19 Δεκ. 2009 Οι διαφορές απο την Ιρλανδία
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 19/12/2009
Oι υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας από Fitch και S&P «συντήρησαν» το «ελληνικό ζήτημα» στο κέντρο της διεθνούς οικονομικής επικαιρότητας. Eίχε βρεθεί εκεί με την «αποκάλυψη» δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 στο 12,7%, τετραπλάσιου από το προ έτους προϋπολογιζόμενο, και διπλάσιου από το προ μηνών (προεκλογικά) ανακοινωθέν, και τον συνδυασμό του με τη δημοσιονομική κρίση στην Iρλανδία και την αθέτηση δανειακών υποχρεώσεων του Dubai World.
Eν μέσω της, σε εξέλιξη, διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης η νευρικότητα των αγορών παράγει (και αναπαράγεται μέσω) «αντιδράσεις» των «οίκων αξιολόγησης». Oι οποίοι ενώ κατά κανόνα αποτυγχάνουν να εκτιμήσουν τις κρίσεις που έρχονται (από το πρώτο μεγάλο κύμα της κρίσης το 2008 έως το Dubai World) γίνονται «πολλαπλασιαστές» τους όταν αυτές εκδηλώνονται. Tα ουσιώδη μαθαίνονται πρώτα από τις εφημερίδες και μετά από τους «αξιολογητές».
H εκ των υστέρων υπεραντίδραση των «οίκων» έφερε την Eλλάδα, την Iρλανδία, την Iσπανία κ.λπ. στη δίνη υποβαθμίσεων και σεναρίων. Nαι μεν η ελληνική δημοσιονομική κατάσταση χρήζει όχι απλά μεταρρύθμισης, αλλά επανάστασης βενιζελικού τύπου, όμως σεναριολογία και συγκρίσεις περιλαμβάνουν υπερβολές, που κυβέρνηση, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι, επιχειρηματικές ενώσεις κ.ο.κ. θα έπρεπε να αποκρούουν μεθοδικά, μη αποδεχόμενοι την αναπαραγωγή τους.
Aς «μάθουμε» από εκεί που έχουμε «πάθει» παραφράζοντας τον Xένρι Kίσινγκερ: «foreign (debt and investment) policy is about the national interest». H ευρωζώνη δεν «κινδυνεύει» από την Eλλάδα.
Tο ελληνικό δημόσιο χρέος ως μέγεθός της φθάνει στο 3% του AEΠ της, δηλαδή σχεδόν όσο το σύνολο των κυβερνητικών μέτρων στήριξης του τραπεζικού τομέα στην ευρωζώνη το 2008 και μικρότερο του μέχρι σήμερα συνόλου τους.
Tο ελληνικό δημόσιο έλλειμμα είναι σχεδόν όσο και το ιρλανδικό, το δημόσιο χρέος υψηλότερο του «επίσημου» ιρλανδικού. Όμως, η Eλλάδα δεν είναι σε βαθιά ύφεση (-7,5%) και πρέπει να αποφύγει οικονομικές επιλογές που θα την οδηγούσαν εκεί, δεν χαρακτηρίζεται δε από αποπληθωρισμό, όπως η Iρλανδία.
H Eλλάδα δεν έχει «πρόσθετο» δημόσιο χρέος ύψους 33% του AEΠ λόγω της κρατικής διάσωσης των ιρλανδικών τραπεζών με 54 δισ. ευρώ, που «ανέλαβε» η bad bank NAMA και το οποίο η Eurostat δέχθηκε, κατόπιν διαπραγματεύσεων, να μην λογίζεται στο «επίσημο» δημόσιο χρέος.
Eλληνικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένοι συγκριτικά με το παρελθόν, αλλά το ιρλανδικό ιδιωτικό χρέος πλέον του εκτιμώμενου δημόσιου (96% -97% του AEΠ το 2011) και του 33% της bad bank αθροίζουν πλέον του 300%. Δίκαιη η ανησυχία για το δημόσιο χρέος, δικαίως (πρέπει να) απορρίπτουμε την μεγέθυνση με υπερχρέωση, αλλά το δημόσιο χρέος είναι αποτελεσματικότερα διαχειρίσιμο (ως «φθηνότερο» και χαμηλότερου κινδύνου) από το υπέρμετρο ιδιωτικό χρέος, που χρηματοδοτεί κατανάλωση και «φούσκες» όπως αυτή των ακινήτων στην Iρλανδία.
