4 Ιουλίου 2015, Για να
είσαι στην ευρωζώνη δεν φτάνει να
το θέλεις, πρέπει και να το μπορείς.
Κεφάλαιο, Σάββατο 4 Ιουλίου 2015 σελ. 25.
Η κυβερνητική τακτική, πέντε μήνες, έφερε μεγαλύτερη ύφεση στο όνομα
της καταπολέμησης της ύφεσης. Με την
αποκορύφωση προ ημερών της κυβερνητικής διαπραγματευτικής τακτικής (χρεοκοπία,
έξοδο από πρόγραμμα προσαρμογής/χρηματοδότησης,
τραπεζική αργία λόγω έλλειψης ρευστότητας) ό,τι
είχε απομείνει ζωντανό στον ισχνό
παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας μπήκε, ήδη έχει ξεκινήσει, σε
νέα ραγδαία πορεία συρρίκνωσης.
Ο νέος κύκλος συρρίκνωσης
και κατάρρευσης σημαίνει μεγάλη μείωση του εγχωρίου προϊόντος και της
απασχόλησης, νέα εκτόξευση του ιδιωτικού χρέους, νέα επιδείνωση της μη
βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους, και κυρίως
μεγάλη υποβάθμιση του εισοδηματικού
επιπέδου στο οποίο θα είναι
δυνατόν να σταθεροποιηθεί εκ νέου
η ελληνική οικονομία.
Ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα
θα περάσουν στην ανεργία ή στην απλήρωτη εργασία, ενώ τώρα και οι εργαζόμενοι
του δημοσίου τομέα θα γνωρίσουν πλέον τι
σημαίνει μεγάλη καθυστέρηση πληρωμής μισθών καθώς και όψεις της ανθρωπιστικής κρίσης.
Τα δυσμενή
αποτελέσματα δεν συνδέονται
με την έκβαση του δημοψηφίσματος.
Έχουν ήδη δρομολογηθεί. Η έκβαση του
δημοψηφίσματος παρέχει την δυνατότητα με
το ΝΑΙ να σταματήσει η πορεία κατάρρευσης και να διακοπεί η πορεία εξοστρακισμού
της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ και στην
Ένωση. Όπου για να ανήκεις δεν φτάνει να
το λες, πρέπει να το θέλεις και να το μπορείς. Οι οπαδοί του Όχι δεν το ήθελαν,
αρκετοί από τους οπαδούς του Ναι «δεν το είχαν».
