20 Μαρτ. 2011 «Ενας νέος θεσμός θα ξεμπλοκάρει τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων»
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία - Οικονομία, Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Στην Δήμητρα Καδδά
Επηρεάζουν οι εξελίξεις στην Ιαπωνία την ελληνική οικονομία;
Ελπίζουμε η πυρηνική κρίση να μην αποδειχθεί τραγική για την Ιαπωνία και τον κόσμο. Ωστόσο και με το ευμενέστερο σενάριο θα επιβαρύνει την διεθνή κρίση, επιταχύνοντας την κατάρρευση του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης ως τρίτος πόλος της trilateral του 1970. Τώρα, ΗΠΑ και Βόρεια Ευρώπη υποχωρούν προς έναν πολυκεντρικό κόσμο με άλλες μορφές ανάπτυξης και ενεργειακών επιλογών.
Η Ελλάδα είναι πάνω στους δρόμους αυτής της νέας ανάπτυξης. Μπορεί να επενδύσει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στον πολιτισμό, στον τουρισμό, στην παιδεία. Να αξιοποιήσει ευκαιρίες βιώσιμης ανάπτυξης που έχασε στις κρίσεις του 1974 και του 1989.
Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής αρκούν για να γλιτώσει η οικονομία από τη χρεοκοπία;
Χρεοκοπημένοι τεχνικά είμαστε από το 2009. Η κυβέρνηση παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα. Την έστελναν στο ΔΝΤ όλοι , από τους Ευρωπαίους, όπως έστειλαν την Ουγγαρία και την Λετονία, τον Νμίτρι Μεντβέντεφ, έως τις αγορές . Ομως αν πηγαίναμε μόνο στο ΔΝΤ θα γινόμασταν Αργεντινή, διότι αυτά που θα παίρναμε ως δάνειο, θα είχαν ήδη εξαντληθεί. Φτιάξαμε το μηχανισμό στήριξης, και σιγά σιγά απομακρύνεται η χρεοκοπία, μαζί με τις αποφάσεις της Συνόδου. Η συμφωνία δεν είναι η βέλτιστη δυνατή, αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται για την επαναγορά χρέους και το ευρωομόλογο.
Και τα 50 δισ. ευρώ των αποκρατικοποιήσεων πού θα βρεθούν;
Είναι ένα συμβολικό ποσό που μπήκε στο τραπέζι ως εναλλακτική στην αναποτελεσματικότητα του μαζέματος της φοροδιαφυγής και της δημοσιονομικής σπατάλης. Είναι ένας από τους τρόπους ραγδαίας μείωσης του χρέους. Πρέπει όμως να μειώσουμε με πολλές συνιστώσες.
Ασκείται κριτική στην ελληνική κυβέρνηση για καθυστερήσεις που αβγατίζουν τα μέτρα του μνημονίου. Πού θα βρεθούν τα τουλάχιστον 22 δισ. ευρώ;
Θέμα που πρέπει να λυθεί είναι η φοροδιαφυγή και ζήτημα κρίσιμο για την εμπιστοσύνη των πολιτών, αυτό της ανάκτησης των κλεπτοκρατικών προσόδων. Αυτό που λέει ο κόσμος «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Τα φαινόμενα διαφθοράς και φοροδιαφυγής να ελέγχονται για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να υπάρξουν έσοδα.
Υπάρχει μεγάλο θέμα καταπολέμησης της σπατάλης. Να λειτουργήσει, το κράτος όχι για τον εαυτό του, για την εξυπηρέτηση των λίγων συμφερόντων, αλλά για τους πολίτες που το πληρώνουν. Διαφορετικά είμαστε σε φαύλο κύκλο.
Το ΕΣΠΑ καθυστερεί και οι δημόσιες επενδύσεις περικόπηκαν από τα 10,3 δισ. ευρώ σε 8,5 δισ. Πώς θα στηριχθεί η ανάπτυξη;
Μέχρι πρόσφατα το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ήταν το αμορτισέρ της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τα χρόνια υψηλών προϋπολογισμών τα λεφτά πήγαν σε έργα που δεν απέδωσαν. Τώρα πρέπει να αναδιαρθρωθεί ώστε οι δαπάνες του να οδεύσουν σε τομείς και προτεραιότητες που φέρνουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Πρέπει να ανταποκριθούμε γρήγορα, ώστε ό,τι δεν έχει απορροφηθεί ή δεσμευθεί σε έργα, δηλαδή το 35-40%, να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες.
Θα κοπεί και άλλο λόγω μνημονίου;
Να το πω αλλιώς: ακόμη και αν δεν κοπεί, το αναπτυξιακό του αποτέλεσμα θα είναι ελάχιστο αν δεν αλλάξει.
Πολλές παρεμβάσεις τόνωσης της ανάπτυξης δεν έχουν κατατεθεί στη Βουλή. Γιατί αργούν;
Για πάμε στην ανάπτυξη θέλουμε λιγότερη σπατάλη και γραφειοκρατία, ένα κίνημα παραγωγών και δημιουργών που θα το στηρίξουμε με διοικητική απλοποίηση. Μετά από τόσα χρόνια που νομοθετείται η υπηρεσία μιας στάσης, η οποία υπάρχει ήδη σε πολλές χώρες ( Τσεχία, Δανία Γερμανία), πρέπει να λειτουργήσει το μητρώο επιχειρήσεων (ΓΕΜΗ) με την ενεργοποίηση του πληροφοριακού συστήματος των επιμελητηρίων και να πάμε από τα στοιχειώδη στα ουσιώδη.
Πρόκειται για παρεμβάσεις με αρχικό χρονοδιάγραμμα να ολοκληρωθούν το καλοκαίρι του 2010.
Πρέπει να πάμε από τη νομοθεσία στα αποτελέσματα. Οι πολίτες δεν κρίνουν την πολιτική από το νομοθετικό έργο. Κρίνεται από τα αποτελέσματα. Πρέπει να πάμε παρά πέρα στην εταιρεία του 1 ή των 10 ευρώ. Δηλαδή η ίδρυσή της να είναι μία πολύ απλή διαδικασία, ώστε ο επιχειρηματίας να ασχοληθεί με την παραγωγή.
Η επιχειρηματικότητα σκοντάφτει και στα ολιγοπώλια και στην απουσία εποπτείας της αγοράς.
Πρέπει τα δίκτυα της αγοράς να είναι ανοικτά και να ανακτηθεί η εσωτερική αγορά. Ο παραγωγός να μπορεί να βάζει το προϊόν στο ράφι του σουπερμάρκετ. Αυτό είναι μεγάλη ευθύνη της Επιτροπής Ανταγωνισμού και μία από τις αιτίες που στην προηγούμενη 10ετία έχουμε μεγάλο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Τα ξένα προϊόντα μπήκαν στα εμπορικά δίκτυα και παραμέρισαν τα ελληνικά.
Πρέπει η Επιτροπή αναβαθμιζόμενη να απαντήσει στις ανάγκες όλων των επιχειρήσεων, χωρίς τα άλλοθι των περιορισμένων δυνατοτήτων που υποτίθεται ότι είχε. Παράλληλα, να ανακτηθούν και οι εξαγωγές. Από 25% του ΑΕΠ το 2000 έπεσαν στο 19% το 2009.
Φτάνουν όσα αναφέρατε για να παταχθεί η ακρίβεια;
Υπάρχει το μεγάλο θέμα «από το χωράφι στο ράφι». Πρέπει να απαντηθεί. Το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει έρχεται από το 1947-49. Η σχέση μεταξύ παραγωγού και κεντρικής αγοράς Αθήνας και Θεσσαλονίκης πρέπει να τελειώσει και να πάμε στο μοντέλο του δημοπρατηρίου στις περιφέρειες.
Ετσι θα φύγει και η παραοικονομία από τη μέση και η παραγωγή να βρίσκει θέση στον καταναλωτή με λογική τιμή, χωρίς μεσάζοντες. Το μοντέλο λειτουργεί σε πολλές χώρες με τοπικά «χρηματιστήρια προϊόντων» όπου διατίθενται τα προϊόντα στους μεταπράτες, στους μεγάλους καταναλωτές, στα εμπορικά δίκτυα. Πρέπει να πάει παράλληλα με αυτή για το θέμα των συνεταιρισμών, αλλά και με δράσεις τυποποίησης αγροτικών προϊόντων, νέας ανάπτυξης του αγροτοδιατροφικού τομέα.
Πέρα από τον ανταγωνισμό, υπάρχει και το ζήτημα των τραπεζών που δεν δίνουν δάνεια. Πώς θα κινηθεί η οικονομία;
Οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν τοξικά, το τραπεζικό σύστημα δεν έπασχε από «δηλητηρίαση» αλλά από κακό κυκλοφορικό, ειδικά προς τις επιχειρήσεις και τις μικρομεσαίες. Εκτός από τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, πρέπει να πάρουμε μαθήματα από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, που μέσα στην κρίση εισήγαγαν το θεσμό του τραπεζικού μεσολαβητή, που βοηθά τις μικρομεσαίες εταιρείες να ζητήσουν δάνειο από την τράπεζα. Να δούμε πώς αυτό το μοντέλο θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους, όπως έγινε, π.χ., με την πρωτοβουλία της ΓΣΕΒΕΕ για το ΕΤΕΑΝ.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία - Οικονομία, Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Στην Δήμητρα Καδδά
Επηρεάζουν οι εξελίξεις στην Ιαπωνία την ελληνική οικονομία;
Ελπίζουμε η πυρηνική κρίση να μην αποδειχθεί τραγική για την Ιαπωνία και τον κόσμο. Ωστόσο και με το ευμενέστερο σενάριο θα επιβαρύνει την διεθνή κρίση, επιταχύνοντας την κατάρρευση του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης ως τρίτος πόλος της trilateral του 1970. Τώρα, ΗΠΑ και Βόρεια Ευρώπη υποχωρούν προς έναν πολυκεντρικό κόσμο με άλλες μορφές ανάπτυξης και ενεργειακών επιλογών.
Η Ελλάδα είναι πάνω στους δρόμους αυτής της νέας ανάπτυξης. Μπορεί να επενδύσει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στον πολιτισμό, στον τουρισμό, στην παιδεία. Να αξιοποιήσει ευκαιρίες βιώσιμης ανάπτυξης που έχασε στις κρίσεις του 1974 και του 1989.
Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής αρκούν για να γλιτώσει η οικονομία από τη χρεοκοπία;
Χρεοκοπημένοι τεχνικά είμαστε από το 2009. Η κυβέρνηση παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα. Την έστελναν στο ΔΝΤ όλοι , από τους Ευρωπαίους, όπως έστειλαν την Ουγγαρία και την Λετονία, τον Νμίτρι Μεντβέντεφ, έως τις αγορές . Ομως αν πηγαίναμε μόνο στο ΔΝΤ θα γινόμασταν Αργεντινή, διότι αυτά που θα παίρναμε ως δάνειο, θα είχαν ήδη εξαντληθεί. Φτιάξαμε το μηχανισμό στήριξης, και σιγά σιγά απομακρύνεται η χρεοκοπία, μαζί με τις αποφάσεις της Συνόδου. Η συμφωνία δεν είναι η βέλτιστη δυνατή, αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται για την επαναγορά χρέους και το ευρωομόλογο.
Και τα 50 δισ. ευρώ των αποκρατικοποιήσεων πού θα βρεθούν;
Είναι ένα συμβολικό ποσό που μπήκε στο τραπέζι ως εναλλακτική στην αναποτελεσματικότητα του μαζέματος της φοροδιαφυγής και της δημοσιονομικής σπατάλης. Είναι ένας από τους τρόπους ραγδαίας μείωσης του χρέους. Πρέπει όμως να μειώσουμε με πολλές συνιστώσες.
Ασκείται κριτική στην ελληνική κυβέρνηση για καθυστερήσεις που αβγατίζουν τα μέτρα του μνημονίου. Πού θα βρεθούν τα τουλάχιστον 22 δισ. ευρώ;
Θέμα που πρέπει να λυθεί είναι η φοροδιαφυγή και ζήτημα κρίσιμο για την εμπιστοσύνη των πολιτών, αυτό της ανάκτησης των κλεπτοκρατικών προσόδων. Αυτό που λέει ο κόσμος «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Τα φαινόμενα διαφθοράς και φοροδιαφυγής να ελέγχονται για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να υπάρξουν έσοδα.
Υπάρχει μεγάλο θέμα καταπολέμησης της σπατάλης. Να λειτουργήσει, το κράτος όχι για τον εαυτό του, για την εξυπηρέτηση των λίγων συμφερόντων, αλλά για τους πολίτες που το πληρώνουν. Διαφορετικά είμαστε σε φαύλο κύκλο.
Το ΕΣΠΑ καθυστερεί και οι δημόσιες επενδύσεις περικόπηκαν από τα 10,3 δισ. ευρώ σε 8,5 δισ. Πώς θα στηριχθεί η ανάπτυξη;
Μέχρι πρόσφατα το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ήταν το αμορτισέρ της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τα χρόνια υψηλών προϋπολογισμών τα λεφτά πήγαν σε έργα που δεν απέδωσαν. Τώρα πρέπει να αναδιαρθρωθεί ώστε οι δαπάνες του να οδεύσουν σε τομείς και προτεραιότητες που φέρνουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Πρέπει να ανταποκριθούμε γρήγορα, ώστε ό,τι δεν έχει απορροφηθεί ή δεσμευθεί σε έργα, δηλαδή το 35-40%, να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες.
Θα κοπεί και άλλο λόγω μνημονίου;
Να το πω αλλιώς: ακόμη και αν δεν κοπεί, το αναπτυξιακό του αποτέλεσμα θα είναι ελάχιστο αν δεν αλλάξει.
Πολλές παρεμβάσεις τόνωσης της ανάπτυξης δεν έχουν κατατεθεί στη Βουλή. Γιατί αργούν;
Για πάμε στην ανάπτυξη θέλουμε λιγότερη σπατάλη και γραφειοκρατία, ένα κίνημα παραγωγών και δημιουργών που θα το στηρίξουμε με διοικητική απλοποίηση. Μετά από τόσα χρόνια που νομοθετείται η υπηρεσία μιας στάσης, η οποία υπάρχει ήδη σε πολλές χώρες ( Τσεχία, Δανία Γερμανία), πρέπει να λειτουργήσει το μητρώο επιχειρήσεων (ΓΕΜΗ) με την ενεργοποίηση του πληροφοριακού συστήματος των επιμελητηρίων και να πάμε από τα στοιχειώδη στα ουσιώδη.
Πρόκειται για παρεμβάσεις με αρχικό χρονοδιάγραμμα να ολοκληρωθούν το καλοκαίρι του 2010.
Πρέπει να πάμε από τη νομοθεσία στα αποτελέσματα. Οι πολίτες δεν κρίνουν την πολιτική από το νομοθετικό έργο. Κρίνεται από τα αποτελέσματα. Πρέπει να πάμε παρά πέρα στην εταιρεία του 1 ή των 10 ευρώ. Δηλαδή η ίδρυσή της να είναι μία πολύ απλή διαδικασία, ώστε ο επιχειρηματίας να ασχοληθεί με την παραγωγή.
Η επιχειρηματικότητα σκοντάφτει και στα ολιγοπώλια και στην απουσία εποπτείας της αγοράς.
Πρέπει τα δίκτυα της αγοράς να είναι ανοικτά και να ανακτηθεί η εσωτερική αγορά. Ο παραγωγός να μπορεί να βάζει το προϊόν στο ράφι του σουπερμάρκετ. Αυτό είναι μεγάλη ευθύνη της Επιτροπής Ανταγωνισμού και μία από τις αιτίες που στην προηγούμενη 10ετία έχουμε μεγάλο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Τα ξένα προϊόντα μπήκαν στα εμπορικά δίκτυα και παραμέρισαν τα ελληνικά.
Πρέπει η Επιτροπή αναβαθμιζόμενη να απαντήσει στις ανάγκες όλων των επιχειρήσεων, χωρίς τα άλλοθι των περιορισμένων δυνατοτήτων που υποτίθεται ότι είχε. Παράλληλα, να ανακτηθούν και οι εξαγωγές. Από 25% του ΑΕΠ το 2000 έπεσαν στο 19% το 2009.
Φτάνουν όσα αναφέρατε για να παταχθεί η ακρίβεια;
Υπάρχει το μεγάλο θέμα «από το χωράφι στο ράφι». Πρέπει να απαντηθεί. Το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει έρχεται από το 1947-49. Η σχέση μεταξύ παραγωγού και κεντρικής αγοράς Αθήνας και Θεσσαλονίκης πρέπει να τελειώσει και να πάμε στο μοντέλο του δημοπρατηρίου στις περιφέρειες.
Ετσι θα φύγει και η παραοικονομία από τη μέση και η παραγωγή να βρίσκει θέση στον καταναλωτή με λογική τιμή, χωρίς μεσάζοντες. Το μοντέλο λειτουργεί σε πολλές χώρες με τοπικά «χρηματιστήρια προϊόντων» όπου διατίθενται τα προϊόντα στους μεταπράτες, στους μεγάλους καταναλωτές, στα εμπορικά δίκτυα. Πρέπει να πάει παράλληλα με αυτή για το θέμα των συνεταιρισμών, αλλά και με δράσεις τυποποίησης αγροτικών προϊόντων, νέας ανάπτυξης του αγροτοδιατροφικού τομέα.
Πέρα από τον ανταγωνισμό, υπάρχει και το ζήτημα των τραπεζών που δεν δίνουν δάνεια. Πώς θα κινηθεί η οικονομία;
Οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν τοξικά, το τραπεζικό σύστημα δεν έπασχε από «δηλητηρίαση» αλλά από κακό κυκλοφορικό, ειδικά προς τις επιχειρήσεις και τις μικρομεσαίες. Εκτός από τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, πρέπει να πάρουμε μαθήματα από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, που μέσα στην κρίση εισήγαγαν το θεσμό του τραπεζικού μεσολαβητή, που βοηθά τις μικρομεσαίες εταιρείες να ζητήσουν δάνειο από την τράπεζα. Να δούμε πώς αυτό το μοντέλο θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους, όπως έγινε, π.χ., με την πρωτοβουλία της ΓΣΕΒΕΕ για το ΕΤΕΑΝ.
