24 Οκτ 2009 Χωρίς ... Αυταπάτες
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 24/10/2009
Τελικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα όσο φαινόταν, αλλά πολύ χειρότερα. Το επιβεβαίωσε και η προεκλογικά αποκρυπτόμενη επιμελώς «αστοχία» του δημοσιονομικού ελλείμματος για το 2009, που έναντι στόχου 3,7% θα κλείσει στο 12,5%. Με απόκλιση σχεδόν όση και η εκλογική διαφορά μεταξύ νυν και πρώην αντιπολίτευσης. Άλλωστε και στις εκλογές απεδείχθη ότι για την απελθούσα κυβέρνηση τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα όσο αρχικά φαινόταν, ακόμη και στις ευρωεκλογές, αλλά πολύ χειρότερα.
Όμως, ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι συνθήκες στην πραγματική οικονομία και στην αγορά εργασίας το 2010, ενδέχεται να μην είναι όσο άσχημα ήταν το 2009 αλλά ακόμη χειρότερα. Το ζήτημα δεν είναι εάν το 2010 θα είναι δύσκολο, αλλά πόσο γρηγορότερα, αποτελεσματικότερα και προς την ορθή κατεύθυνση θα κινηθεί η πραγματική οικονομία προς τη σταθεροποίηση και την ανόρθωση, απεγλωβιζόμενη από επιλογές τύπου «έσοδα από ημιυπαίθριους» και «επιδότηση αγοράς αυτοκινήτων».
Τα εμφανή συμπτώματα της κρίσης δεν αφορούν μόνον την οικονομία, αλλά και την πολιτική. Επανέρχονται, ή παραμένουν, στην πρωτοκαθεδρία της πολιτικής ατζέντας τα θέματα που υπήρχαν το 2004, στην αρχή του αποτυχημένου κύκλου που έκλεισε: συμβασιούχοι, stage, μοριοδότηση... Ως γνωστόν, δημόσιοι φορείς ανά την Ελλάδα παραλάμβαναν, συχνά χωρίς να έχουν ζητήσει, και σε τμήματα άσχετα με εκείνα για τα οποία θεωρητικά θα μπορούσαν να ζητήσουν, συμβάσεις και άτομα προς «τοποθέτηση».
Αν γι' αυτό αντιπαρατίθεται το πολιτ(ευτ)ικό σύστημα κι αυτό έχει να προσφέρει στους νέους, τότε ... αλίμονο στους νέους και στη χώρα. Διότι για την κρατι(κομματι)κή «φούσκα» τα πράγματα ήταν και είναι απλά: από τη μια η διόγκωσή της μέσω stage, συμβασιούχων, μοριοδοτήσεων, από την άλλη συνεχιζόμενος ο ολοένα και περισσότερο επικερδής για τις τράπεζες δανεισμός προς τον δημόσιο τομέα (θυμίζοντας την προ δεκαετιών ρήση για τους «ραντιέρηδες»).
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία ό,τι απέμεινε από την παραγωγική Ελλάδα συρρικνώνεται και οδηγείται στο περιθώριο του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, των διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων και υπηρεσιών, των σύγχρονων παραγωγικών συστημάτων και δικτύων, αναπαράγοντας και επιδεινώνοντας το χρονίζον, πλέον, διπλό έλλειμμα, τόσο το δημοσιονομικό όσο και το εμπορικό και των τρεχουσών συναλλαγών.
Η πρόκληση για τη νέα κυβέρνηση είναι εάν θα γίνει, όπως και οι προηγούμενες, μέρος του προβλήματος ή εάν θα γίνει μέρος της λύσης, αποφεύγοντας την πεπατημένη των μονότονων συνταγών που υπήρχαν, υπάρχουν και ανακυκλώνονται από τις αρχές της δεκαετίας στα συρτάρια των υπουργείων. Κι αυτό δεν θα κριθεί μόνον, ή κυρίως, στις οικονομικές επιδόσεις του 2010, αλλά στον προσανατολισμό της στην παραγωγή και την αναδιανομή απέναντι στα καθιερωμένα αντιπαραγωγικά και αντικοινωνικά πρότυπα της τελευταίας δεκαετίας.
