11 Ιουνίου 2016 Η Ευρώπη, οι κρίσεις της και ο κοινωνικός πυλώνας της
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 11/6/2016
Από τις πρώτες ημέρες των συζητήσεων για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση την δεκαετία του 1950, και σε όλη την πορεία της, οι κρίσεις ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής του ευρωπαϊκού σχεδίου, όπως αυτό εξελίσσεται. Ως γνωστόν ο Jean Monnet είχε πει ότι «η Ευρώπη θα πρέπει να σφυρηλατηθεί σε κρίσεις, και θα είναι το άθροισμα των λύσεων που υιοθετούνται για αυτές τις κρίσεις».
Η Ευρώπη, και η Ευρωζώνη, βρίσκονται ήδη από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας σε νέα κατάσταση κρίσεων. Οι κρίσεις στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, που ξεκίνησε με την κρίση στην Ελλάδα, και συνεχίζεται σε αυτήν, δημιούργησαν αναταράξεις στα θεμέλια του ενιαίου νομίσματος. Εν συνεχεία η άφιξη αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία, κοκ στις ακτές της Ευρώπης έθεσαν σε δοκιμασία τα ενιαία σύνορα της Ένωσης. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα διεξαγάγει δημοψήφισμα στις 23 Ιουνίου για το εάν πρέπει ή όχι να αποχωρήσει από την Ε.Ε..
Μέσα σε αυτές τις αλλεπάλληλες κρίσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ευρωζώνη και τα κράτη-μέλη τους «ψάχνονται». Η Ευρώπη «απομυθοποιείται» για αυτούς που έτρεφαν μύθους γι αυτήν. Η κυρίαρχη φιλολογία περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι «η Ε.Ε. έχει χάσει τον δρόμο της», που εγχωρίως, λόγω της υπερβολικής «ευρωπαϊστικής» μυθοπλασίας με την οποία πορεύθηκε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες φθάνει και στο «η Ε.Ε. έχει χάσει την ψυχή της»!
Ψυχραιμία παιδιά! Αντί των μελοδραματικών περί δρόμου, ή ψυχής, που χάθηκε, και τα οποία αποτελούν και λειτουργούν εγχωρίως ως το τέλειο άλλοθι για να μην αντιμετωπίζονται ενδογενώς οι μεταπολεμικές, μετεμφυλιακές και μεταπολιτευτικές παθογένειες, που κρατούν την Ελλάδα ακόμη σε κατάσταση χρεοκοπίας, η ευρωπαϊκή πραγματικότητα μπορεί να είναι διαφορετική. Η επιβίωση της Ε.Ε., της ευρωζώνης και των θεσμικών οργάνων της όλα αυτά τα χρόνια των κρίσεων μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχία για το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Το εάν η Ε.Ε. που μαστίζεται από προβλήματα θα αποδειχθεί ανθεκτική και ικανή να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των κρατών-μελών και των λαών της, σφυρηλατώντας λύσεις και θεραπείες μέσα από τις κρίσεις της, ή εάν θα γίνουμε μάρτυρες μίας σε αργή κίνηση αποσύνθεσης του ευρωπαϊκού σχεδίου, το οποίο ούτως ή άλλως εξελίσσεται καθ’ οδόν, εξαρτάται από το μέτρο των λαών, των ηγεσιών και των επιλογών τους.
Μέσα από τις τρέχουσες κρίσεις, κρίσιμη για την επιβίωση και την μετεξέλιξη του ευρωπαϊκού σχεδίου αποδεικνύεται η κοινωνική του διάσταση, είναι δε κρισιμότερη στην περίπτωση της ευρωζώνης. Υπάρχει ήδη σε εξέλιξη μια ενδιαφέρουσα συζήτηση (και διαβούλευση) για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων που σχεδιάζεται να συσταθεί εντός της ζώνης του ευρώ. Είχε ανακοινωθεί στην ομιλία του προέδρου της Ε.Ε. για την κατάσταση της Ένωσης, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 όπου πρότεινε «να επισπεύσουμε τις εργασίες για τη δημιουργία μιας δίκαιης και αληθινά πανευρωπαϊκής αγοράς εργασίας».
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 11/6/2016
Από τις πρώτες ημέρες των συζητήσεων για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση την δεκαετία του 1950, και σε όλη την πορεία της, οι κρίσεις ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής του ευρωπαϊκού σχεδίου, όπως αυτό εξελίσσεται. Ως γνωστόν ο Jean Monnet είχε πει ότι «η Ευρώπη θα πρέπει να σφυρηλατηθεί σε κρίσεις, και θα είναι το άθροισμα των λύσεων που υιοθετούνται για αυτές τις κρίσεις».
Η Ευρώπη, και η Ευρωζώνη, βρίσκονται ήδη από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας σε νέα κατάσταση κρίσεων. Οι κρίσεις στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, που ξεκίνησε με την κρίση στην Ελλάδα, και συνεχίζεται σε αυτήν, δημιούργησαν αναταράξεις στα θεμέλια του ενιαίου νομίσματος. Εν συνεχεία η άφιξη αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία, κοκ στις ακτές της Ευρώπης έθεσαν σε δοκιμασία τα ενιαία σύνορα της Ένωσης. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα διεξαγάγει δημοψήφισμα στις 23 Ιουνίου για το εάν πρέπει ή όχι να αποχωρήσει από την Ε.Ε..
Μέσα σε αυτές τις αλλεπάλληλες κρίσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ευρωζώνη και τα κράτη-μέλη τους «ψάχνονται». Η Ευρώπη «απομυθοποιείται» για αυτούς που έτρεφαν μύθους γι αυτήν. Η κυρίαρχη φιλολογία περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι «η Ε.Ε. έχει χάσει τον δρόμο της», που εγχωρίως, λόγω της υπερβολικής «ευρωπαϊστικής» μυθοπλασίας με την οποία πορεύθηκε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες φθάνει και στο «η Ε.Ε. έχει χάσει την ψυχή της»!
Ψυχραιμία παιδιά! Αντί των μελοδραματικών περί δρόμου, ή ψυχής, που χάθηκε, και τα οποία αποτελούν και λειτουργούν εγχωρίως ως το τέλειο άλλοθι για να μην αντιμετωπίζονται ενδογενώς οι μεταπολεμικές, μετεμφυλιακές και μεταπολιτευτικές παθογένειες, που κρατούν την Ελλάδα ακόμη σε κατάσταση χρεοκοπίας, η ευρωπαϊκή πραγματικότητα μπορεί να είναι διαφορετική. Η επιβίωση της Ε.Ε., της ευρωζώνης και των θεσμικών οργάνων της όλα αυτά τα χρόνια των κρίσεων μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχία για το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Το εάν η Ε.Ε. που μαστίζεται από προβλήματα θα αποδειχθεί ανθεκτική και ικανή να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των κρατών-μελών και των λαών της, σφυρηλατώντας λύσεις και θεραπείες μέσα από τις κρίσεις της, ή εάν θα γίνουμε μάρτυρες μίας σε αργή κίνηση αποσύνθεσης του ευρωπαϊκού σχεδίου, το οποίο ούτως ή άλλως εξελίσσεται καθ’ οδόν, εξαρτάται από το μέτρο των λαών, των ηγεσιών και των επιλογών τους.
Μέσα από τις τρέχουσες κρίσεις, κρίσιμη για την επιβίωση και την μετεξέλιξη του ευρωπαϊκού σχεδίου αποδεικνύεται η κοινωνική του διάσταση, είναι δε κρισιμότερη στην περίπτωση της ευρωζώνης. Υπάρχει ήδη σε εξέλιξη μια ενδιαφέρουσα συζήτηση (και διαβούλευση) για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων που σχεδιάζεται να συσταθεί εντός της ζώνης του ευρώ. Είχε ανακοινωθεί στην ομιλία του προέδρου της Ε.Ε. για την κατάσταση της Ένωσης, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 9 Σεπτεμβρίου 2015 όπου πρότεινε «να επισπεύσουμε τις εργασίες για τη δημιουργία μιας δίκαιης και αληθινά πανευρωπαϊκής αγοράς εργασίας».
