1 Φεβρ. 2014 Πίσω στο «Κακούργα Μετανάστευση»;
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 1/2/2014
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 1/2/2014
Σε δημόσιες συζητήσεις για την απασχόληση, την ανεργία και την κατάσταση της αγοράς εργασίας τίθενται μετ' επιτάσεως ερωτήματα για την μετανάστευση των νέων - όχι ως θεωρητικό, αλλά ως πρακτικό ζήτημα προς απάντηση. Προ ημερών ετέθη π.χ. ευθέως (απευθυνόταν στον παριστάμενο υπουργό Εργασίας) το: «είμαι 26 χρονών, έχω τελειώσει τις σπουδές μου στην αρχιτεκτονική. Ψάχνω εδώ και δύο χρόνια μία θέση εργασίας με αμοιβή. Δεν τα καταφέρνω. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; Να συνεχίσω να προσπαθώ στην Ελλάδα ή να δοκιμάσω στο εξωτερικό, τουλάχιστον μέχρι να βελτιωθούν τα πράγματα; Η ερώτηση είναι ειλικρινής».
Προφανώς, κανείς, είτε υπουργός είτε απλός πολίτης, ούτε η παρούσα στήλη, δεν είναι αρμόδιος να απαντήσει/αποφασίσει τι θα πράξει ο 26χρόνος νέος. Όμως μία ειλικρινής ερώτηση χρειάζεται μία ειλικρινή απάντηση, η οποία δεν είναι μόνο θέμα προθέσεων και ατομικής στάσης. Τέτοιου είδους ερωτήσεις μένουν αναπάντητες όταν από ένα σύστημα παιδείας, εκπαίδευσης, πολιτικής απασχόλησης λείπουν τα στοιχειώδη ή οι επαφές με τα στοιχειώδη.
Η αναποτελεσματική αναζήτηση εργασίας πτυχιούχου περισσότερο από δύο χρόνια μάλλον υπερβαίνει τον συνήθη μέσο όρο. Ένα «κανονικό» σύστημα πολιτικής απασχόλησης θα έπρεπε να έχει εικόνα για τις προοπτικές απασχόλησης ανά επάγγελμα/ειδικότητα και τις τάσεις - εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα: Πόσοι αρχιτέκτονες τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στην αγορά εργασίας και πόσοι ασχολούνται με αυτό που σπούδασαν, είτε ως αυτοαπασχολούμενοι είτε ως μισθωτοί, σε ποιους κλάδους, πόσοι και πώς εξελίσσονται τροποποιώντας ή μεταβάλλοντας παντελώς το αντικείμενο της εργασίας τους, και ποια είναι η κατάσταση και η τάση στην αγορά εργασίας για αρχιτέκτονες;
Αυτά είναι στοιχεία που ένα σύστημα παιδείας και απασχόλησης, το οποίο έχει «απορροφήσει» τα προηγούμενα χρόνια μερικά δισεκατομμύρια για «αναλύσεις της αγοράς εργασίας», «παρατηρητήρια απασχόλησης», «γραφεία διασύνδεσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας», «προγράμματα» κ.λπ. θα έπρεπε να τα είχε διαθέσιμα και ενημερωμένα σε πρώτη ζήτηση, ώστε να δίνει μια πρώτη εικόνα στον άνεργο 26χρονο νέο αρχιτέκτονα για το «πού βρίσκεται». Είναι στα «εκ των ων ουκ άνευ» αυτού που αποκαλείται, επί χάρτου, «δημόσια υπηρεσία απασχόλησης».
Επίσης θα έπρεπε να βοηθά τον άνεργο 26χρονο να αποκτήσει επαφή με τη μεγαλύτερη εικόνα- συμπεριλαμβάνοντας και αυτήν «του εξωτερικού» - αρχίζοντας από την Ευρώπη. Ισχύει από ετών το «είσαι στην Ευρώπη μάθε για την Ευρώπη» (εν όψει κάποιων ευρωεκλογών είχε αναπτυχθεί η σχετική «καμπάνια»). Θα έπρεπε λοιπόν να είναι σε θέση να του γνωρίσει τι συμβαίνει «στο εξωτερικό» (στην Ε.Ε.) αξιοποιώντας τα The European Vacancy Monitor (EVM), The European Job Mobility Bulletin (EJMB), Τhe Εuropean Vacancy and Recruitment Report (EVRR). Σημειωτέον ότι σε αυτά τα «εργαλεία» (υποτίθεται ότι) συμμετέχει και η Ελλάδα.
Προϋπόθεση ειλικρινών απαντήσεων σε ειλικρινείς ερωτήσεις είναι το να αποκτήσουμε, ως χώρα, πολιτική απασχόλησης και ικανότητα να την ασκούμε σε πραγματικό χρόνο. Μέρος αυτού είναι η υποστήριξη της αναζήτησης εργασίας των νέων.
