Πληρώνουμε για εκπαίδευση και πληρώνουν συντάξεις!, Εφημερίδα των Συντακτών, Απόψεις, σελ. 88 και efsyn.gr, Απόψεις, Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020.
Στους
διεθνείς συγκριτικούς δείκτες της Ε.Ε. και του
ΟΟΣΑ για τις δεξιότητες των ανθρώπινου δυναμικού και την εκπαίδευση εργαζομένων
και ανέργων, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις από το τέλος. Ταυτόχρονα,
σχεδόν άπαντες στην Ελλάδα ομνύουν στην επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο, στην
εκπαίδευση των εργαζομένων.
Την
ίδια ώρα, σχεδόν επί δεκαετία, οι πόροι -οι εισφορές- που επιχειρήσεις και
εργαζόμενοι πληρώνουν για χρηματοδότηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και
κατάρτισής τους, έχουν γίνει «πόροι του ασφαλιστικού», για να πληρώνονται
συντάξεις. Με νόμο (άρθρο 42 ν. 3863/2011) από την εισφορά επιχειρήσεων (0,36%)
και εργαζομένων (0,10%) στον Λογαριασμό Απασχόλησης και Επαγγελματικής
Κατάρτισης (ΛΑΕΚ), παρακρατείται για πληρωμή συντάξεων το 30%. Αντιλαμβάνεσθε;
Στις
ήδη συνολικά πολύ υψηλές ασφαλιστικές εισφορές που επιχειρήσεις και εργαζόμενοι
καταβάλλουν και την ώρα που οι ανάγκες εκπαίδευσης, επανειδίκευσης, αναβάθμισης
του ανθρώπινου δυναμικού είναι τεράστιες, το μερίδιο εισφορών που καταβάλλουν
για εκπαίδευση και κατάρτισή τους, εκτρέπεται στην πληρωμή συντάξεων.
Τα
τελευταία χρόνια, αρκετά δισεκατομμύρια έκτακτων πρόσθετων παροχών (από
υπερφορολόγηση εργαζομένων και υπερπλεονάσματα) κατευθύνθηκαν κι αυτά στις
συντάξεις. Ούτε ευρώ δεν αξιοποιήθηκε ώστε να επιστρέψουν οι εισφορές εκπαίδευσης
και κατάρτισης στον αρχικό, νόμιμο, κοινωνικά, διαγενεακά και αναπτυξιακά
δικαιότερο σκοπό τους.
Η
εκτροπή εισφορών, από το σημερινό και μελλοντικό ανθρώπινο κεφάλαιο, στην
πληρωμή ποιων συντάξεων κατευθύνεται; Συντάξεων τις οποίες η (συνοδευτική του
ασφαλιστικού νομοσχεδίου -νόμου πλέον- και διαφωτιστική) Μελέτη Επάρκειας
Συντάξεων χαρακτηρίζει επαρκείς και σε αρκετές περιπτώσεις «υπερανταποδοτικές».
Δηλαδή χρηματοδοτούν συντάξεις για τις οποίες δεν έχουν καταβληθεί οι
προαπαιτούμενες εισφορές.
Τίποτα
κοινωνικά δίκαιο, τίποτα αλληλέγγυο διαγενεακά,
τίποτα αναπτυξιακό δεν υπάρχει σε αυτό. Παραβιάζεται, δε, ευθέως η 15η αρχή του
Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων που μιλάει για «δικαίωμα σε σύνταξη
ανάλογη προς τις εισφορές τους, που θα τους διασφαλίζει επαρκές εισόδημα».
Εν αντιθέσει με ό,τι συνέβαινε έως σήμερα, το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να
κατοχυρώσει ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι και οι νεότερες γενιές θα πάρουν, όταν
φτάσουν στην ηλικία της συνταξιοδότησης, συντάξεις που τους ανταποδίδουν όσα
εισέφεραν κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου.
Η αποκατάσταση της δικαιοσύνης ανάμεσα στις γενιές και η επιβίωση της χώρας πρέπει σήμερα
να αποκτήσουν προτεραιότητα έναντι των πρακτικών που μας οδήγησαν στην κρίση
και μέρος αυτής της προτεραιότητας είναι η επιστροφή των εισφορών στους
αρχικούς τους σκοπούς και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
