18 Φεβρ. 2012 Δεν βλέπουν το πρόβλημα, πώς να δουν τη λύση!
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 18/02/2012
Η μέχρι τούδε πορεία εν μέσω «Μνημονίων» παρέβλεπε λόγω και έργω τα θεμελιώδη προβλήματα: ότι η εγχώρια παραγωγική και ανταγωνιστική καταβαράθρωση επιταχύνθηκε με την ένταξη στην Ευρωζώνη, η δε εύκολη και φθηνή υπερχρέωση με επιτόκια Γερμανίας εξέθρεψε την καταστροφική πρωτοκαθεδρία του προστατευμένου τομέα των «διεθνώς μη-εμπορευσίμων» αγαθών.
Το 2010 το πρώτο τεράστιο δάνειο των 110 δισ. ευρώ, ήταν ευκαιρία να αρχίσει να αντιστρέφεται,
ριζικά και ραγδαία, η υπερδεκαετής καταστροφική μεταφορά παραγωγικών πόρων από τον μη-προστατευμένο ανταγωνιστικό τομέα των «διεθνώς εμπορευσίμων» αγαθών στον προστατευμένο τομέα των «διεθνώς μη-εμπορευσίμων» αγαθών. Ώστε να μειωθεί με βιώσιμο τρόπο το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αντ' αυτού με άστοχες αυξήσεις έμμεσης και άμεσης φορολογίας και ανεπαρκή και άστοχη μείωση δημοσίων δαπανών επιβίωσε το χρεοκοπημένο μοντέλο της μεταφοράς πόρων στον αντιπαραγωγικό τομέα.
Στη σύγκρουση μεταξύ κρατι(κομματι)κής «φούσκας» και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων η «φούσκα» εξήλθε νικήτρια. Εξίσου νικήτριες ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, και οι πραγματικές «φούσκες» της πραγματικής οικονομίας. Στην αλληλουχία αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων, στις αγορές υπηρεσιών και στις αγορές εργασίας εν τέλει οι αλλαγές έμειναν μόνον στην αγορά εργασίας, συμβάλλοντας έτι στην ανοδική δυναμική της ανεργίας και την καθοδική της κοινωνικής συνοχής. Η μη εξάλειψη των «αγκυλώσεων» στις αγορές προϊόντων και στις αγορές υπηρεσιών, και η συνεχής έκτακτη αύξηση των εμμέσων και αμέσων φόρων προς τροφοδοσία της κρατι(κομματι)κής «φούσκας», ελαχιστοποίησαν ή ακύρωσαν την όποια συμβολή του παραγωγικού τομέα στη συγκράτηση της εκρηκτικής ανόδου της ανεργίας.
Η εγχώρια εφαρμογή του Μνημονίου ήρθε να αντιστρατευθεί ορθά θεωρητικά συμπεράσματα και προτάσεις (βλ. Blanchard O. & Giavazzi F. 2003 The Macroeconomic Effects of Regulation and Deregulation in Goods and Labor Markets, Quarterly Journal of Economics, και Barone G. & Cingano F. 2010 Service Regulation and Growth: Evidence from OECD countries, OECD) για τη σχέση αγορών προϊόντων, αγορών υπηρεσιών, αγορών εργασίας, μακροοικονομικών επιδόσεων και ανάπτυξης.
Τα κακογραμμένα «Μνημόνια» τίμησαν την ένδοξη μεταπολιτευτική παράδοση: είναι ανάλογα με τα «προγράμματα» των κομμάτων. Στερούνταν σαφούς διάγνωσης, είναι κατάλογος «μέτρων», και εν τέλει, όπως και τα «προγράμματα», άλλα λένε και άλλα εφαρμόζονται. Τώρα καθώς οι υπαρκτές εφαρμογές των «προγραμμάτων» οδήγησαν στη χρεοκοπία, τα «Μνημόνια» ηχούν δυσάρεστα.
Ετέρα αναλογία αφορά την εγχώρια αντιμετώπισή τους: όπως τα «προγράμματα» εξαγγέλλονται για να φέρουν ψήφους, έτσι και τα «Μνημόνια», κατ' ουσίαν, ψηφίζονται για να φέρουν νέα δάνεια. Εξ ου και το περίεργο ότι παρά την απέραντη Μνημονιολογία, που κινείται μεταξύ σωτηριολογίας, θυσιολογίας και δαιμονολογίας, αποκρύπτονται τα θεμελιώδη προβλήματα συσκοτίζοντας τις αναγκαίες λύσεις. Συμβάλλουν σ' αυτό οι «αδιάβαστοι» και οι επιμέρους ομάδες συμφερόντων που εν τέλει συνδιαμορφώνουν τις υλοποιούμενες επιλογές.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 18/02/2012
Η μέχρι τούδε πορεία εν μέσω «Μνημονίων» παρέβλεπε λόγω και έργω τα θεμελιώδη προβλήματα: ότι η εγχώρια παραγωγική και ανταγωνιστική καταβαράθρωση επιταχύνθηκε με την ένταξη στην Ευρωζώνη, η δε εύκολη και φθηνή υπερχρέωση με επιτόκια Γερμανίας εξέθρεψε την καταστροφική πρωτοκαθεδρία του προστατευμένου τομέα των «διεθνώς μη-εμπορευσίμων» αγαθών.
Το 2010 το πρώτο τεράστιο δάνειο των 110 δισ. ευρώ, ήταν ευκαιρία να αρχίσει να αντιστρέφεται,
ριζικά και ραγδαία, η υπερδεκαετής καταστροφική μεταφορά παραγωγικών πόρων από τον μη-προστατευμένο ανταγωνιστικό τομέα των «διεθνώς εμπορευσίμων» αγαθών στον προστατευμένο τομέα των «διεθνώς μη-εμπορευσίμων» αγαθών. Ώστε να μειωθεί με βιώσιμο τρόπο το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αντ' αυτού με άστοχες αυξήσεις έμμεσης και άμεσης φορολογίας και ανεπαρκή και άστοχη μείωση δημοσίων δαπανών επιβίωσε το χρεοκοπημένο μοντέλο της μεταφοράς πόρων στον αντιπαραγωγικό τομέα.
Στη σύγκρουση μεταξύ κρατι(κομματι)κής «φούσκας» και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων η «φούσκα» εξήλθε νικήτρια. Εξίσου νικήτριες ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, και οι πραγματικές «φούσκες» της πραγματικής οικονομίας. Στην αλληλουχία αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων, στις αγορές υπηρεσιών και στις αγορές εργασίας εν τέλει οι αλλαγές έμειναν μόνον στην αγορά εργασίας, συμβάλλοντας έτι στην ανοδική δυναμική της ανεργίας και την καθοδική της κοινωνικής συνοχής. Η μη εξάλειψη των «αγκυλώσεων» στις αγορές προϊόντων και στις αγορές υπηρεσιών, και η συνεχής έκτακτη αύξηση των εμμέσων και αμέσων φόρων προς τροφοδοσία της κρατι(κομματι)κής «φούσκας», ελαχιστοποίησαν ή ακύρωσαν την όποια συμβολή του παραγωγικού τομέα στη συγκράτηση της εκρηκτικής ανόδου της ανεργίας.
Η εγχώρια εφαρμογή του Μνημονίου ήρθε να αντιστρατευθεί ορθά θεωρητικά συμπεράσματα και προτάσεις (βλ. Blanchard O. & Giavazzi F. 2003 The Macroeconomic Effects of Regulation and Deregulation in Goods and Labor Markets, Quarterly Journal of Economics, και Barone G. & Cingano F. 2010 Service Regulation and Growth: Evidence from OECD countries, OECD) για τη σχέση αγορών προϊόντων, αγορών υπηρεσιών, αγορών εργασίας, μακροοικονομικών επιδόσεων και ανάπτυξης.
Τα κακογραμμένα «Μνημόνια» τίμησαν την ένδοξη μεταπολιτευτική παράδοση: είναι ανάλογα με τα «προγράμματα» των κομμάτων. Στερούνταν σαφούς διάγνωσης, είναι κατάλογος «μέτρων», και εν τέλει, όπως και τα «προγράμματα», άλλα λένε και άλλα εφαρμόζονται. Τώρα καθώς οι υπαρκτές εφαρμογές των «προγραμμάτων» οδήγησαν στη χρεοκοπία, τα «Μνημόνια» ηχούν δυσάρεστα.
Ετέρα αναλογία αφορά την εγχώρια αντιμετώπισή τους: όπως τα «προγράμματα» εξαγγέλλονται για να φέρουν ψήφους, έτσι και τα «Μνημόνια», κατ' ουσίαν, ψηφίζονται για να φέρουν νέα δάνεια. Εξ ου και το περίεργο ότι παρά την απέραντη Μνημονιολογία, που κινείται μεταξύ σωτηριολογίας, θυσιολογίας και δαιμονολογίας, αποκρύπτονται τα θεμελιώδη προβλήματα συσκοτίζοντας τις αναγκαίες λύσεις. Συμβάλλουν σ' αυτό οι «αδιάβαστοι» και οι επιμέρους ομάδες συμφερόντων που εν τέλει συνδιαμορφώνουν τις υλοποιούμενες επιλογές.
