6 Σεπ 2008 ΠροσΔΕΘείτε!!!
... Δεν είναι «να χαίρεται» κανείς με αυτές τις εξελίξεις της οικονομικής πολιτικής. Έχουν λόγο «να χαίρονται» οι κατ' επάγγελμα σύμβουλοι-διαχειριστές δανεισμού του ελληνικού δημοσίου, που έχουν εδώ σταθερά έναν καλό πελάτη, ίσως τον καλύτερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αυξανόμενους, εκτός προγράμματος, τζίρους. Και περισσότερα «δάνεια» θέλει, και συμφωνίες ανταλλαγής επιτοκίων (swaps) για να περιορίζει τις εμφανιζόμενες στον Προϋπολογισμό δαπάνες για τόκους, που φέτος φτάνουν τα 10,5 δισ.
Έχουν λόγο «να χαίρονται» όσοι σχεδιάζουν να αποκτήσουν, σε καλή τιμή, μερίδια δημόσιας περιουσίας (επιχειρήσεις, οργανισμούς, υποδομές, κλπ). Η ανάγκη για «εύκολα» έσοδα από «αποκρατικοποιήσεις» μεγαλώνει. Μένουν υπόλοιπα του ΟΤΕ, (βλ. «Ο Ότο στον ΟΤΕ; ΗτΣ 10/5/2008» η DT όπου συμμετέχει, θέλει και έχει, παντού, το μάνατζμεντ και, τουλάχιστον, το 51%. Θα (το) αλλάξει στην Ελλάδα;), το ΤΤ όπου η «επιτυχής» επενδυτική πολιτική έφερε ελλείμματα και ως προς την κεφαλαιακή επάρκειά του, το δε Δημόσιο «δεν έχει» να καλύψει αύξηση κεφαλαίου, τα αεροδρόμια, κοκ.
Αν αυτά (ξανα)βαπτισθούν «μεταρρυθμίσεις», τότε εκτός από την «ποιότητα» των δημόσιων δαπανών, υποχωρεί ραγδαία και η ποιότητα της οικονομικής πολιτικής, που φορολογώντας αδιακρίτως ότι ακίνητο και κινητό δεν μπορεί να αποφύγει το συρρικνούμενης αποτελεσματικότητας φορολογικό πλαίσιο της επικράτειας, οδηγεί και την εγχώρια πραγματική οικονομία προς το ακατόρθωτο, την «ανώμαλη προσγείωσή» της. Το δε μήνυμα από την 73η ΔΕΘ είναι σαφές: δημόσια οικονομικά εκτός ελέγχου, προσΔΕΘείτε!
9 Αυγ 2008 Ακυβερνησία και Οικονομία
... Στα σενάρια περί την «ακυβερνησία», με τις συχνές παραπομπές στη γειτονική Ιταλία, θα πρέπει να προστεθούν ορισμένα πραγματικά στοιχεία από την εμπειρία της γείτονος τα οποία θα απομυθοποιούσαν και σχετικοποιούσαν τα σενάρια γραμμικής εξέλιξης. Η γείτων «βούτηξε» στην «ακυβερνησία» όταν το 1992, η τυχαία αποκάλυψη του σκανδάλου Tangentopoli («πόλεις της μίζας») οδήγησε σε εξαφάνιση ιστορικά πολιτικά κόμματα της μεταπολεμικής περιόδου και βαριά ονόματα της πολιτικής σκηνής.
Στην ιταλική περίπτωση η «ακυβερνησία» «συνέπεσε» με την έναρξη της πορείας της προς την επίτευξη των κριτηρίων του Μααστρίχτ για την συμμετοχή στην ΟΝΕ και την ένταξη της Ιταλίας στην ζώνη του Ευρώ. Όμως η δεκαετία του 1990 δεν ήταν μια χαμένη δεκαετία για την Ιταλία. Η «ακυβερνησία» «καλύφθηκε» από ονόματα όπως ο Amato, ο Ciampi, ο Dini, ο Prodi, οι οποίοι δεν ανήκαν στο παλαιό πολιτικό προσωπικό.
Το δε πολιτικό σύστημα αναδιαμορφωνόταν παράλληλα με την προώθηση οικονομικών και κοινωνικών στόχων, καθώς την ίδια περίοδο συνέβησαν στην Ιταλία πράγματα, προωθήθηκαν μεταρρυθμίσεις, συνήφθησαν Εθνικές Κοινωνικές Συμφωνίες, που δεν θα είχε φαντασθεί ο πλέον ευφάνταστος πολιτικός. Με δύο λόγια, η ιταλική περίοδος «ακυβερνησίας» ήταν μία δημιουργική πολιτική περίοδος. Μήπως χρειαζόμαστε την «ακυβερνησία» για να κυβερνηθεί καλύτερα και η δική μας χώρα;
15 Μαρ 2008 Η σύγχρονη Κλαυθμώνος
... Στην σύγχρονη Κλαυθμώνος υπάλληλοι μπαινοβγαίνουν σε κρατικομματικές αργομισθίες ή «ψυγεία», ενώ οι «από το παράθυρο» συμβασιούχοι «μοριοδοτούνται». Οι υπουργοί Οικονομίας, που σπανίως ευημερούν στην πολιτική αγορά, ανακαλύπτουν «ανελαστικές» και ανεξέλεγκτες δαπάνες. «Κλείνουν» προϋπολογισμούς ζητώντας νέους φόρους, κόβοντας δημόσιες επενδύσεις, υπερδανειζόμενοι για το δημόσιο, ιδιωτικοποιώντας δημόσια περιουσία, μεταθέτοντας (δημιουργικά) πληρωμές και χρέη, κ.ο.κ. Οι διορθώσεις σε «ανακοινώσεις Τύπου» της Επιτροπής απλά σώζουν προσχήματα έως τον επόμενο.
15 Σεπ 2007 Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς πυξίδα
... Προεκλογικές υποσχέσεις επιδομάτων, ακούσαμε, θα τηρηθούν. Δεν ακούσαμε όμως τίποτα για τη δομή των σχεδιαζόμενων κυβερνητικών δαπανών. Για την ποιότητα των δημοσίων οικονομικών. Για δημόσιες δαπάνες που σκοπούν στην παροχή αποδοτικών και ανταγωνιστικών δημοσίων υπηρεσιών. Όταν π.χ. Βρετανοί εταίροι στην Ένωση εφαρμόζουν τον «προσανατολισμένο σε αποτελέσματα προϋπολογισμό», και δοκιμάζουν την «προσανατολισμένη σε αποτελέσματα διακυβέρνηση» (με Spending Reviews και Public Service Αgreements).
... «Εμπιστοσύνη» ζητά ο επισπεύδων πρωθυπουργός. Όμως αποτέλεσμα της επίκλησης του «εθνικού θέματος», της απουσίας θέσεων και δεσμεύσεων και της φτωχής περί αυτά ρητορικής είναι η ακόμη λιγότερη εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος, στην κυβέρνηση, στο πολιτικό σύστημα. Που, όπως φαίνεται σε στοιχεία των World Value Survey και International Social Survey Programme ήταν ήδη πολύ χαμηλά.
9 Σεπ 2006 Αντί καινοτομίας, πολιτευτικός αυτισμός
... H παρελαύνουσα στην ΔEΘ πολυπληθής, αναποτελεσματική και δαπανηρή «διακυβέρνηση», αντί αποτελεσμάτων για τους πολίτες, αναπαράγει τον κρατι(κομματι)σμό και πολιτευτικές ομάδες που «ευημερούν» δεσμεύοντας δημόσιους πόρους. Mε ανύπαρκτη παραγωγή ιδεών οι ευκαιρίες για καινοτομίες στην οικονομία και τη χώρα μένουν αναξιοποίητες. Tο γιατί χρήζει άλλης ανάλυσης. Όμως σύμφωνα από τον Eλυτικό λόγο «οι σαύρες των μνημείων αγνοούν και γλύπτες και αρχιτέκτονες».
11 Σεπ 2005 Η Ελλάδα μπορεί...Ο κρατι(κομματι)σμός τη βραδυπορεί!
... Παρά τη μεταρρυθμιστική φιλολογία το ερώτημα ποιοι παράγουν τα ελλείμματα, οικονομικά και αναπτυξιακά, δεν έχει απαντηθεί με σαφήνεια. Η γραφειοκρατία που υποβαθμίζει τον πολίτη, το οικονομικό και το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν είναι αυτόνομη. Στο ρηχό και πελατειακό κράτος είναι αποτέλεσμα, και παρακλάδι, του κομματισμού. Kρατισμός και κομματισμός πάνε μαζί. Δημιουργούν (ή υποκαθιστούν) ελλείμματα διακυβέρνησης και πολιτικής διοίκησης, ελλείμματα οικονομικά και αναπτυξιακά.
Όταν το διακύβευμα της κυβερνητικής πολιτικής (και των εκλογών) είναι, εντέλει, μόνον η κατοχή του κράτους, με κύριο συνεκτικό στοιχείο στη λειτουργία του κράτους (που, αμέσως ή εμμέσως, ελέγχει σχεδόν το 50% του AEΠ) τον κομματισμό και τα δίκτυά του, προκύπτει ο παρατηρούμενος αντιαναπτυξιακός και αντικοινωνικός κρατισμός-κομματισμός. Που επιτείνει τη δυσμενή οικονομική κατάσταση και προοπτική, καθηλώνοντας τη χώρα με απώλειες πόρων και ευκαιριών.
14 Αυγ 2005 Ο «χαρτοπόλεμος» της Οικονομικής Πολιτικής
... Eνώπιον πλήθους Oικονομικών και «Παραγωγικών» υπουργείων, υφυπουργείων κ.λπ., σηματοδοτούντων μοντέλο διακυβέρνησης εξαντλημένων ορίων και αποτελεσματικότητας, παλινδρομώντας πλέον αρκετές δεκαετίες πίσω. Eνώπιον πληθωρισμού (έως και μονοκρατορίας) «εποπτευόμενων» οργανισμών και επιχειρήσεων, που «εκθέτουν» την, κατά κανόνα, συζητήσιμη ανταγωνιστικότητά τους.
... Mε το Έτος Aνταγωνιστικότητας 2005 σε εξέλιξη και όλους τους δείκτες ανταγωνιστικότητας να υποχωρούν, είναι «αξιοσημείωτη» η πρόταση (στα «σημειώματα» που λέγαμε) σχετικά νεοδιορισθέντος Γ.Γ. Yπουργείου για ανακήρυξη του 2006 ως «Έτους Συνεργασίας» των υπουργείων. H ανταγωνιστικότητα εξαρτάται από (εν ανεπαρκεία) ορθές και φρέσκες ιδέες, (συνωθούμενα λόγω ΔEΘ και ανασχηματισμού) πρόσωπα και από την αρχιτεκτονική οικονομικής πολιτικής και Διακυβέρνησης. H ισχύουσα αρχιτεκτονική, που ’ναι ευθύνη του και υπουργού Πολιτισμού, αποτελεί μέρος του προβλήματος.
