28 Ιουλ. 2012 «Βαρίδια» οδήγησαν στη χρεοκοπία
(H Μεταπολιτευτική "Κλεισούρα" - μέρος 2ον)
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 28/7/2012
Η κατάρρευση την 24η Ιουλίου 1974 του αντιδημοκρατικού καθεστώτος, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, δεν συμπαρέσυρε συμπεριφορές και παθογένειες που συνέχισαν να δεσμεύουν την ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, ο «κύκλος» της οποίας άνοιξε την 24η Ιουλίου 1974 είχε, εν τοις πράγμασι, κρίσιμα στοιχεία συνέχειας έναντι του παρελθόντος. Που συνεισέφεραν, ως ουσιαστική συνιστώσα της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας», στα «βαρίδια» που καθηλώνουν την Ελλάδα στην τρέχουσα χρεοκοπία.
Ανεξαρτήτως του εάν θεωρεί κανείς ότι ο «νέος κύκλος» άρχισε το 1974 (το 1981, το 1990, το 1996, το 2000 ή το 2001, το 2004, το 2009 ή το 2012, «διαλέγετε και παίρνετε» ανάλογα με
κομματικές/ενδοκομματικές προτιμήσεις) κάποια χαρακτηριστικά «δεν τελείωσαν το 1973», το 1974, το 1981, το 1990 κ.ο.κ. Ως συστατικά της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας» συνόδευσαν την Ελλάδα έως την τρέχουσα χρεοκοπία, και κυρίως, ακόμη και σήμερα, δεν επιτρέπουν στην χώρα να ανακτήσει κάποιους βαθμούς ελευθερίας.
Τέτοιο συστατικό είναι η μεταπολιτευτική άνθηση, θέσμιση, κυριαρχία μικροκορπορατισμών στην οικονομία και την κοινωνία. Μικροκορπορατισμών ευρισκομένων στους αντίποδες της ανοικτής οικονομίας και κοινωνίας. Το ιδεότυπό τους είχε μορφοποιηθεί στο σχέδιο Συντάγματος του 1968. Οι ένοπλες δυνάμεις ρύθμιζαν τα του συστήματός τους αυτοτελώς, με λεπτομέρειες που δεν είναι αντικείμενο συνταγματικών ρυθμίσεων, καθιστώντας το σύστημά τους αυτόνομο, σε προστασία από λοιπούς θεσμούς. Σύνταγμα (του 1968) και καθεστώς (του 1967-74) κατέρρευσαν, και έκτοτε, στην Μεταπολίτευση οι μικροκορπορατισμοί πολλαπλασιάσθηκαν.
Πολλαπλασιάσθηκαν όμως κατ' εικόνα και ομοίωση του Συντάγματος του 1968. Υπουργοί/πολιτικοί έκτισαν τείχη αυτοπροστασίας έναντι του δικαστικού και κοινωνικού ελέγχου. Τείχη που (ανα)παράχθηκαν σε ευρύτατους τομείς του δημόσιου βίου. Αρχίζοντας από τον τρόπο λειτουργίας-ελέγχου εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, και φθάνοντας στην δημόσια διοίκηση, την τοπική διοίκηση και τις ΔΕΚΟ. Τα συστήματα εξελίχθηκαν σε κλειστά-αυτορυθμιζόμενα, θέτοντας εαυτούς εκτός ελέγχου/λογοδοσίας, αψηφώντας/αγνοώντας οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της λειτουργίας τους.
Στη διάρκεια δεκαετιών αναπτύχθηκε, ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος, μία ατελείωτη συστάδα μικροκορπορατισμών. Το ζήτημα δεν ήταν ούτε είναι, κυρίως, συνταγματικό. Αν εξαιρέσουμε τα περί ευθύνης υπουργών, τα περί μισθοδικείων δικαστικών - βουλευτών κ.λπ., οι υπόλοιποι μικροκορπορατισμοί άνθησαν με κάθε είδους ρυθμίσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Γι αυτό φιλτάτη η δημοκρατία της Μεταπολίτευσης, περιελάμβανε όμως και την άνθηση μικροκορπορατισμών, που συχνότατα ξέφυγαν από την απλή υπεράσπιση στενών ιδιοτελών συμφερόντων και συναρθρώθηκαν συστηματικά στην αντιπαραγωγική συμμαχία και τη χρεοβόρα πορεία της μεταπολιτευτικής οικονομίας. Συνεισφέροντας, ως ουσιαστική συνιστώσα της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας», στην τρέχουσα, αδιέξοδη επί του παρόντος, χρεοκοπία.
Έτερο συστατικό της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας» είναι επίσης ότι επί δεκαετίες εφαρμόσθηκαν, έργω, κι άλλα κρίσιμα άρθρα του Συντάγματος του 1968. Μεταξύ αυτών το 77, παρ. 3 ότι «δεν επιτρέπεται η σύστασις εξεταστικών επιτροπών επί ζητημάτων αναγομένων εις την εξωτερικήν πολιτικήν ή την εθνικήν άμυναν».
(H Μεταπολιτευτική "Κλεισούρα" - μέρος 2ον)
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 28/7/2012
Η κατάρρευση την 24η Ιουλίου 1974 του αντιδημοκρατικού καθεστώτος, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, δεν συμπαρέσυρε συμπεριφορές και παθογένειες που συνέχισαν να δεσμεύουν την ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, ο «κύκλος» της οποίας άνοιξε την 24η Ιουλίου 1974 είχε, εν τοις πράγμασι, κρίσιμα στοιχεία συνέχειας έναντι του παρελθόντος. Που συνεισέφεραν, ως ουσιαστική συνιστώσα της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας», στα «βαρίδια» που καθηλώνουν την Ελλάδα στην τρέχουσα χρεοκοπία.
Ανεξαρτήτως του εάν θεωρεί κανείς ότι ο «νέος κύκλος» άρχισε το 1974 (το 1981, το 1990, το 1996, το 2000 ή το 2001, το 2004, το 2009 ή το 2012, «διαλέγετε και παίρνετε» ανάλογα με
κομματικές/ενδοκομματικές προτιμήσεις) κάποια χαρακτηριστικά «δεν τελείωσαν το 1973», το 1974, το 1981, το 1990 κ.ο.κ. Ως συστατικά της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας» συνόδευσαν την Ελλάδα έως την τρέχουσα χρεοκοπία, και κυρίως, ακόμη και σήμερα, δεν επιτρέπουν στην χώρα να ανακτήσει κάποιους βαθμούς ελευθερίας.
Τέτοιο συστατικό είναι η μεταπολιτευτική άνθηση, θέσμιση, κυριαρχία μικροκορπορατισμών στην οικονομία και την κοινωνία. Μικροκορπορατισμών ευρισκομένων στους αντίποδες της ανοικτής οικονομίας και κοινωνίας. Το ιδεότυπό τους είχε μορφοποιηθεί στο σχέδιο Συντάγματος του 1968. Οι ένοπλες δυνάμεις ρύθμιζαν τα του συστήματός τους αυτοτελώς, με λεπτομέρειες που δεν είναι αντικείμενο συνταγματικών ρυθμίσεων, καθιστώντας το σύστημά τους αυτόνομο, σε προστασία από λοιπούς θεσμούς. Σύνταγμα (του 1968) και καθεστώς (του 1967-74) κατέρρευσαν, και έκτοτε, στην Μεταπολίτευση οι μικροκορπορατισμοί πολλαπλασιάσθηκαν.
Πολλαπλασιάσθηκαν όμως κατ' εικόνα και ομοίωση του Συντάγματος του 1968. Υπουργοί/πολιτικοί έκτισαν τείχη αυτοπροστασίας έναντι του δικαστικού και κοινωνικού ελέγχου. Τείχη που (ανα)παράχθηκαν σε ευρύτατους τομείς του δημόσιου βίου. Αρχίζοντας από τον τρόπο λειτουργίας-ελέγχου εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, και φθάνοντας στην δημόσια διοίκηση, την τοπική διοίκηση και τις ΔΕΚΟ. Τα συστήματα εξελίχθηκαν σε κλειστά-αυτορυθμιζόμενα, θέτοντας εαυτούς εκτός ελέγχου/λογοδοσίας, αψηφώντας/αγνοώντας οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της λειτουργίας τους.
Στη διάρκεια δεκαετιών αναπτύχθηκε, ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος, μία ατελείωτη συστάδα μικροκορπορατισμών. Το ζήτημα δεν ήταν ούτε είναι, κυρίως, συνταγματικό. Αν εξαιρέσουμε τα περί ευθύνης υπουργών, τα περί μισθοδικείων δικαστικών - βουλευτών κ.λπ., οι υπόλοιποι μικροκορπορατισμοί άνθησαν με κάθε είδους ρυθμίσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Γι αυτό φιλτάτη η δημοκρατία της Μεταπολίτευσης, περιελάμβανε όμως και την άνθηση μικροκορπορατισμών, που συχνότατα ξέφυγαν από την απλή υπεράσπιση στενών ιδιοτελών συμφερόντων και συναρθρώθηκαν συστηματικά στην αντιπαραγωγική συμμαχία και τη χρεοβόρα πορεία της μεταπολιτευτικής οικονομίας. Συνεισφέροντας, ως ουσιαστική συνιστώσα της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας», στην τρέχουσα, αδιέξοδη επί του παρόντος, χρεοκοπία.
Έτερο συστατικό της μεταπολιτευτικής «κλεισούρας» είναι επίσης ότι επί δεκαετίες εφαρμόσθηκαν, έργω, κι άλλα κρίσιμα άρθρα του Συντάγματος του 1968. Μεταξύ αυτών το 77, παρ. 3 ότι «δεν επιτρέπεται η σύστασις εξεταστικών επιτροπών επί ζητημάτων αναγομένων εις την εξωτερικήν πολιτικήν ή την εθνικήν άμυναν».
