Η «Θύελλα» Άνω Στραβοχωρίου, (με τον Δημήτρη Α. Ιωάννου), ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Ειδικό Αφιέρωμα ΤΟ ΒΗΜΑ & Οικονομικός Ταχυδρόμος, "Αναζητώντας νέο μοντέλο ανάπτυξης", σελ. 38, Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2023 & ΤΟ ΒΗΜΑ, tovima.gr, Γνώμες, Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2023.
Η “Θύελλα” Άνω Στραβοχωρίου είναι μία
ποδοσφαιρική ομάδα που αγωνίζεται στην τέταρτη τοπική κατηγορία των Κάτω
Ξεγράφων (ελλείψει πέμπτης). Σε μία ιστορική όσο και θυελλώδη συνεδρίαση του
Διοικητικού Συμβουλίου της αποφασίστηκε πως η ομάδα στα επόμενα χρόνια θα
προβιβαστεί ταχύτατα στην Superleague και θα πρωταγωνιστήσει και στην Ευρώπη! Αυτή
η σημαντική δήλωση του Διοικητικού Συμβουλίου, όμως, δεν έγινε γνωστή παρά μόνο
σε δύο τρία κοντινά χωριά όπου και εκεί,
πάλι, αντιμετωπίστηκε με φρενιτιώδεις γέλωτες και καγχασμούς. Η ποδοσφαιρική
Ευρώπη δεν το πληροφορήθηκε ποτέ, για να
αρχίσει να φοβάται. Και εγείρεται το ερώτημα: γιατί τόσο χολή, όξος και
συνωμοσία σιωπής; Είναι γιατί ο κόσμος είναι ζηλόφθων και φθονερός ή μήπως,
πάλι, γιατί, για να μας παίρνουν στα σοβαρά οι άλλοι, οι στόχοι που δηλώνουμε
πρέπει να είναι ανάλογοι των δυνατοτήτων μας, αλλά, ακόμη και αν συμβαίνει
αυτό, ανάλογοι και της πραγματικής μας βούλησης
να υποστούμε την απαιτούμενη καταπόνηση για να τους επιτύχουμε;
Μία συζήτηση για αλλαγή του “μοντέλου
ανάπτυξης” της Ελλάδας που δεν επεκτείνεται στις θυσίες και στην προσπάθεια που
αυτό απαιτεί είναι ανάλογη της δηλώσεως του Διοικητικού Συμβουλίου της
“Θύελλας”. Νέο “μοντέλο ανάπτυξης” σημαίνει πως ως κοινωνία θα μπορούμε να
αντιμετωπίζουμε και να λύνουμε τα προβλήματα με έναν διαφορετικό, πιο
αποτελεσματικό, τρόπο. Ένα “μοντέλο ανάπτυξης” δεν αφορά μόνο τον παραγωγικό
τομέα μιας χώρας. Αφορά συνολικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον
κόσμο, συμπεριφέρεται και λειτουργεί κάθε έθνος. Ανάπτυξη είναι η διαρκής διαδικασία
με την οποία οι κοινωνίες λύνουν τα προβλήματα που δημιουργούν οι συνέχεια
εξελισσόμενες ανθρώπινες ανάγκες. Η ελληνική κοινωνία γνωρίζουμε πως δεν μπορεί
να λύνει αποτελεσματικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Επιλέγει πάντοτε την
πλέον εύκολη και φυγόπονη λύση με αποτέλεσμα, στο τέλος, να χρεοκοπεί
αναπτυσσόμενη και να πυρπολείται βρεχόμενη. Ό,τι παθαίνει η “Θύελλα” στους
αγώνες με τις ομάδες των άλλων χωριών, που την κατατροπώνουν, το παθαίνει και η
κοινωνία μας με κάθε είδους δυσχέρεια και κίνδυνο που έρχεται αντιμέτωπη. Για
αυτό απορρίπτουμε συλλογικά το υπάρχον “μοντέλο ανάπτυξης, ονειρευόμενοι αόριστα κάποιο “άλλο”, έστω και
αν δεν θέλουμε να ξέρουμε τι προϋποθέτει μία τέτοια αλλαγή.
Η “Θύελλα” ηττάται, σωρηδόν, στους αγώνες της
διότι για να νικήσει στο ποδόσφαιρο μία ομάδα πρέπει οι παίκτες της να είναι σε
θέση να λύνουν περισσότερα από τα προβλήματα που δημιουργούνται συνεχώς στον
αγωνιστικό χώρο από όσα μπορούν να λύσουν οι αντίπαλοι. Για να είσαι ικανός να
το κάνεις αυτό χρειάζεται σοβαρή προετοιμασία. Δεν γίνεται άμα περνάς όλη την
ώρα σου πίνοντας τσίπουρα στο καφενείο του χωριού. Το ίδιο, λοιπόν, που ισχύει
για την “Θύελλα” ισχύει και για την πραγματική ζωή. Αν θέλεις να διαμορφώσεις
μία κοινωνία που αναπτύσσεται, ευημερεί
και -ακόμα περισσότερο- ευδαιμονεί, θα πρέπει η απαρέσκεια σου για τον
ατυχή τρόπο που διαβιοίς σήμερα να είναι μεγαλύτερη από την πνευματική και
ηθική σου οκνηρία.
Όταν ζητούνται ιδέες για ένα “νέο μοντέλο ανάπτυξης”, όλοι περιμένουν να ακούσουν υποδείξεις οικονομικής
πολιτικής. Και φυσικά αυτές είναι απαραίτητες. Μόνο που πριν από αυτές υπάρχουν
κάποιες θεμελιώδεις προϋποθέσεις που βρίσκονται έξω από την κεντρική
αρμοδιότητα του οικονομολόγου. Δεν πρέπει η ελληνική κοινωνία να βαυκαλίζεται
ότι ένα “νέο μοντέλο ανάπτυξης” θα πέσει από τον ουρανό της οικονομικής θεωρίας
και θα της κάνει την ζωή ωραιότερη. Τα
“μοντέλα ανάπτυξης” δεν πέφτουν από τον ουρανό. Είναι ο τρόπος που ζούμε. Αυτόν
πρέπει να αλλάξουμε σε όλα τα επίπεδα
από το, ατομικό, της προσωπικής μας ζωής μέχρι το, συλλογικό, της οικονομικής
και εξωτερικής μας πολιτικής. Και για να μην μιλάμε σαν το Διοικητικό Συμβούλιο
της “Θύελλας” αλλά πιό συγκεκριμένα, ένα “νέο μοντέλο ανάπτυξης” έχει,
τουλάχιστον, τρία προαπαιτούμενα.
- Ένα σύστημα εκπαίδευσης που θα παράγει εγκυκλοπαιδικά και
τεχνολογικά εγγράμματους Έλληνες, ικανούς να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις του
21ου αιώνα. (Αυτό λέγεται “ανθρώπινο κεφάλαιο”).
- Συμμετοχή στην αγορά εργασίας από όσο περισσότερους
Έλληνες γίνεται με συμμετοχή μάλιστα των γυναικών ίση ή μεγαλύτερη από εκείνη
των ανδρών.
- Δημόσια Διοίκηση,
Αυτοδιοίκηση και Δικαιοσύνη οι οποίες θα παράγουν έργο, ούσες διαφανείς
έντιμες και αποτελεσματικές.
Αν κάποιος καταφέρει με μαγικό τρόπο να τα
εξασφαλίσει αυτά τότε μπορεί να πάει παρακάτω, στην τέταρτη προϋπόθεση, και να
ασχοληθεί και με την οικονομική πολιτική. Η οποία πρέπει να είναι διαφορετική
από εκείνη που φαντάζεται η πλειοψηφία των Ελλήνων οικονομολογούντων που δεν έχει αντιληφθεί ότι
ζει σε μία “μικρή ανοιχτή οικονομία” η οποία είναι μέλος μιας “μεγάλης”
νομισματικής ένωσης-και τι αυτό συνεπάγεται. Η οικονομική πολιτική για να είναι
“αναπτυξιακή” θα πρέπει, μακροχρονίως και απαρεγκλίτως, να είναι δημοσιονομικά
λιτή ώστε, μεσοσταθμικά, ανά οικονομικό κύκλο, να μην υπάρχει ούτε ένα λεπτό
ελλείμματος. Αυτός είναι ο -απόλυτα- αναγκαίος
όρος για να γίνει η παραγωγή “διεθνώς εμπορευσίμων” προϊόντων, (που
φέρνουν την ανάπτυξη), οικονομικά συμφέρουσα. Ο ικανός, βέβαια, όρος για την
παραγωγή τους είναι η ύπαρξη “ανθρωπίνου κεφαλαίου” που θα μπορεί να
δημιουργήσει τα προϊόντα αυτά.
Αν δεν υλοποιηθούν οι τέσσερις, συγκεκριμένες,
προϋποθέσεις πιο πιθανό είναι να κατακτήσει η “Θύελλα” το Conference League παρά να αλλάξει η χώρα “μοντέλο
ανάπτυξης”.
