Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Ομιλίες - Παρουσιάσεις: ROBOTS VS HUMANS: POLICY CHALLENGES FOR FUTURE LABOUR MARKETS


Economist Conference, 9 March 2018, Athens



Ladies and gentlemen,

Thank you for inviting me to this event. My introductory comment in this discussion aims to explain why in the Greek case having robots deployed in the Greek industries can be only positive for the current and the future labour market.

God created mankind in his own image; and male and female he created them. And the mankind, after many-many centuries, created the industrial revolutions, the 1st, the 2nd, the 3rd, the 4th, which is well underway.

The industrial and revolutionary Man created robots. As part of the 4th industrial revolution there is rapidly growing adoption of robots, mainly of industrial robots, in the last few years. This is reshaping the international division of labour and the world of work.

Robots are the epitome of new technology, of continued technological advancements in automation systems and artificial intelligence. They drive into a fundamental transition.

What stance should we adopt in front of the resulting, and largely unforeseen, challenges?

Ομιλίες - Παρουσιάσεις: Τεχνητή νοημοσύνη και απασχόληση: Η επανάσταση άρχισε

Τεχνητή νοημοσύνη και Απασχόληση: Η Επανάσταση Άρχισε


Συζήτηση -  Journées des talents

Διοργανωτής:  Γαλλικό Ινστιτούτο,  


Χώρος:  Γαλλικό Ινστιτούτο, 


23  Φεβρουαρίου   2018 



Ομιλίες - Παρουσιάσεις: «Στρατηγική Ανάπτυξης Δεξιοτήτων του Ανθρώπινου Δυναμικού των Επιχειρήσεων»

«Στρατηγική Ανάπτυξης Δεξιοτήτων του Ανθρώπινου Δυναμικού των Επιχειρήσεων» 

στην Ημερίδα του ΣΕΒ  

"Σύγχρονες Δεξιότητες για Διεθνώς Ανταγωνιστικές Επιχειρήσεις: Ο Ρόλος του Ανθρώπινου Δυναμικού στον Παραγωγικό Μετασχηματισμό της Οικονομίας" 

Αθήνα, Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018.


Ομιλία-livemedia



Φιλοξενούμενα: «Πόλεμος της Ανεξαρτησίας» ή εθνική επανάσταση;

«Πόλεμος της Ανεξαρτησίας» ή εθνική επανάσταση;  


Δημήτρης Α. Ιωάννου, Athens Voice, 24 Μαρτίου 2018. 

Η έκφραση «πόλεμος της ανεξαρτησίας» είναι ο τρόπος με τον οποίο η νεότερη ιστοριογραφία χαρακτηρίζει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στον ελλαδικό, κυρίως, χώρο, στην περίοδο 1821-1830. Τα γεγονότα αυτά, παλαιότερα, η ιστορική αφήγηση τα περιέγραφε με τον όρο «ελληνική επανάσταση», «παλιγγενεσία», «εθνεγερσία» κλπ, όπως άλλωστε συνεχίζει να τα αποκαλεί μέχρι σήμερα  και η κυρίαρχη εθνική λαϊκή αφήγηση. Η αντικατάσταση του όρου «εθνική επανάσταση» με τον όρο «πόλεμος της ανεξαρτησίας» υποδηλώνει σαφώς μία «αλλαγή υποδείγματος» δηλαδή μία διαφοροποίηση της οπτικής με την οποία αντιμετωπίζεται το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός αλλά και των αξιακών κριτηρίων με τα οποία κρίνεται. Τα ερωτήματα, λοιπόν, είναι αν η υιοθέτηση του νέου όρου πράγματι επιτυγχάνει πιο αντικειμενική προσέγγιση του ζητήματος, αν ευνοεί μία πιο ευρεία εποπτεία του και αν, ως εκ τούτου, επιτρέπει μία βαθύτερη κατανόησή του. Όσο και αν η κρίση πάνω στην ιστορία είναι υποκειμενική, και γι’ αυτό αενάως μεταλλασσόμενη, σκοπός παραμένει πάντα μία πιο δίκαιη πραγματεία του ιστορικού γεγονότος.

Φιλοξενούμενα: Ζήτημα εθνικής επιβίωσης

Ζήτημα εθνικής επιβίωσης,  

Κωνσταντίνος  Γάτσιος  και  Δημήτρης Α. Ιωάννου,  Το ΒΗΜΑ  της Κυριακής, 18 Μαρτίου 2018.


Δυστυχώς, δέκα σχεδόν χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης συνεχίζουμε ως κοινωνία να ζούμε υπό το κράτος συλλογικών παραισθήσεων. Πολλοί θεωρούν κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας το γεγονός ότι οι εταίροι, προκειμένου να συνδράμουν στην προσπάθεια σωτηρίας της χώρας από την πλήρη καταστροφή της, ζήτησαν - επί παραδείγματι - να μετρήσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που μισθοδοτούνται ή να περιορίσει τη φαρμακευτική δαπάνη που ήταν, κατά κεφαλήν, από τις υψηλότερες στον κόσμο, πλουτίζοντας κυρίως τις ξένες φαρμακευτικές εταιρείες. Οι λογικοί πολίτες, βεβαίως, κατανοούν ότι, στην πραγματικότητα, αυτά δεν συνιστούσαν κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας. Η εθνική κυριαρχία απειλείται σε άλλες περιπτώσεις. Οταν, επί παραδείγματι, μια παραλυμένη κοινωνία δεν έχει τη δυνατότητα να υπερασπίσει την εδαφική της ακεραιότητα απέναντι σε πραγματικές εξωτερικές επιβουλές. Η δημόσια συζήτηση όμως δείχνει καθαρά ότι στην παρούσα ιστορική στιγμή η κοινωνία μας, μην έχοντας το κριτήριο να ξεχωρίσει το φαιδρό από το τραγικό, δεν έχει τη δυνατότητα επίσης να ξεχωρίσει την πραγματική απειλή από τη φανταστική.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Άρθρα σε περιοδικές εκδόσεις: "Στην πολιτική μισθών χρειάζεται κοινωνικός και οικονομικός λογισμός"

"Στην πολιτική μισθών χρειάζεται κοινωνικός και οικονομικός λογισμός", EPSILON7, σελ. 257-258, Φεβρουάριος 2018.

Το τι μισθούς μπορεί και πρέπει να πληρώνει μία οικονομία και μια κοινωνία στα εργαζόμενα μέλη της, δεν είναι κάτι που εξαρτάται από τις επιθυμίες ή τις προθέσεις ενός υπουργού ή μιας κυβέρνησης. Η πραγματικότητα είναι ότι το ύψος των μισθών, και μεταξύ αυτών το ύψος των κατώτατων μισθών, που μπορεί να έχει μια οικονομία συνδέεται με την παραγωγή και την παραγωγικότητά της. Και αυτή η παραγωγή και η παραγωγικότητά της πραγματοποιείται στις επιχειρήσεις της, όπου υφίστανται και δημιουργούνται οι θέσεις εργασίας, στις επιχειρήσεις οι οποίες ανήκουν σε επιμέρους και διαφορετικούς κλάδους και τομείς της οικονομίας.
Διαβάστε εδώ το Άρθρο.