14 Μαρτίου 2015 Σκυταλοδρομία Μνημονίων
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 14/3/2015
Η τελευταία δεκαετία της χώρας περιλαμβάνει τα τελευταία πέντε έτη μνημονίων (2010-2014) και τα προηγούμενα πέντε έτη (2005-2009) υπαγωγής στη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος στην Ε.Ε. και στην ΟΝΕ. Αυτά τα χρόνια, όπως και πριν, οι εγχώριοι ιθύνοντες «διαπραγματεύονται» συνεχώς και αδιαλείπτως με τις Βρυξέλλες. Εάν βέβαια θεωρηθεί διαπραγμάτευση το να πηγαινοέρχονται χαρτιά αρχικά με «συστάσεις» και «προγράμματα μεταρρυθμίσεων» (2005-2009) και εν συνεχεία με «δεσμεύσεις» (σωστές ή λάθος) και «προγράμματα μεταρρυθμίσεων» (2010-2014) οι οποίες αναπαράγονται μετατιθέμενες και μετατίθενται αναβαλλόμενες.
Ανεξαρτήτως χρωμάτων, κομμάτων και προσώπων το μοτίβο συμπεριφοράς είναι σταθερό. Δυσκολία διατύπωσης, ποσοτικοποίησης και υιοθέτησης στόχων και χρονοδιαγράμματος, υποβάθμιση των αρχικών στόχων, αναβολή και μετάθεση στην επίτευξη των υποβαθμισμένων στόχων, καθυστέρηση στη λήψη μέτρων, λήψη μέτρων με την επίκληση της επιβολής τους «από έξω», μετάθεση ευθυνών στους «προηγούμενους» και στους «έξω», κ.ο.κ. Με τη μόνιμη επωδό προς τους «έξω», όπως την είχε συνοψίσει -βάσει της υπαρκτής «ευρωπαϊκής προοπτικής» και πορείας της χώρας επί δεκαετίες- εναργώς ο αείμνηστος Γιώργος Γλυνός: «Καλά όλα αυτά αλλά δώστε και κανένα φράγκο».
Ανεξαρτήτως εσοδείας και ονομασίας, τα μνημόνια αποστέλλονται από εγχωρίως ιθύνοντες ως δεσμεύσεις έναντι εξωτερικών θεσμικών δανειστών - για δάνεια που έχει ανάγκη η χώρα, προς αποφυγήν παντελούς και ατάκτου καταρρεύσεως. Δάνεια τα οποία οι διεθνείς αγορές (αλλά και οι εγχώριες) δεν είναι διατεθειμένες να χορηγήσουν προς το ελληνικό δημόσιο. Κι αν οι διεθνείς αγορές φέρονται ως «κατευθυνόμενες», έρμαια «κερδοσκόπων», «παράλογες» κ.λπ., οι ίδιοι οι πολίτες αυτού του ελληνικού δημοσίου το δανείζουν ή θα το δάνειζαν οικειοθελώς;
Στο ίδιο μοτίβο εξελίσσονται τα πράγματα τους τελευταίους μήνες, και στα ουσιώδη και στα συμβολικά. Το να μην επισκέπτονται οι εκπρόσωποι ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ την Αθήνα για τις κορυφαίες συναντήσεις τους με τους κορυφαίους υπουργούς αλλά να συναντώνται εκτός Ελλάδος ήταν στρατηγική σύλληψη του καλοκαιριού του 2014 ομού μετά της επιλογής να εξέλθει η χώρα νωρίτερα από το μνημόνιο και να αρνηθεί τις τελευταίες δόσεις των δανείων από τους εταίρους- δανειστές.
Εντέλει δεν μετρούν οι αντιμνημονιακές προθέσεις, αλλά τα μνημονιακά αποτελέσματα. Μέχρι τώρα ισχύει ότι, παρά τις αρχικές αντιμνημονιακές προθέσεις και δηλώσεις, στην Ελλάδα βρίσκονται οι καλύτεροι φίλοι των μνημονίων, αφήνοντας πίσω μακράν, Ιρλανδούς, Πορτογάλους και Κυπρίους. Καμμία άλλη χώρα δεν είχε τόσους αντιμνημονιακούς στις προθέσεις και στις διακηρύξεις που να ανέλαβαν το τιμόνι της, και να κατέστησαν τόσο συχνά και τόσο έντονα τη χώρα αντικείμενο της ημερησίας διάταξης των μνημονιακών θεσμών στα Δ.Σ. του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, στα Eurogroup και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Ε.
Ο δρόμος προς τα μνημόνια ήταν και είναι στρωμένος με αντιμνημονιακές προθέσεις. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα παίξουν, ως εγχωρίως κυβερνώσες και ιθύνουσες όλες οι πολιτ(ευτ)ικές κασέτες της μεταπολίτευσης με τα γνωστά κλισέ περί υποστήριξης της ανάπτυξης και εναντίωσης στη λιτότητα, οδηγούμενες όλες σε μνημόνια διαφορετικής εσοδείας και ονομασίας. Το ερώτημα είναι εάν και πότε θα γλιτώσουμε από αυτόν τον κανόνα.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 14/3/2015
Η τελευταία δεκαετία της χώρας περιλαμβάνει τα τελευταία πέντε έτη μνημονίων (2010-2014) και τα προηγούμενα πέντε έτη (2005-2009) υπαγωγής στη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος στην Ε.Ε. και στην ΟΝΕ. Αυτά τα χρόνια, όπως και πριν, οι εγχώριοι ιθύνοντες «διαπραγματεύονται» συνεχώς και αδιαλείπτως με τις Βρυξέλλες. Εάν βέβαια θεωρηθεί διαπραγμάτευση το να πηγαινοέρχονται χαρτιά αρχικά με «συστάσεις» και «προγράμματα μεταρρυθμίσεων» (2005-2009) και εν συνεχεία με «δεσμεύσεις» (σωστές ή λάθος) και «προγράμματα μεταρρυθμίσεων» (2010-2014) οι οποίες αναπαράγονται μετατιθέμενες και μετατίθενται αναβαλλόμενες.
Ανεξαρτήτως χρωμάτων, κομμάτων και προσώπων το μοτίβο συμπεριφοράς είναι σταθερό. Δυσκολία διατύπωσης, ποσοτικοποίησης και υιοθέτησης στόχων και χρονοδιαγράμματος, υποβάθμιση των αρχικών στόχων, αναβολή και μετάθεση στην επίτευξη των υποβαθμισμένων στόχων, καθυστέρηση στη λήψη μέτρων, λήψη μέτρων με την επίκληση της επιβολής τους «από έξω», μετάθεση ευθυνών στους «προηγούμενους» και στους «έξω», κ.ο.κ. Με τη μόνιμη επωδό προς τους «έξω», όπως την είχε συνοψίσει -βάσει της υπαρκτής «ευρωπαϊκής προοπτικής» και πορείας της χώρας επί δεκαετίες- εναργώς ο αείμνηστος Γιώργος Γλυνός: «Καλά όλα αυτά αλλά δώστε και κανένα φράγκο».
Ανεξαρτήτως εσοδείας και ονομασίας, τα μνημόνια αποστέλλονται από εγχωρίως ιθύνοντες ως δεσμεύσεις έναντι εξωτερικών θεσμικών δανειστών - για δάνεια που έχει ανάγκη η χώρα, προς αποφυγήν παντελούς και ατάκτου καταρρεύσεως. Δάνεια τα οποία οι διεθνείς αγορές (αλλά και οι εγχώριες) δεν είναι διατεθειμένες να χορηγήσουν προς το ελληνικό δημόσιο. Κι αν οι διεθνείς αγορές φέρονται ως «κατευθυνόμενες», έρμαια «κερδοσκόπων», «παράλογες» κ.λπ., οι ίδιοι οι πολίτες αυτού του ελληνικού δημοσίου το δανείζουν ή θα το δάνειζαν οικειοθελώς;
Στο ίδιο μοτίβο εξελίσσονται τα πράγματα τους τελευταίους μήνες, και στα ουσιώδη και στα συμβολικά. Το να μην επισκέπτονται οι εκπρόσωποι ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ την Αθήνα για τις κορυφαίες συναντήσεις τους με τους κορυφαίους υπουργούς αλλά να συναντώνται εκτός Ελλάδος ήταν στρατηγική σύλληψη του καλοκαιριού του 2014 ομού μετά της επιλογής να εξέλθει η χώρα νωρίτερα από το μνημόνιο και να αρνηθεί τις τελευταίες δόσεις των δανείων από τους εταίρους- δανειστές.
Εντέλει δεν μετρούν οι αντιμνημονιακές προθέσεις, αλλά τα μνημονιακά αποτελέσματα. Μέχρι τώρα ισχύει ότι, παρά τις αρχικές αντιμνημονιακές προθέσεις και δηλώσεις, στην Ελλάδα βρίσκονται οι καλύτεροι φίλοι των μνημονίων, αφήνοντας πίσω μακράν, Ιρλανδούς, Πορτογάλους και Κυπρίους. Καμμία άλλη χώρα δεν είχε τόσους αντιμνημονιακούς στις προθέσεις και στις διακηρύξεις που να ανέλαβαν το τιμόνι της, και να κατέστησαν τόσο συχνά και τόσο έντονα τη χώρα αντικείμενο της ημερησίας διάταξης των μνημονιακών θεσμών στα Δ.Σ. του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, στα Eurogroup και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Ε.
Ο δρόμος προς τα μνημόνια ήταν και είναι στρωμένος με αντιμνημονιακές προθέσεις. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα παίξουν, ως εγχωρίως κυβερνώσες και ιθύνουσες όλες οι πολιτ(ευτ)ικές κασέτες της μεταπολίτευσης με τα γνωστά κλισέ περί υποστήριξης της ανάπτυξης και εναντίωσης στη λιτότητα, οδηγούμενες όλες σε μνημόνια διαφορετικής εσοδείας και ονομασίας. Το ερώτημα είναι εάν και πότε θα γλιτώσουμε από αυτόν τον κανόνα.
