«Δεν λογαριάζονται οι καιροί, μόνο οι άνθρωποι λογαριάζονται που κάνουν τους καιρούς».
Οι κρίσεις του 2009
Οι κρίσεις του 2009
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 3/1/2009
Η οικονομική κρίση, η σημαντική επιβράδυνση και η ύφεση, σημαίνει πτωχεύσεις και ανεργία. Η μεγαλύτερη κρίση σημαίνει περισσότερες πτωχεύσεις, υψηλότερη ανεργία. Το ζήτημα δεν είναι εάν στην διάρκεια του 2009 η ελληνική οικονομία θα τα έχει, άλλωστε τα «προεόρτια» είναι ήδη ορατά, αλλά το βάθος και η διάρκειά της. Ήτοι, το πότε και πως η ελληνική οικονομία θα βγεί από αυτήν την κρίση, εισερχόμενη σε νέο (βιώσιμο) ανορθωτικό κύκλο.
Οι εγχώριοι «ταμιευτήρες» σύντομης / ανορθωτικής εξόδου μοιάζουν σχεδόν «άδειοι». Παρά την
υπερδεκαετή οικονομική μεγέθυνση άνω του ευρωπαϊκού μέσου όρου, η χώρα παρέμεινε υπερχρεωμένη, και η βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών σε ζώνη υψηλότατου κινδύνου. Με παραγωγικό / ανταγωνιστικό έλλειμμα, που μορφοποιείται στο -14% του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Με περισσότερες αλλά μη-βιώσιμες θέσεις εργασίας, κυρίως στον δημόσιο τομέα και περί αυτόν.
Με την κρίση του 2009 (μοιάζουν να) «κλείνουν» πολλοί «κύκλοι». Κατ’ αρχήν συμπληρώνεται η αναγκαία 35ετία για τη συνταξιοδότηση της «μεταπολίτευσης». Για όσους αναρωτιούνταν ως προς το πώς θα «κατέρρεε» η μεταπολιτευτική «κρατικομματική φούσκα», τώρα υπάρχουν ενδείξεις. Με τον αδήριτο περιορισμό του τροφοδοτικού της. Χωρίς (επαρκή) φορολογικά έσοδα, χωρίς (απεριόριστο και «άνευ όρων») εξωτερικό δημόσιο δανεισμό, χωρίς δυνατότητα να τυπωθεί νόμισμα.
Συμπληρώνεται, επίσης, 50ετία στην ευρωπαϊκή περιπέτεια της χώρας. Την επομένη των ευρωεκλογών (7 Ιουνίου 2009) θα συμπληρώνονται 50 χρόνια από την «αίτηση σύνδεσης» με την ΕΟΚ. Το φθινόπωρο, 50 χρόνια από την έναρξη διαπραγματεύσεων για «συμφωνία σύνδεσης» με την ΕΟΚ των 6 μελών, θα είναι σε εξέλιξη διαπραγμάτευση (σύμφωνα με το αισιόδοξο/«ψύχραιμο» σενάριο) για την δανειοδότηση της χώρας από την ΕΚΤ. Σχεδόν τρεις 10ετίες από την «πλήρη ένταξη».
Ενώ η Ένωση των 27, μέσα στην κρίση της χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης και στην ύφεση, αναζητά οικονομικό και κοινωνικό προσανατολισμό, εμείς, αντί να συμβάλλουμε δημιουργικά σε αυτό, στο τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου, «εκαταντήσαμεν μπαίγνιον», όχι «των εθνών» που έλεγε ο Μακρυγιάννης, αλλά αξιολογητών πιστοληπτικής ικανότητας, διεθνών τραπεζιτών και δανειστών. Υποψήφιοι (θεωρητικά) λύσεων «τύπου Ουγγαρίας», ως οι πρώτοι της Ευρωζώνης που θα «αναγκασθούν» σε δανεισμό από το IMF.
Κάθε κρίση είναι και «χαλαστής» και «πλάστης». Από πέρυσι οι ευχές αφορούσαν το 2009. Λόγω εκατονταετίας του 1909, που έφερε την Ελλάδα στον 20ό αιώνα, απαλλάσσοντάς την από τις παθογένειες της εποχής. Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της επερχόμενης κρίσης, ως ευκαιρίας εισόδου στον 21ο αιώνα, ισχύει το γραφέν του Παλαμά. «Δεν λογαριάζονται οι καιροί, μόνο οι άνθρωποι λογαριάζονται που κάνουν τους καιρούς».
"ΗτΣ" 3/1/2009
