30 Δεκεμβρίου 2016 Διασφάλιση της αποφυγής της χρεοκοπίας
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 30/12/2016
Κρίσιμο για την Ελλάδα του 2017 παραμένει η διασφάλιση της αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας -αυτής που απέφυγε το 2010, το 2012 και το 2015. Η κρίση που ξεκίνησε το 2010 συνεχίζεται έως σήμερα διότι οι συλλογικές μας επιλογές για την αντιμετώπισή της στερούνταν και της πρακτικής τόλμης και της πνευματικής διαύγειας που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει.
Στο θέμα του χρέους η Ελλάδα, (συμπλέοντας και με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων εταίρων-αυτό δεν είναι κακό), ενδείκνυται να υιοθετήσει τελείως διαφορετική πολιτική, η οποία θα στηριχθεί στην σταθεροποίηση του ονομαστικού επιπέδου του χρέους με την επίτευξη των απαιτούμενων υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή πλεονασμάτων τα οποία θα επαρκούν για την καταβολή του πλήρους ποσού εξυπηρετήσεως των τόκων, ανά έτος (βλ. αναλυτικά στο Δημ. και Χρ. Ιωάννου «Ο κανόνας ασφαλείας για την αποφυγή μίας εθνικής χρεοκοπίας», διαθέσιμο και στο διαδίκτυο). Για πολλούς λόγους.
Αυτό είναι απαραίτητο να συμβεί διότι, μην έχοντάς το επιτύχει ουδέ κατ’ ελάχιστον σε όλη την περίοδο της κρίσης, η Ελλάδα ουσιαστικά ουδεμία έχει παράσχει έμπρακτη διαβεβαίωση προς τους δανειστές της ότι είναι αξιόπιστος χρεώστης. Όσο και αν κάτι τέτοιο ουδόλως ενδιαφέρει την εγχώρια δημαγωγία και δαιμονολογία, παρ’ όλ’ αυτά είναι εκείνο που έχει, ίσως, την μεγαλύτερη σημασία για την συζήτηση σχετικά με την τύχη μας η οποία διεξάγεται στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών.
Ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι η υιοθέτηση μίας παρόμοιας πολιτικής θα δημιουργήσει αίσθημα ασφάλειας για την ελληνική οικονομία, και αυτό θα έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις στον ιδιωτικό τομέα και στην δυνατότητά του να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη με την δική του δυναμική. Διότι, το σημαντικότερο κριτήριο για τις προοπτικές μίας οικονομίας στο διεθνές περιβάλλον, και η εμπέδωση αισθήματος ασφαλείας και αυτοπεποίθησης στους φορείς της και στους δυνητικούς επενδυτές της, είναι η δυνατότητά της, και η αποφασιστικότητά της, ως προς την εξυπηρέτηση των τόκων του (δημόσιου) χρέους της (εσωτερικού και εξωτερικού). Υπό το πρίσμα αυτό η αναγόρευση ως σταθερής πυξίδας της ελληνικής οικονομικής πολιτικής της προτεραιότητας της εξ ιδίων καταβολής και κάλυψης των τόκων του δημοσίου χρέους θα είναι κάτι που θα δημιουργήσει αίσθηση σταθερότητας και αξιοπιστίας, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, πράγμα που στην παρούσα συγκυρία θα λειτουργήσει ως η πλέον ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση.
Δεδομένου ότι, ούτως ή άλλως, οι εταίροι δείχνουν αποφασισμένοι να επιβάλουν οι ίδιοι στην Ελλάδα τον κανόνα της από τούδε και στο εξής πληρωμής των τόκων μέσω υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, φρόνιμο θα είναι να κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία και να χρησιμοποιήσουμε την νέα πραγματικότητα σαν άξονα για την εκπόνηση μίας νέας, πιο αποτελεσματικής, οικονομικής πολιτικής εξόδου από την κρίση.
Βεβαίως δεν πρόκειται για έναν στόχο εύκολα επιτεύξιμο. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχουν πολλά αντίστοιχα διεθνή προηγούμενα επιτεύξεως τόσο υψηλών, επαναλαμβανόμενων, πρωτογενών πλεονασμάτων. Δεν υπάρχουν και αντίστοιχα διεθνή προηγούμενα άλλων οικονομιών που κατακρημνίσθηκαν με τόσο καταστρεπτικό τρόπο όπως η ελληνική τα τελευταία έξι χρόνια.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 30/12/2016
Κρίσιμο για την Ελλάδα του 2017 παραμένει η διασφάλιση της αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας -αυτής που απέφυγε το 2010, το 2012 και το 2015. Η κρίση που ξεκίνησε το 2010 συνεχίζεται έως σήμερα διότι οι συλλογικές μας επιλογές για την αντιμετώπισή της στερούνταν και της πρακτικής τόλμης και της πνευματικής διαύγειας που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει.
Στο θέμα του χρέους η Ελλάδα, (συμπλέοντας και με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων εταίρων-αυτό δεν είναι κακό), ενδείκνυται να υιοθετήσει τελείως διαφορετική πολιτική, η οποία θα στηριχθεί στην σταθεροποίηση του ονομαστικού επιπέδου του χρέους με την επίτευξη των απαιτούμενων υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή πλεονασμάτων τα οποία θα επαρκούν για την καταβολή του πλήρους ποσού εξυπηρετήσεως των τόκων, ανά έτος (βλ. αναλυτικά στο Δημ. και Χρ. Ιωάννου «Ο κανόνας ασφαλείας για την αποφυγή μίας εθνικής χρεοκοπίας», διαθέσιμο και στο διαδίκτυο). Για πολλούς λόγους.
Αυτό είναι απαραίτητο να συμβεί διότι, μην έχοντάς το επιτύχει ουδέ κατ’ ελάχιστον σε όλη την περίοδο της κρίσης, η Ελλάδα ουσιαστικά ουδεμία έχει παράσχει έμπρακτη διαβεβαίωση προς τους δανειστές της ότι είναι αξιόπιστος χρεώστης. Όσο και αν κάτι τέτοιο ουδόλως ενδιαφέρει την εγχώρια δημαγωγία και δαιμονολογία, παρ’ όλ’ αυτά είναι εκείνο που έχει, ίσως, την μεγαλύτερη σημασία για την συζήτηση σχετικά με την τύχη μας η οποία διεξάγεται στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών.
Ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι η υιοθέτηση μίας παρόμοιας πολιτικής θα δημιουργήσει αίσθημα ασφάλειας για την ελληνική οικονομία, και αυτό θα έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις στον ιδιωτικό τομέα και στην δυνατότητά του να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη με την δική του δυναμική. Διότι, το σημαντικότερο κριτήριο για τις προοπτικές μίας οικονομίας στο διεθνές περιβάλλον, και η εμπέδωση αισθήματος ασφαλείας και αυτοπεποίθησης στους φορείς της και στους δυνητικούς επενδυτές της, είναι η δυνατότητά της, και η αποφασιστικότητά της, ως προς την εξυπηρέτηση των τόκων του (δημόσιου) χρέους της (εσωτερικού και εξωτερικού). Υπό το πρίσμα αυτό η αναγόρευση ως σταθερής πυξίδας της ελληνικής οικονομικής πολιτικής της προτεραιότητας της εξ ιδίων καταβολής και κάλυψης των τόκων του δημοσίου χρέους θα είναι κάτι που θα δημιουργήσει αίσθηση σταθερότητας και αξιοπιστίας, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, πράγμα που στην παρούσα συγκυρία θα λειτουργήσει ως η πλέον ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση.
Δεδομένου ότι, ούτως ή άλλως, οι εταίροι δείχνουν αποφασισμένοι να επιβάλουν οι ίδιοι στην Ελλάδα τον κανόνα της από τούδε και στο εξής πληρωμής των τόκων μέσω υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, φρόνιμο θα είναι να κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία και να χρησιμοποιήσουμε την νέα πραγματικότητα σαν άξονα για την εκπόνηση μίας νέας, πιο αποτελεσματικής, οικονομικής πολιτικής εξόδου από την κρίση.
Βεβαίως δεν πρόκειται για έναν στόχο εύκολα επιτεύξιμο. Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχουν πολλά αντίστοιχα διεθνή προηγούμενα επιτεύξεως τόσο υψηλών, επαναλαμβανόμενων, πρωτογενών πλεονασμάτων. Δεν υπάρχουν και αντίστοιχα διεθνή προηγούμενα άλλων οικονομιών που κατακρημνίσθηκαν με τόσο καταστρεπτικό τρόπο όπως η ελληνική τα τελευταία έξι χρόνια.
