28 Μαίου 2016 Νέο τοπίο για μισθούς και συμβάσεις έως το φθινόπωρο
του Γιώργου Γάτου - Ημερησία του Σαββάτου, 28/5/2016
...
«Οδηγός» για τις παρεμβάσεις, σύμφωνα με το 3ο Μνημόνιο, θα είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες -όπως προκύπτει από τα συγκριτικά στοιχεία τα οποία κωδικοποιεί η «Ημερησία» με τη συνδρομή του οικονομολόγου Χρ. Ιωάννου- προοιωνίζονται μεγάλες ανατροπές.
...
«Από δεκαετιών η χώρα στερούνταν ενός σχεδίου για την οικονομική και την κοινωνική πορεία της, και για τα εργασιακά, αρκούμενη στην συντήρηση ρυθμίσεων της μετεμφυλιακής - μεταπολεμικής Ελλάδας του 1950 και της ατελούς μεταπολίτευσης του 1974, και εναποθέτοντας τις προσαρμογές στην υποτιθέμενη «ευρωπαϊκή προοπτική» της, και μόνον αποσπασματικά και «πυροσβεστικά» προχωρούσε σε επιλογές υπό το βάρος εξωγενών υποχρεώσεων (π.χ. ευρωπαϊκές οδηγίες) ή της ανάγκης βραχυπρόθεσμων προσαρμογών», σχολιάζει ο Χρ. Ιωάννου εξηγώντας ότι «όταν το 2008-2009 η ελληνική οικονομία ήρθε αντιμέτωπη με τα πρώτα ρήγματα της διαρθρωτικής κατάρρευσης και όταν το 2010, το 2012 και το 2015 βρέθηκε ενώπιον της χρεοκοπίας, στερούνταν - και στα εργασιακά - δυνατότητας κατανόησης και επιλογών ώστε αυτοδυνάμως και ενδογενώς, να μεταρρυθμίσει το σύστημα εργασιακών σχέσεων. Οι εγχώριοι θεσμοί των εργασιακών σχέσεων είχαν (αυτό) καθηλωθεί σε ρόλους παρατηρητών για επιλογές που ορίζονταν εξωγενώς»...
του Γιώργου Γάτου - Ημερησία του Σαββάτου, 28/5/2016
...
«Οδηγός» για τις παρεμβάσεις, σύμφωνα με το 3ο Μνημόνιο, θα είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες -όπως προκύπτει από τα συγκριτικά στοιχεία τα οποία κωδικοποιεί η «Ημερησία» με τη συνδρομή του οικονομολόγου Χρ. Ιωάννου- προοιωνίζονται μεγάλες ανατροπές.
...
«Από δεκαετιών η χώρα στερούνταν ενός σχεδίου για την οικονομική και την κοινωνική πορεία της, και για τα εργασιακά, αρκούμενη στην συντήρηση ρυθμίσεων της μετεμφυλιακής - μεταπολεμικής Ελλάδας του 1950 και της ατελούς μεταπολίτευσης του 1974, και εναποθέτοντας τις προσαρμογές στην υποτιθέμενη «ευρωπαϊκή προοπτική» της, και μόνον αποσπασματικά και «πυροσβεστικά» προχωρούσε σε επιλογές υπό το βάρος εξωγενών υποχρεώσεων (π.χ. ευρωπαϊκές οδηγίες) ή της ανάγκης βραχυπρόθεσμων προσαρμογών», σχολιάζει ο Χρ. Ιωάννου εξηγώντας ότι «όταν το 2008-2009 η ελληνική οικονομία ήρθε αντιμέτωπη με τα πρώτα ρήγματα της διαρθρωτικής κατάρρευσης και όταν το 2010, το 2012 και το 2015 βρέθηκε ενώπιον της χρεοκοπίας, στερούνταν - και στα εργασιακά - δυνατότητας κατανόησης και επιλογών ώστε αυτοδυνάμως και ενδογενώς, να μεταρρυθμίσει το σύστημα εργασιακών σχέσεων. Οι εγχώριοι θεσμοί των εργασιακών σχέσεων είχαν (αυτό) καθηλωθεί σε ρόλους παρατηρητών για επιλογές που ορίζονταν εξωγενώς»...
