24 Αυγ. 2013 Δημόσιο χρέος που... «δεν υπάρχει»!
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 24/8/2013
«Υπάρχει κάτι που κάνει την Ελλάδα να είναι πιο ευάλωτη στην οικονομική κρίση σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και του δυτικού κόσμου;
Το γεγονός και μόνο ότι η Ελλάδα για 10 ολόκληρα χρόνια, από το 1999 έως το 2009, έζησε με τον τρόπο που έζησε χωρίς να εγείρονται μείζονες αντιρρήσεις… είναι βασικό σύμπτωμα μίας ιδεολογικής και πνευματικής πτώχευσης η οποία προηγήθηκε κατά πολύ της οικονομικής. Παρόμοια συλλογική ιδεολογική αναπηρία, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δεν παρατηρείται σε άλλες χώρες.
Στη διάρκεια της συγκεκριμένης δεκαετίας ο μέσος όρος της τελικής κατανάλωσης των νοικοκυριών της Ευρωζώνης (αν αφαιρέσει κανείς την Ελλάδα), ως ποσοστό του ΑΕΠ, ήταν περίπου 56%. Στη χώρα μας το ίδιο ποσοστό πλησίαζε στο 75%. Δηλαδή οι Έλληνες κατηύθυναν προς τον τομέα της κατανάλωσης ένα μέρος του εισοδήματος τους 20% υψηλότερο από εκείνο που θα πρέπει, κατά τεκμήριο, να θεωρείται, ως ποσοστό που διασφαλίζει την ισορροπία και τη σταθερή αναπαραγωγή των όρων της οικονομίας.
Βεβαίως το υψηλό ποσοστό κατανάλωσης δεν θα ήταν αυτόχρημα καταστροφικό εάν τα μεγέθη των άλλων κατηγοριών δαπάνης του ΑΕΠ την αντιστάθμιζαν. Πλην όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε, εφόσον και η κατανάλωση του δημοσίου και οι επενδύσεις βρίσκονταν σχεδόν στον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Έτσι η συνολική δαπάνη (absorption) της ελληνικής οικονομίας ήταν πολύ υψηλότερη από το εγχωρίως παραγόμενο προϊόν, με αποτέλεσμα τη δημιουργία του μεγαλύτερου εμπορικού ελλείμματος της Ευρωζώνης.
Για να πετύχουν το κατόρθωμα αυτό οι Έλληνες δανειζόντουσαν -κυρίως μέσω του Δημοσίου- με τέτοιους ρυθμούς ώστε σήμερα έχουν (ως ποσοστό του ΑΕΠ) το μεγαλύτερο εξωτερικό δημόσιο χρέος που είχε ποτέ κάποιο κράτος σε όλη την παγκόσμια ιστορία. Eπί παραδείγματι, το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος με το οποίο εξήλθαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία βρισκόταν σχεδόν αποκλειστικά στα χέρια των πολιτών τους, ενώ ήταν και αποτιμημένο στο νόμισμά τους -γι' αυτό και δεν κινδύνεψαν με χρεοκοπία.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σήμερα με το χρέος της Ιαπωνίας (και σε μεγάλο βαθμό και της Ιταλίας όσον αφορά την εθνική προέλευση των πιστωτών της). Οι πολεμικές επανορθώσεις οι οποίες επεβλήθησαν στη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίες θεωρήθηκαν ως κολοσσιαίες και δημιούργησαν όλες τις αναταραχές της περιόδου 1919-1933 και οι οποίες, τελικά, δεν πληρώθηκαν ποτέ διότι κάτι παρόμοιο ήταν πρακτικά αδύνατο (ενώ σε πολύ μεγάλο βαθμό συνετέλεσαν και στην έκρηξη του επόμενου πολέμου), αντιστοιχούσαν σε εξωτερικό δημόσιο χρέος ύψους 'μόνο' 85% του ΑΕΠ …».
Πρόκειται για (ένα ακόμη) απόσπασμα, φιλοξενούμενο στο τμήμα θερινών διακοπών της στήλης, από τις «Ιστορίες για χρεοκοπίες. (Με ερωτήματα και απαντήσεις)», κείμενο επίκαιρο και χρήσιμο προς ανάγνωση, διαθέσιμο στο διαδίκτυο με την κατάλληλη αναζήτηση του τίτλου.
