24 Ιουλίου 2010 Η κρίσιμη μετάβαση
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 24/7/2010
Στην 36η επέτειο της Μεταπολίτευσης του 1974 η Ελλάδα είναι χώρα δημοσιονομικά χρεοκοπημένη καθώς λόγω του υψηλού δημοσίου χρέους και του ελλείμματος «οδηγήθηκε» εκτός διεθνών αγορών.
Η βιωσιμότητα της κρατι(κομματι)κής «φούσκας» που αναπτύχθηκε στη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου, συντηρούμενη και μετατρέποντας βασικές στρατηγικές επιλογές και ευκαιρίες (ένταξη στην ΕΟΚ, ένταξη στην ΟΝΕ) σε ιδεοληπτικές αυταπάτες, κρίθηκε στην πράξη - χρεοκόπησε παρασύροντας και τη χώρα στην χρεοκοπία.
Μια δύσκολη μετάβαση βρίσκεται μπροστά μας, η οποία κάθε άλλο παρά στιγμιαία θα είναι. Τηρουμένων των αναλογιών είναι δυσκολότερη από τη «Μεταπολίτευση» (δηλ. τη μετάβαση στην δημοκρατία) του 1974 και με ελάχιστο πολιτικό και ιστορικό χρόνο στη διάθεσή της, χωρίς την πολυτέλεια να συζητά θεωρητικά, όπως π.χ. τις παραμονές της «Αλλαγής» του 1981, για την «μετάβαση στον σοσιαλισμό». Η γενικευμένη αίσθηση των πολιτών αφορά την παντελή χρεοκοπία της κρατι(κομματι)κής «φούσκας», της φαυλοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων.
Μετάβαση από πού, μετάβαση σε τι; Ας μην αρκούμεθα στις τολμηρές περιγραφές ενός Ζορμπά και ενός Ρακιντζή. Όλα τα συμπτώματα της δημοσιονομικής χρεοκοπίας παραπέμπουν στο φαινόμενο της κλεπτοκρατίας. Στο φαινόμενο του (παράνομου) πλουτισμού εκ των κατεχόντων την κρατική εξουσία και των συνεργών τους εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Με τη λιγότερο ή περισσότερο διαρκή συναλλαγή τους με θεσμικούς ή εξωθεσμικούς παράγοντες, για αναδιανομή του πλούτου της χώρας.
Η πυραμίδα της χρεοκοπήσασας κρατι(κομματι)κής «φούσκας» στη μεν βάση της είναι πελατειακή, στη δε κορυφή της είναι κλεπτοκρατική. Το θεωρητικό υπόδειγμα της κλεπτοκρατίας, σύμφωνα με το οποίο αυτή καταχράται τους δημόσιους πόρους -τους πόρους των πολιτών- και με την όχι χρηστή «αξιοποίησή» τους υποβιβάζει την ποιότητά της ζωής τους, επιβεβαιώνεται σε πλείστους τομείς. Στις δαπάνες για την άμυνα και την ασφάλεια, τις μεταφορές και τις επικοινωνίες, την υγεία και την ασφάλιση, την παιδεία κοκ.
Το υπόδειγμα της κλεπτοκρατίας επιβεβαιώνεται εμπειρικά και από τη (δια)φθορά που χρονίως εμποδίζει τις ξένες επενδύσεις στην εθνική οικονομία, και από το μπλοκάρισμα των εγχώριων αγορών και των παραγωγικών και εμπορικών δυνατοτήτων της χώρας. Και υποσκάπτει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική, εμπιστοσύνη η οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση για να (ξανα)βγεί η χώρα στις «αγορές» και να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους - και τα δανεικά τους.
Στην 36η επέτειο της Μεταπολίτευσης μία συνιστώσα της (ανα)ζητούμενης «νέας Μεταπολίτευσης» αφορά τη μετάβαση από τα κλεπτοκρατικά φαινόμενα (ξανά) στην δημοκρατία, την θεσμική και πολιτική διαύγεια, την διαφάνεια και την λογοδοσία με διαρκή δείγματα γραφής και αποτελέσματα. Το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», άλλως η «ανάκτηση των κλεπτοκρατικών προσόδων», που συνέβαλαν στην δημοσιονομική χρεοκοπία, δεν είναι «λαϊκισμός». Αφορά τις ηθικές προϋποθέσεις της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης και την ανάκαμψης.
