Αναλύσεις: "Εργασιακός Μεσαίωνας"

20 Οκτ. 2012 "Εργασιακός Μεσαίωνας"

Ημερησία  του Σαββάτου - Οικονομία, 20/10/2012

Πολύμηνες ασκήσεις «πολιτικού θάρρους» για «επαναδιαπραγμάτευση» οδήγησαν σε εβδομάδες «επαναδιαπραγματεύσεων» προς οριστικοποίηση και εφαρμογή όσων είχαν ήδη συμφωνηθεί έως τον Μάρτιο 2012 και κάλυψη όσων ανέκυψαν έκτοτε. «Επαναδιαπραγμάτευση» που παρ' ολίγον να «ναυαγήσει» λόγω εργασιακών και απασχόλησης στο Δημόσιο. Πέρασαν «κρίσιμα» 48ωρα στα «τηλεπαράθυρα» και στα ερτζιανά με αναλύσεις και «κόκκινες γραμμές», αλλά το πιθανό «ναυάγιο» αγνοήθηκε από διεθνή μέσα, αγορές, και spreads.

Η τριμερής ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ αναχώρησε χωρίς «ναυάγιο» και εγχωρίως τα πράγματα «συμμαζεύτηκαν». Ο ολιγοήμερος «ορυμαγδός» περί «εργασιακού Μεσαίωνα», με χαρακτηριστικό
την υπόθεση μείωσης των ανωτάτων ορίων αποζημιώσεων απόλυσης, δεν έτυχε της αναγκαίας ουσιώδους προσοχής. Έχουμε αναφερθεί στην «Ιβηρική» αποζημίωση απόλυσης (βλ. την στήλη «ΗτΣ 8/9/2012») που προωθούν οι εκπρόσωποι της τριμερούς. Η περί αυτήν «αντιπαράθεση» ανέδειξε την ποιότητα της «επαναδιαπραγμάτευσης», το περιεχόμενο του «πολιτικού θάρρους», τις προτεραιότητες των εκπροσωπήσεων.

Δεν ήταν/είναι σαφές το γιατί και το ποιες οι «κόκκινες γραμμές», οι εγχώριοι στόχοι, το πρωτεύον. Δεν είχαν υπάρξει τέτοιες για τον «εργασιακό Μεσαίωνα» του ότι η αποζημίωση απόλυσης για υπαλλήλους με προϋπηρεσία στον ίδιο εργοδότη έχει ανώτατο στα 28 έτη με 24 μηνιάτικα, ενώ οι εργατοτεχνίτες (η Ελλάδα διατηρεί τη μοναδική στην Ευρώπη και διεθνώς, διάκριση υπαλλήλων - εργατοτεχνιτών) με 30 έτη στον ίδιο εργοδότη δικαιούνται αποζημίωση 165 ημερομισθίων, μικρότερη των επτά μηνιαίων μισθών.

Υπήρξαν «κόκκινες γραμμές» για τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου που δεν λαμβάνουν αποζημίωση απόλυσης, όπως και οι ψευδο-αυτοαπασχολούμενοι (οιονεί μισθωτοί) που αμείβονται με «απόδειξη παροχής υπηρεσιών», οι πολλαπλασιαζόμενοι που αμείβονται με «μαύρα» (αδήλωτη εργασία), κι εκείνοι που κατά την πρόσληψή τους σε υπεργολάβους του Δημοσίου «υποχρεώνονται» να υπογράφουν και την οικειοθελή (χωρίς ημερομηνία) παραίτησή τους; Τα ανώτατα όρια αποζημίωσης απόλυσης δεν τους αφορούν, ούτε εμπόδισαν την ανεργία να φθάνει το 1,3 εκατ., στο 25%, και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να μένουν απλήρωτοι επί μήνες.

Πόσοι από τους νυν μισθωτούς υπαλλήλους έχουν θητείες στον ίδιο εργοδότη που υπερβαίνουν τα 16 έτη και εάν απολυθούν δικαιούνται αποζημίωση που σήμερα υπερβαίνει το προτεινόμενο ανώτατο όριο 12 μισθών (ή εάν αποχωρήσουν λόγω συνταξιοδότησης δικαιούνται το 40 - 50% αυτής); Στην Ελλάδα ο μέσος όρος θητείας εργαζομένων στον ίδιον εργοδότη μειώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, δεν υπερβαίνει τα 9 - 10 έτη. Μακρύτερες θητείες αφορούν κυρίως συγκεκριμένους, κατά κανόνα «προστατευμένους», κλάδους.

Όμως, αντί τα ζητήματα να τεθούν αναλυτικά με διαφάνεια προεξάρχουν τα περί «εργασιακού Μεσαίωνα» κι ένα ανατολίτικο παζάρι. Πρόκειται πράγματι περί «Μεσαίωνα», με μάγισσες και δεισιδαιμονίες που συσκοτίζουν τα πραγματικά κίνητρα, συμφέροντα, διακυβεύματα. Χωρίς συζήτηση εναλλακτικών από το (κεντρο)ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο των απολύσεων («αιτιολογημένη απόλυση», «ατομικός λογαριασμός» κ.λπ.). Και «περίεργη» εμμονή στην αναδρομική επιβολή μειωμένης αποζημίωσης απόλυσης.

Quiz:

Υπολόγισαν το κόστος απολύσεων με μειωμένους συντελεστές που, υποτίθεται, θα εισαγόταν τον Ιούνιο 2012, και βάσει αυτών προχώρησαν σε επιχειρηματικές - πολιτικές αποφάσεις, αγνοώντας (;) ότι οι συντελεστές δεν είχαν ακόμη αλλάξει- και τώρα επιζητούν την (νομικά ανασφαλή) αναδρομικότητα; Υπάρχουν και τέτοιοι;