10 Δεκ. 2011 Ιδού η Ρόδος, ιδού και η (επανα)διαπραγμάτευση
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 10/12/2011
Η Ελλάδα, φλερτάροντας επί διετία με την ανοικτή χρεοκοπία, και αποφεύγοντάς την μέσω αλλεπάλληλων διεθνών αποφάσεων διάσωσης, εισήλθε ως κοινωνία, οικονομία, πολιτική -και αυτό πλέον είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί και να δηλωθεί ρητά- σε μία ουσιαστική διαδικασία μετάβασης, μακράς και επίπονης, διαφορετικής από όλες τις προηγούμενες που έζησε η χώρα: τη μεταπολίτευση, την αλλαγή, τη σύγκλιση στην ΟΝΕ, την επιβίωση στην ΟΝΕ κ.ο.κ.
Στη μεταβατική περίοδο που ανοίγεται η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με όλες τις εκκρεμότητες των
συνειδητά ατελών μεταβάσεων που πραγματοποίησε σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, αφήνοντας «κάτω από το χαλί» τα κρίσιμα ζητήματα που η ολοκλήρωσή τους συνεπαγόταν. Η διαφάνεια έλλειψε από όλες τις προηγούμενες μεταβάσεις. Και τώρα, κοινωνία, οικονομία, πολίτες που συναλλάσσονταν, ή συμβιβάζονταν, με τις αλλεπάλληλες εμβαλωματικές «λύσεις» του πολιτ(ευτ)ικού συστήματος βρίσκονται, δικαίως ή αδίκως, απέναντί του.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ρηχές στρουθοκαμηλικές πολιτ(ευτ)ικές επιλογές ούτε χωρούν, ούτε πείθουν. Τίθενται στην πράξη όλα τα κρίσιμα ζητήματα: της δημοκρατίας, τα εθνικά ζητήματα, το κοινωνικό ζήτημα, το ζήτημα της παραγωγής, του εισοδήματος, της απασχόλησης, του περιβάλλοντος. Όλα τα κρίσιμα, στρατηγικά και βιοτικά, θέματα είναι ανοικτά ταυτόχρονα και παράλληλα. Ούτως ή άλλως, την επόμενη τριετία η χώρα θα αλλάξει εικόνα και περιεχόμενο.
Οι σχηματισμοί ομάδων συμφερόντων που είχαν μορφοποιηθεί και ισορροπήσει στην κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική, με τα δεδομένα των ατελών και εμβαλωματικών απαντήσεων των προηγουμένων μεταβάσεων, υποχωρούν ή/και καταρρέουν. Ακριβώς επειδή οργανισμοί και επιχειρήσεις κλείνουν και θα κλείνουν, νέες θα δημιουργηθούν, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αλλάζουν δουλειά, αξίες χάνονται και αξίες θα δημιουργηθούν, πρόσωπα και πράγματα της πολιτ(ευτ)ικής και των συμπαρομαρτούντων της περνούν στην ιστορία.
Η έκβαση αυτής της ελληνικής μετάβασης δεν είναι δεδομένη. Ούτε προσχεδιασμένη από τους συνωμότες του κόσμου. Η παγκόσμια κοινότητα «ψάχνεται» ζώντας τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση μετά τη Μεγάλη Υφεση του 1929-1933 στο έδαφος της μεγαλύτερης οικονομικής και γεωπολιτικής ανάδυσης των αναπτυσσόμενων χωρών, της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας κ.ο.κ. Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη «ψάχνονται» από Σύνοδο σε Σύνοδο Κορυφής. Την πέμπτη κατά σειρά «Ευρωδιάσωση» της 8ης - 9ης Δεκεμβρίου 2011 θα ακολουθήσουν κι άλλες. Και η Ε.Ε. σε μετάβαση είναι.
Για την ελληνική μετάβαση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, τα πράγματα είναι πλέον τελείως πρακτικά. Δεν χωρεί μελλοντολογία και περί μεθόδου πολιτ(ευτ)ικός λόγος. Τη Δευτέρα 12.12.2011 (επαν)«έρχεται η τριμερής» για τη διαπραγμάτευση των όρων χορήγησης και εφαρμογής του νέου «δανειακού πακέτου διάσωσης». Πρώτον, ερώτημα: το θέλουμε, και τη θέλουμε, ή να την ξαποστείλουμε από εκεί που ήρθε; Δεύτερον, ερώτημα: τι όρους θα διαπραγματευθούμε ως χώρα, ως σύστημα διακυβέρνησης, σε τι θα συμφωνήσουμε; Ιδού η Ρόδος, ιδού και η (επανα)διαπραγμάτευση. Ας γίνουν όλα στο φώς, με διαφάνεια: ποιος και τι προτείνει και αντιπροτείνει…
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 10/12/2011
Η Ελλάδα, φλερτάροντας επί διετία με την ανοικτή χρεοκοπία, και αποφεύγοντάς την μέσω αλλεπάλληλων διεθνών αποφάσεων διάσωσης, εισήλθε ως κοινωνία, οικονομία, πολιτική -και αυτό πλέον είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί και να δηλωθεί ρητά- σε μία ουσιαστική διαδικασία μετάβασης, μακράς και επίπονης, διαφορετικής από όλες τις προηγούμενες που έζησε η χώρα: τη μεταπολίτευση, την αλλαγή, τη σύγκλιση στην ΟΝΕ, την επιβίωση στην ΟΝΕ κ.ο.κ.
Στη μεταβατική περίοδο που ανοίγεται η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με όλες τις εκκρεμότητες των
συνειδητά ατελών μεταβάσεων που πραγματοποίησε σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, αφήνοντας «κάτω από το χαλί» τα κρίσιμα ζητήματα που η ολοκλήρωσή τους συνεπαγόταν. Η διαφάνεια έλλειψε από όλες τις προηγούμενες μεταβάσεις. Και τώρα, κοινωνία, οικονομία, πολίτες που συναλλάσσονταν, ή συμβιβάζονταν, με τις αλλεπάλληλες εμβαλωματικές «λύσεις» του πολιτ(ευτ)ικού συστήματος βρίσκονται, δικαίως ή αδίκως, απέναντί του.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ρηχές στρουθοκαμηλικές πολιτ(ευτ)ικές επιλογές ούτε χωρούν, ούτε πείθουν. Τίθενται στην πράξη όλα τα κρίσιμα ζητήματα: της δημοκρατίας, τα εθνικά ζητήματα, το κοινωνικό ζήτημα, το ζήτημα της παραγωγής, του εισοδήματος, της απασχόλησης, του περιβάλλοντος. Όλα τα κρίσιμα, στρατηγικά και βιοτικά, θέματα είναι ανοικτά ταυτόχρονα και παράλληλα. Ούτως ή άλλως, την επόμενη τριετία η χώρα θα αλλάξει εικόνα και περιεχόμενο.
Οι σχηματισμοί ομάδων συμφερόντων που είχαν μορφοποιηθεί και ισορροπήσει στην κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική, με τα δεδομένα των ατελών και εμβαλωματικών απαντήσεων των προηγουμένων μεταβάσεων, υποχωρούν ή/και καταρρέουν. Ακριβώς επειδή οργανισμοί και επιχειρήσεις κλείνουν και θα κλείνουν, νέες θα δημιουργηθούν, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αλλάζουν δουλειά, αξίες χάνονται και αξίες θα δημιουργηθούν, πρόσωπα και πράγματα της πολιτ(ευτ)ικής και των συμπαρομαρτούντων της περνούν στην ιστορία.
Η έκβαση αυτής της ελληνικής μετάβασης δεν είναι δεδομένη. Ούτε προσχεδιασμένη από τους συνωμότες του κόσμου. Η παγκόσμια κοινότητα «ψάχνεται» ζώντας τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση μετά τη Μεγάλη Υφεση του 1929-1933 στο έδαφος της μεγαλύτερης οικονομικής και γεωπολιτικής ανάδυσης των αναπτυσσόμενων χωρών, της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας κ.ο.κ. Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη «ψάχνονται» από Σύνοδο σε Σύνοδο Κορυφής. Την πέμπτη κατά σειρά «Ευρωδιάσωση» της 8ης - 9ης Δεκεμβρίου 2011 θα ακολουθήσουν κι άλλες. Και η Ε.Ε. σε μετάβαση είναι.
Για την ελληνική μετάβαση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, τα πράγματα είναι πλέον τελείως πρακτικά. Δεν χωρεί μελλοντολογία και περί μεθόδου πολιτ(ευτ)ικός λόγος. Τη Δευτέρα 12.12.2011 (επαν)«έρχεται η τριμερής» για τη διαπραγμάτευση των όρων χορήγησης και εφαρμογής του νέου «δανειακού πακέτου διάσωσης». Πρώτον, ερώτημα: το θέλουμε, και τη θέλουμε, ή να την ξαποστείλουμε από εκεί που ήρθε; Δεύτερον, ερώτημα: τι όρους θα διαπραγματευθούμε ως χώρα, ως σύστημα διακυβέρνησης, σε τι θα συμφωνήσουμε; Ιδού η Ρόδος, ιδού και η (επανα)διαπραγμάτευση. Ας γίνουν όλα στο φώς, με διαφάνεια: ποιος και τι προτείνει και αντιπροτείνει…
