κυκλώνα αλλά τουλάχιστον πέτυχε να μετατρέψει την οιονεί χρεοκοπία σε (μία ακόμη) ευκαιρία για τα επόμενα δύο-τρία έτη. Στο μεταξύ η Ευρώπη ίσως προχωρήσει προς λύσεις κεντρικής έκδοσης και διαχείρισης του δημόσιου χρέους των μελών της Ευρωζώνης, ή έστω ποσοστού έως το 60% του ΑΕΠ κάθε μέλους, και η Ελλάδα θα ξαναβγεί στις αγορές σε λίγο διαφορετικό περιβάλλον.
Η μετατροπή της οιονεί χρεοκοπίας σε ευκαιρία βασίζεται στον στόχο και κυρίως τα μέσα οικονομικής προσαρμογής που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο της Ελλάδας με την ΕΕ την ΕΚΤ και το ΔΝΤ το οποίο, εύλογα, αντιμετωπίζει αντιθέσεις, αντιδράσεις και συγκρούσεις. Όμως μεταξύ των πόλων της αντίθεσης υπάρχει «κοινός τόπος» ?στο έλλειμμα εμπιστοσύνης που κληρονόμησε η κυβέρνηση, και το οποίο έρχεται από μακριά.
Η αξιοποίηση της οιονεί χρεοκοπίας ως ευκαιρίας συνδέεται με την σταδιακή ανάκτηση του κύρους της εγχώριας πολιτικής και της οικονομικής πολιτικής στα μάτια και των δύο μερών. Με προϋπόθεση αυτό που «μπήκε στο τραπέζι» και από τις δύο πλευρές. Από το κλιμάκιο ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και από του δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές της 5ης Μαΐου 2010 «να τιμωρηθούν οι υπευθυνοι». Οι πολίτες απαιτούν πολιτική για ανάκτηση (και) των κλεπτοκρατικών προσόδων που έφεραν την (πολύπλευρη) χρεοκοπία.
