Κωδικοποίηση Εργατικής Νομοθεσίας, Ημερησία του Σαββάτου, 21 Απριλίου 2007.
Γράφει ο Χρήστος Α. Ιωάννου
Το πληθωρικό νομοθετικό έργο της Γ Ελληνικής Δημοκρατίας, αριθμεί σχεδόν 3.600 νόμους, πλέον των είκοσι χιλιάδων προεδρικών διαταγμάτων και κοινών υπουργικών αποφάσεων, όπου η εργατική νομοθεσία έχει το μερίδιό της. Εργατική νομοθεσία που, ωστόσο, στερείται λειτουργικότητας και αποτελεσματικότητας.
Στους είκοσι ομιλητές Συνεδρίου της Ενωσης στις Βρυξέλλες (στις 20/4) σχετικά με την ευελιξία και την ασφάλεια στις ευρωπαϊκές αγορές εργασίας, ουδείς (και ουδεμία) εξ Ελλάδος περιλαμβάνεται. Οπως στα προηγούμενα. Οπως και στην επταμελή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε για το ίδιο θέμα. Η απουσία από τον ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο «κρύβει», μεταφορικά και κυριολεκτικά, τις εγχώριες όψεις θεσμικής υπανάπτυξης. Τη συστηματικά αποκλίνουσα, ασταθή και εσωστρεφή εγχώρια ατζέντα. Και το έλλειμμα μεταρρυθμίσεων.
Εδώ προηγούνται στοιχειωδέστερα ζητήματα. Μεταξύ αυτών, το πληθωρικό νομοθετικό έργο της Γ Ελληνικής Δημοκρατίας (από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν). Που αριθμεί σχεδόν 3.600 νόμους, πλέον των είκοσι χιλιάδων προεδρικών διαταγμάτων και κοινών υπουργικών αποφάσεων, όπου η εργατική νομοθεσία έχει το μερίδιό της. Εργατική νομοθεσία που, ωστόσο, στερείται λειτουργικότητας και αποτελεσματικότητας. Είτε για τους εργαζόμενους πολίτες είτε για τις επιχειρήσεις, μικρές και μεγαλύτερες.
Βασική αιτία αυτής της αναποτελεσματικότητας είναι η χρόνια και θεμελιώδης έλλειψη από τη χώρα αυτού που ήδη υφίσταται, από ετών, στα περισσότερα κράτη-μέλη της Ενωσης. Είτε τα ιδρυτικά (π.χ. Γαλλία), είτε της διεύρυνσης του 2004 (π.χ. Σλοβακία), είτε ακόμη τα προσφάτως εισελθόντα (π.χ. Βουλγαρία). Του Κώδικα Εργατικής Νομοθεσίας. Που με σαφήνεια και πληρότητα περιλαμβάνει το σύνολο του «τι ισχύει», «ποιους αφορά» και «πώς εφαρμόζεται».
Εδώ κινούμεθα ακόμη στον αντίποδα του προτύπου διακυβέρνησης και υπηρεσιών του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου». Για παράδειγμα, σε ποια άλλη χώρα της Ενωσης είναι αντικείμενο «εμπορικής» δραστηριότητας, σε τέτοιο βαθμό, καθεαυτή η συλλογή της κατακερματισμένης εργατικής νομοθεσίας; Ή η «πληροφορία» για την ύπαρξη ή μη νομικών ρυθμίσεων για επιμέρους θέματα της αγοράς εργασίας;
Σε ποια άλλη χώρα της Ενωσης, οι δημόσιες αρχές (υπουργείο, επιθεωρήσεις εργασίας, κ.λπ.) γίνονται καθημερινά δέκτες χιλιάδων ερωτημάτων από πολίτες και επιχειρήσεις τα οποία, όχι σπάνια, τυχαίνουν αποκλινουσών, ακόμη και διαφορετικών, απαντήσεων; Αντί να συγκεντρώνονται και να αξιοποιούνται για τη δημιουργία του αποκαλούμενου FAQ (Frequently Asked Questions), ηλεκτρονικά προσβάσιμου από υπαλλήλους και πολίτες;
Για την εργατική-ασφαλιστική νομοθεσία, σημειωτέον, με την επίταση της συνταξιοδοτικής ανασφάλειας των πολιτών, ανθεί πλέον στη χώρα η «βιομηχανία» πληροφόρησης, έναντι μερικών εκατοντάδων ευρώ, για το «πότε μπορεί κανείς να συνταξιοδοτηθεί», και «τι ποσό σύνταξης θα δικαιούται». Ητοι, για τα στοιχειώδη ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα του πολίτη. Ακριβώς, στον αντίποδα π.χ. του σουηδικού μοντέλου. Οπου συστηματικά (ετησίως) ο κάθε ασφαλισμένος λαμβάνει από το ταμείο του, με αλληλογραφία, αναλυτικό ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό λογαριασμό, που αποσαφηνίζει πλήρως τα δικαιώματα και τις προσδοκίες του.
