29 Απρ. 2011 Το Μνημόνιο των Πολιτών
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 29/4/2011
Η «μετρολογία», η «σπρεντολογία», η «μνημονιολογία», η «αναδιαρθωσιολογία» δείχνουν ότι «χωρίς καμβά δεν γίνεται δουλειά». Συγκαλύπτουν την πικρή αλήθεια ότι το 2009 η χώρα διήλθε τα όρια της τεχνικής χρεοκοπίας (το ελληνικό δημόσιο ετέθη σταδιακά εκτός αγορών) κι αγωνίζεται να αποφύγει την ανοικτή χρεοκοπία, την αδυναμία διαχείρισης - εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Χρέους αναπαραγόμενου με «γύρισμα» παλαιού και προσθήκη ετησίων δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Ελλειμμάτων -10,5% του ΑΕΠ το 2010, -15,4% το 2009, -9,8% το 2008 (για τον Προϋπολογισμό του έγιναν πρόωρες εκλογές το 2007), -6,4% το 2007. Η μείωση του ΑΕΠ το 2010 στο επίπεδο του 2007, που απογείωσε το δημόσιο χρέος του 2010 στο 142,8% του ΑΕΠ δεν είναι «ύφεση». Είναι φούσκες της «ανάπτυξης» με δημοσιονομική και πιστωτική «χαλαρότητα» (που συρρίκνωναν ραγδαία την παραγωγική δυναμικότητα της εγχώριας οικονομίας) που «σκάνε». Είναι η επιστροφή της οικονομίας στην παραγωγική δυναμικότητά της, η εσωτερική αναδιάρθρωση και υποτίμηση.
Προς αποφυγήν της ανοικτής χρεοκοπίας, η χώρα αναζήτησε-πέτυχε νεότευκτους Μηχανισμούς Στήριξης, δάνεια 110 δισ. και επιμηκύνσεις, αλλά τον «καμβά» για την αξιοποίησή τους θα συνδιαμόρφωνε η εγχώρια εφαρμοσμένη οικονομική. Μετά τους εγχώριους στρουθοκαμηλισμούς περί Ιρλανδίας ή Πορτογαλίας «χωρίς Μνημόνια», όσοι πόνταραν στο ότι «το Μνημόνιο δεν βγαίνει» έπρεπε να πουν «ποιο είναι το κόλπο που βγαίνει». Πώς τα δημοσιονομικά ελλείμματα του -15% και του -10% του ΑΕΠ θα γίνουν πρωτογενή πλεονάσματα.
Ελλείψει αντιπολίτευσης, οι αποτελεσματικότεροι «αντιμνημονιακοί» δεν ήταν όσοι έτσι δήλωναν, αλλά όσοι «εντός, εκτός κι επί τα αυτά» της κυβέρνησης, ως άλλοι πλείστοι σχολιαστές, άλλα διάβαζαν -εάν διάβαζαν- άλλα καταλάβαιναν -εάν καταλάβαιναν- κι ουδέν αποτελεσματικόν για τους πολίτες έπρατταν. Οι ταυτιζόμενοι με την ρουτίνα, την αδράνεια, την αδιαφάνεια των υπουργείων «τους» - και των «τροφίμων» αυτών. Που δεν αντιλήφθηκαν ότι τα υπουργεία «τους» τελούν υπό χρεοκοπία, όχι γιατί το θέλει το Μνημόνιο, αλλά γιατί, πολύ πριν από αυτό, το ήθελαν οι πολίτες.
Τα υπουργεία δεν εισέπρατταν και απέδιδαν για το δημόσιο και εθνικό συμφέρον. Στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στα νοσοκομεία, στα παρασχολεία κ.ο.κ εισέπρατταν οι λειτουργοί «για την πάρτη τους». Δεν γίνεται δουλειά αγνοώντας τον «καμβά», το προϋπάρχον και συνεχώς ενισχυόμενο «Μνημόνιο των Πολιτών», οι οποίοι δεν είχαν, και δεν έχουν, σε υπόληψη την κρατι(κομματι)κή φούσκα που χρεοκόπησε (και) τη χώρα.
Των πολιτών που μικρά ωφελήματα έχουν από τις «ανελαστικές» κρατικές δαπάνες των 50 δισ. ευρώ και το δημοσιονομικό έλλειμμα των 24 δισ. ευρώ του 2010. Για τα οποία οι υπουργοί δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά (τα 24 δισ.) «τα έχουν» στα υπουργεία τους και ζητείται «να τα κόψουν» - απλά «δεν τα έχουν». Τους πολίτες δεν τους απασχολεί εάν είναι «μέτρα» ή «χιλιόμετρα». Αρκεί έργω να μαζεύουν τη φοροδιαφυγή, την ιδιοτελή σπατάλη και τη διαφθορά, που τους επιβαρύνουν οικονομικά και ηθικά.
