23 Μαρτ. 2012 «Ποιοί είναι οι Ολλανδοί; Ποιοί είναι οι Φινλανδοί;»
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 23/03/2012
Το ιδιαίτερα εύστοχο, πιθανώς «εκτός κειμένου», ρητορικό ερώτημα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά την ομιλία του στη διάρκεια γεύματος στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων την 15η Φεβρουαρίου 2012, «Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;» σχεδόν αγνοήθηκε στο πλέον ενδιαφέρον σκέλος του.
Υπερίσχυσε, ίσως, υποσυνειδήτως, το «Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;»... μπροστά «στα αρχαία σου τα κάλλη»... «Μάνα μου Ελλάς»; Το ιδιαίτερα εύστοχο σκέλος του θα
συνεισέφερε στην κατανόηση του σημερινού αληθινού οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος των αληθινών Ελλήνων που προσέτρεξαν, αμέσως ή εμμέσως, σε δανεισμό (και) από τους εν Ε.Ε. και ευρώ Ολλανδούς και Φινλανδούς εταίρους.
Ας σταθούμε στους τελευταίους. «Μας βρήκαν» στην Ε.Ε., συμμετέχοντας το 1995 στην 4η διεύρυνσή της, με πληθυσμό μισό (5,4 εκατ.) της Ελλάδας, και σχεδόν τριπλάσια έκταση στο βόρειο άκρο της Ευρώπης. Κυρίως με αγροτική οικονομία («χώρα ξυλοκόπων») έως την δεκαετία του 1950, με καθυστερημένη εκβιομηχάνιση, αρχικά βασισμένη στο ξύλο και στο χαρτί, διήλθαν τη δεκαετία του 1980 διπλή κρίση και κατάρρευση. Πρώτα χρηματοπιστωτική λόγω απορρύθμισης και «φούσκας» που κόστισε στους Φινλανδούς φορολογούμενους, τότε, 10 δισ. ECU. Εν συνεχεία οικονομική κατάρρευση λόγω διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης το 1990.
Η εξάρτηση της φινλανδικής οικονομίας, μέσω του 1/4 των εξαγωγών της, από την καταρρεύσασα Σοβιετία ανέβασε την ανεργία στο 20% (από 3,5%). Η οικονομία αναπροσανατολίσθηκε, σχεδόν φτιάχθηκε από την αρχή, με την ευρωπαϊκή επιλογή και ταυτόχρονη αναδιοργάνωση εξωστρεφούς παραγωγικής βάσης. Στη βιομηχανία ξύλου και χάρτου, προστέθηκαν ηλεκτρονικά, μέταλλα, σύγχρονα μηχανήματα. Η απάντηση στην κρίση-κατάρρευση οδήγησε σε υπόδειγμα ανταγωνιστικότητας και κοινωνικής συνοχής.
Οι Φινλανδοί επέλεξαν και συμμετοχή στην Ευρωζώνη καίτοι μετά τη σοβιετική κατάρρευση οι κύριοι εμπορικοί εταίροι τους ήταν 3 χώρες που έμεναν εκτός ευρώ (Βρετανία, Δανία, Σουηδία) με το 25% των φινλανδικών εξαγωγών, όταν στο σύνολο της Ευρωζώνης έστελναν το 30%. Όμως, ταυτόχρονα, συνδικάτα (ναι! πρώτα-πρώτα τα φινλανδικά συνδικάτα, πρώτα και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση), εργοδότες, εργοδοτικές ενώσεις, πολιτικοί, κόμματα, κοινωνία των πολιτών, διέγνωσαν και αντιμετώπισαν σοβαρά, με συμφωνίες και σχέδιο, τις επερχόμενες συνεπαγωγές της συμμετοχής σε νομισματική ένωση.
Αντιλαμβανόμενοι ότι όταν δεν μπορείς να έχεις ευέλικτο νόμισμα πρέπει να έχεις ευέλικτες δομές τιμών και μισθών, έχοντας ήδη ζήσει τη μεταπολεμική περίοδο ένδεκα υποτιμήσεις, τρεις ανατιμήσεις και μία περίοδο κυμαινόμενης ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος, επέλεξαν συμμετοχή στην Ευρωζώνη δημιουργώντας ένα ρυθμιστικό πλαίσιο οικονομίας, τιμών, μισθών και κοινωνικής πολιτικής, εντός των κανόνων του ευρώ, με ικανοποιητικότατες παραγωγικές, οικονομικές, κοινωνικές επιδόσεις. Με 200 βουλευτές, απλή αναλογική, 336 δήμους, κοινωνικό διάλογο, κ.ο.κ, δεν «κινδυνεύουν» από μισθούς της γειτονικής εν ευρώ Εσθονίας, αντιμετωπίζουν πλέον την τρέχουσα και, κυρίως, την επερχόμενη (για αυτούς με δημογραφική αφετηρία) κρίση.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 23/03/2012
Το ιδιαίτερα εύστοχο, πιθανώς «εκτός κειμένου», ρητορικό ερώτημα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά την ομιλία του στη διάρκεια γεύματος στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων την 15η Φεβρουαρίου 2012, «Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;» σχεδόν αγνοήθηκε στο πλέον ενδιαφέρον σκέλος του.
Υπερίσχυσε, ίσως, υποσυνειδήτως, το «Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;»... μπροστά «στα αρχαία σου τα κάλλη»... «Μάνα μου Ελλάς»; Το ιδιαίτερα εύστοχο σκέλος του θα
συνεισέφερε στην κατανόηση του σημερινού αληθινού οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος των αληθινών Ελλήνων που προσέτρεξαν, αμέσως ή εμμέσως, σε δανεισμό (και) από τους εν Ε.Ε. και ευρώ Ολλανδούς και Φινλανδούς εταίρους.
Ας σταθούμε στους τελευταίους. «Μας βρήκαν» στην Ε.Ε., συμμετέχοντας το 1995 στην 4η διεύρυνσή της, με πληθυσμό μισό (5,4 εκατ.) της Ελλάδας, και σχεδόν τριπλάσια έκταση στο βόρειο άκρο της Ευρώπης. Κυρίως με αγροτική οικονομία («χώρα ξυλοκόπων») έως την δεκαετία του 1950, με καθυστερημένη εκβιομηχάνιση, αρχικά βασισμένη στο ξύλο και στο χαρτί, διήλθαν τη δεκαετία του 1980 διπλή κρίση και κατάρρευση. Πρώτα χρηματοπιστωτική λόγω απορρύθμισης και «φούσκας» που κόστισε στους Φινλανδούς φορολογούμενους, τότε, 10 δισ. ECU. Εν συνεχεία οικονομική κατάρρευση λόγω διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης το 1990.
Η εξάρτηση της φινλανδικής οικονομίας, μέσω του 1/4 των εξαγωγών της, από την καταρρεύσασα Σοβιετία ανέβασε την ανεργία στο 20% (από 3,5%). Η οικονομία αναπροσανατολίσθηκε, σχεδόν φτιάχθηκε από την αρχή, με την ευρωπαϊκή επιλογή και ταυτόχρονη αναδιοργάνωση εξωστρεφούς παραγωγικής βάσης. Στη βιομηχανία ξύλου και χάρτου, προστέθηκαν ηλεκτρονικά, μέταλλα, σύγχρονα μηχανήματα. Η απάντηση στην κρίση-κατάρρευση οδήγησε σε υπόδειγμα ανταγωνιστικότητας και κοινωνικής συνοχής.
Οι Φινλανδοί επέλεξαν και συμμετοχή στην Ευρωζώνη καίτοι μετά τη σοβιετική κατάρρευση οι κύριοι εμπορικοί εταίροι τους ήταν 3 χώρες που έμεναν εκτός ευρώ (Βρετανία, Δανία, Σουηδία) με το 25% των φινλανδικών εξαγωγών, όταν στο σύνολο της Ευρωζώνης έστελναν το 30%. Όμως, ταυτόχρονα, συνδικάτα (ναι! πρώτα-πρώτα τα φινλανδικά συνδικάτα, πρώτα και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση), εργοδότες, εργοδοτικές ενώσεις, πολιτικοί, κόμματα, κοινωνία των πολιτών, διέγνωσαν και αντιμετώπισαν σοβαρά, με συμφωνίες και σχέδιο, τις επερχόμενες συνεπαγωγές της συμμετοχής σε νομισματική ένωση.
Αντιλαμβανόμενοι ότι όταν δεν μπορείς να έχεις ευέλικτο νόμισμα πρέπει να έχεις ευέλικτες δομές τιμών και μισθών, έχοντας ήδη ζήσει τη μεταπολεμική περίοδο ένδεκα υποτιμήσεις, τρεις ανατιμήσεις και μία περίοδο κυμαινόμενης ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος, επέλεξαν συμμετοχή στην Ευρωζώνη δημιουργώντας ένα ρυθμιστικό πλαίσιο οικονομίας, τιμών, μισθών και κοινωνικής πολιτικής, εντός των κανόνων του ευρώ, με ικανοποιητικότατες παραγωγικές, οικονομικές, κοινωνικές επιδόσεις. Με 200 βουλευτές, απλή αναλογική, 336 δήμους, κοινωνικό διάλογο, κ.ο.κ, δεν «κινδυνεύουν» από μισθούς της γειτονικής εν ευρώ Εσθονίας, αντιμετωπίζουν πλέον την τρέχουσα και, κυρίως, την επερχόμενη (για αυτούς με δημογραφική αφετηρία) κρίση.
