Η αναγκαία για την ανάπτυξη «βιομηχανική πολιτική», (με τον Δημήτρη Α. Ιωάννου) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, Experts, Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2024.
Χώρες που “έχασαν” τις τρεις πρώτες βιομηχανικές επαναστάσεις
Η Ελλάδα έχει ένα
από τα μικρότερα στην Ευρώπη και στην ΕΕ ποσοστιαία μερίδια της βιομηχανίας ως προς το ΑΕΠ της. Το 2022 το ποσοστό αυτό ήταν 9,1% όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος της ΕΕ
βρισκόταν στο 15%. Εν τούτοις, το ποσοστό της χώρας μας δεν είναι το χαμηλότερο
στην ΕΕ. Υπάρχουν περιπτώσεις κάποιων άλλων μικρότερων χωρών που βρίσκονται
ακόμη χαμηλότερα όπως είναι το Λουξεμβούργο με ποσοστό 3,8%, η Κύπρος με 5,2%
και η Μάλτα με 7,1%. Πρόκειται για
μικρές οικονομίες που είναι επικεντρωμένες στις υπηρεσίες. Ειδικά για τα δύο
μικρά νησιά της Μεσογείου, την Κύπρο και την Μάλτα, μπορεί να ειπωθεί ότι η
ισχνή βιομηχανική ανάπτυξη ήταν κάτι τελείως φυσιολογικό λόγω αντικειμενικών
παραγόντων. Μικρές νησιωτικές οικονομίες, -που μάλιστα δεν διαθέτουν πρώτες
ύλες-, εξ αιτίας της μικρής εσωτερικής
αγοράς τους, δεν μπορούν να επωφεληθούν από οικονομίες κλίμακας. Ως εκ τούτου
είναι πολύ δύσκολο να αναπτύξουν βιομηχανική υποδομή και είναι φυσικό οι
βιομηχανίες τους να περιορίζονται σε αγαθά που καλύπτουν τις βασικές ανάγκες,
από τη μία μεριά, ενώ από την άλλη, στην εποχή μας τουλάχιστον, χαρακτηρίζονται
από την χαμηλή προστιθέμενη αξία τους. Είναι, δηλαδή, κυρίως βιομηχανίες
επεξεργασίας τροφίμων και ποτών,
οικοδομικών υλικών και παραγωγής δευτερογενούς ενέργειας.
