28 Απρ. 2012 Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται...
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 28/4/2012
Ενόψει των εκλογών της 6ης Μαΐου του 2012 είναι εμφανές, για όποιον επιθυμεί επαφή με την πραγματικότητα, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται. Πρόκειται για την 3η εκλογή Κοινοβουλίου της τελευταίας πενταετίας. Προηγήθηκαν οι, επίσης πρόωρες, της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007 και της 4ης Οκτωβρίου του 2009. Όλες προκηρύχθηκαν με επίκληση του άρθρου 41, παρ. 2 του Συντάγματος («για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας»).
Το ίδιο άρθρο στο Σύνταγμα ορίζει: «Aποκλείεται η διάλυση της νέας Bουλής για το ίδιο θέμα». Ωστόσο, η Βουλή διαλύεται (ανοιγοκλείνει) για το ίδιο «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Το
2007 ήταν η αδυναμία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού. Το δημοσιονομικό έλλειμμα «ξέφευγε» στο 6,5% του ΑΕΠ έναντι 5,7% το 2006 (βλ. την παρούσα στήλη «Εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», «ΗτΣ» 11/8/2007). Μετά τις εκλογές του 2007 απογειώθηκε το 2008 σε 9,8% (22,9 δισ. ευρώ).
Το «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» επανήλθε το 2009 όταν, με αρχικό Προϋπολογισμό για έλλειμμα 2% του ΑΕΠ, η χώρα κατέληγε στο 15,6% και στην οιονεί χρεοκοπία. Απέφυγε την άτακτη-ανοικτή χρεοκοπία, προσωρινά, το Μάιο του 2010 μέσω του πρώτου δανείου Ε.Ε.-ΔΝΤ και Μνημονίου. Έκτοτε μείωσε το έλλειμμα σε 10,3% το 2010, σε 9,1% του (μειούμενου) ΑΕΠ το 2011 (19,6 δισ. ευρώ).
Σε όλες τις εκλογές, κι ενδιαμέσως, η πολιτ(ευτ)ική αντιπαράθεση είναι (και) για το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος. Πλέον, επί αυτού η εγχώρια πολιτ(ευτ)ική «εθνική κυριαρχία» κατελύθη: το οριστικοποιεί η Eurostat. Το 2011, με τα πλείστα όσα προηγήθηκαν, έκλεισε στο 9,1%, σε επίπεδα του 2008, προ της κρίσης. Σε ανάλογα επίπεδα είναι οι δημόσιες δαπάνες (2011: 50,1%, 2008: 50,6% του ΑΕΠ) και τα δημόσια έσοδα (2011: 40,9%, 2008: 40,7%).
Στην τρέχουσα εκλογή, καίτοι «άγνοια» μεγεθών δεν δικαιολογείται, «αγνοούνται» τα συμφωνηθέντα/ψηφισθέντα στο (κυλιόμενο) Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα. «Αγνοούνται» οι φιλόδοξοι και δεσμευτικοί, λόγω της χρεοκοπίας, στόχοι μείωσης των δημόσιων δαπανών το 2015 σε 40,7% του ΑΕΠ (από 2011: 50,1%), των δε πρωτογενών δαπανών από 43,4% το 2011 σε 2013: 40,4% και 2015: 35,6%. «Κρατείται» ως μετεκλογικός «άσος» η ετήσια μετάθεση (λόγω αδυναμίας, αστοχίας, επιλογής ή? εγκατάλειψης) του στόχου για έλλειμμα 7,3% το 2012, 4,6% το 2013, και πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 ή το 2014.
Και στις τρεις εκλογές, κοινός τόπος «εξαιρετικής σημασίας» είναι η συνεχιζόμενη πολιτ(ευτ)ική πρωτοκαθεδρία της πολυσχιδούς ιδιωτικοδημόσιας κρατι(κομματι)κής «φούσκας». Που «αγνοεί» ότι η περικοπή δαπανών σπάταλων, πελατειακών, διεφθαρμένων κυβερνήσεων, ενισχύει την οικονομική μεγέθυνση όταν απελευθερώνει πόρους για παραγωγικές ιδιωτικές δραστηριότητες στον τομέα των διεθνώς εμπορευσίμων, ενώ οι συνεχείς φορολογικές επιδρομές τις καταστρέφουν. Γι' αυτό ... τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Και γιατί συνεχίζει να «αγνοεί» σημαντικότερα πρωτογενή προβλήματα.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 28/4/2012
Ενόψει των εκλογών της 6ης Μαΐου του 2012 είναι εμφανές, για όποιον επιθυμεί επαφή με την πραγματικότητα, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται. Πρόκειται για την 3η εκλογή Κοινοβουλίου της τελευταίας πενταετίας. Προηγήθηκαν οι, επίσης πρόωρες, της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007 και της 4ης Οκτωβρίου του 2009. Όλες προκηρύχθηκαν με επίκληση του άρθρου 41, παρ. 2 του Συντάγματος («για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας»).
Το ίδιο άρθρο στο Σύνταγμα ορίζει: «Aποκλείεται η διάλυση της νέας Bουλής για το ίδιο θέμα». Ωστόσο, η Βουλή διαλύεται (ανοιγοκλείνει) για το ίδιο «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Το
2007 ήταν η αδυναμία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού. Το δημοσιονομικό έλλειμμα «ξέφευγε» στο 6,5% του ΑΕΠ έναντι 5,7% το 2006 (βλ. την παρούσα στήλη «Εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», «ΗτΣ» 11/8/2007). Μετά τις εκλογές του 2007 απογειώθηκε το 2008 σε 9,8% (22,9 δισ. ευρώ).
Το «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» επανήλθε το 2009 όταν, με αρχικό Προϋπολογισμό για έλλειμμα 2% του ΑΕΠ, η χώρα κατέληγε στο 15,6% και στην οιονεί χρεοκοπία. Απέφυγε την άτακτη-ανοικτή χρεοκοπία, προσωρινά, το Μάιο του 2010 μέσω του πρώτου δανείου Ε.Ε.-ΔΝΤ και Μνημονίου. Έκτοτε μείωσε το έλλειμμα σε 10,3% το 2010, σε 9,1% του (μειούμενου) ΑΕΠ το 2011 (19,6 δισ. ευρώ).
Σε όλες τις εκλογές, κι ενδιαμέσως, η πολιτ(ευτ)ική αντιπαράθεση είναι (και) για το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος. Πλέον, επί αυτού η εγχώρια πολιτ(ευτ)ική «εθνική κυριαρχία» κατελύθη: το οριστικοποιεί η Eurostat. Το 2011, με τα πλείστα όσα προηγήθηκαν, έκλεισε στο 9,1%, σε επίπεδα του 2008, προ της κρίσης. Σε ανάλογα επίπεδα είναι οι δημόσιες δαπάνες (2011: 50,1%, 2008: 50,6% του ΑΕΠ) και τα δημόσια έσοδα (2011: 40,9%, 2008: 40,7%).
Στην τρέχουσα εκλογή, καίτοι «άγνοια» μεγεθών δεν δικαιολογείται, «αγνοούνται» τα συμφωνηθέντα/ψηφισθέντα στο (κυλιόμενο) Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα. «Αγνοούνται» οι φιλόδοξοι και δεσμευτικοί, λόγω της χρεοκοπίας, στόχοι μείωσης των δημόσιων δαπανών το 2015 σε 40,7% του ΑΕΠ (από 2011: 50,1%), των δε πρωτογενών δαπανών από 43,4% το 2011 σε 2013: 40,4% και 2015: 35,6%. «Κρατείται» ως μετεκλογικός «άσος» η ετήσια μετάθεση (λόγω αδυναμίας, αστοχίας, επιλογής ή? εγκατάλειψης) του στόχου για έλλειμμα 7,3% το 2012, 4,6% το 2013, και πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 ή το 2014.
Και στις τρεις εκλογές, κοινός τόπος «εξαιρετικής σημασίας» είναι η συνεχιζόμενη πολιτ(ευτ)ική πρωτοκαθεδρία της πολυσχιδούς ιδιωτικοδημόσιας κρατι(κομματι)κής «φούσκας». Που «αγνοεί» ότι η περικοπή δαπανών σπάταλων, πελατειακών, διεφθαρμένων κυβερνήσεων, ενισχύει την οικονομική μεγέθυνση όταν απελευθερώνει πόρους για παραγωγικές ιδιωτικές δραστηριότητες στον τομέα των διεθνώς εμπορευσίμων, ενώ οι συνεχείς φορολογικές επιδρομές τις καταστρέφουν. Γι' αυτό ... τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Και γιατί συνεχίζει να «αγνοεί» σημαντικότερα πρωτογενή προβλήματα.
