26 Ιουλίου 2014 Στα σαράντα της Μεταπολίτευσης
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 26/7/2014
Στα σαράντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974, και στα ισάριθμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας για πέμπτο έτος, ελεγχόμενης μεν - χρεοκοπίας δε, όντας σε πρόγραμμα διάσωσης διεθνών οργανισμών (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ). Διεθνώς αυτή είναι η εικόνα της, ενώ βρίσκεται σε κατάσταση ασταθέστατων εσωτερικών ισορροπιών, με βαθιά ρήγματα στην κοινωνική συνοχή της, συσσωρεύοντας ακόμη χρέη προς το Δημόσιο, προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προς τις τράπεζες.
Ωστόσο η Ελλάδα πορεύεται ακόμη με μύθους, αυταπάτες και κλισέ της Μεταπολίτευσης, παριστάνοντας ότι ζει τη συνέχεια και την κανονικότητα. Αγνοεί επιδεικτικά ότι κοινός τόπος τόσο του 1974 όσο και του 2009-2014 είναι η κατάρρευση, και, κυρίως, το ότι οι δύο αυτές καταρρεύσεις συνδέονται μεταξύ τους. Από κατάρρευση προήλθε η δημοκρατική στροφή της Ελλάδος στις 24ης Ιουλίου 1974, αυτήν του στρατιωτικού καθεστώτος υπό το βάρος του Αττίλα Ι στην Κύπρο.
Η πτώση των δικτατοριών του ευρωπαϊκού νότου το 1974-75 είχε αιτίες και αφορμές σε κάθε χώρα. Ενώ στη φτωχή, υπανάπτυκτη, αλλά αποικιακή, Πορτογαλία οι στρατιωτικοί παρέδιδαν, τον Απρίλιο 1974, τις αποικίες στην ανεξαρτησία τους και τη χώρα στην κοινωνική και πολιτική δημοκρατία, στη φτωχή, υπανάπτυκτη, αλλά δορυφορική, Ελλάδα, οι στρατιωτικοί παρέδιδαν, τον Ιούλιο 1974, με την Κύπρο υπό τον Αττίλα Ι (για να ακολουθήσει ο ΙΙ). Ακολούθησε η Ισπανία με τον θάνατο του Φράνκο (Νοέμβριος 1975).
Στις δημοκρατικές μεταβάσεις της μεσογειακής Ευρώπης οι διαχειριστές του παλιού κόσμου ανέλαβαν την αρχή της κάθε μετάβασης. Καετάνο και Σπίνολα στην Πορτογαλία, Χουάν Κάρλος και Σουάρεθ στην Ισπανία, Καραμανλής και Αβέρωφ στην Ελλάδα (θα ήταν, ως είχε αρχικά συμφωνηθεί, οι Κανελλόπουλος και Μαύρος, αλλά -λόγω και ανοικτών λογαριασμών με το Κυπριακό από το 1959;- η εντολή άλλαξε χέρια). Εν συνεχεία η Ελληνική Δημοκρατία αποκατέστησε τον Καραμανλή (και όχι το αντίθετο, λόγω της προηγούμενης «οκταετίας» του), εν συνεχεία ο Καραμανλής τον Μητσοτάκη, κ.ο.κ.
Στην Ελλάδα της κατάρρευσης του 1974 είχε ήδη προηγηθεί αυτό που ο Κορνήλιος Καστοριάδης διέγνωσε ως «κατάρρευση των κριτηρίων». «Κατάρρευση των κριτηρίων» η οποία, παρά την στροφή στη Δημοκρατία, συνεχίσθηκε ακάθεκτη και ραγδαία, μέχρι τη μεγαλειώδη κατάρρευση του 2009-2014. Στα πρώτα-πρώτα συμπτώματα αυτής ήταν οι ευφημισμοί περί «εθνάρχη» και περί του «εξευρωπαϊσμού» της χώρας, μέσω της «ένταξης στην ΕΟΚ», «ένταξη» η οποία κατέστη το «γενναίον ψεύδος» της Μεταπολίτευσης, μέχρι τις μέρες μας.
Μέσω του «γενναίου ψεύδους» αποφεύχθηκε, πάση θυσία, η «Παραγωγική Μεταπολίτευση». Στον «εθνάρχη» του 1974 αποδίδεται η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, πορεία την οποία εν συνεχεία είχαν άλλα 18 νεότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε., τα περισσότερα επιτυχέστερα της Ελλάδας. Εδώ, με τους επιγόνους, το μοντέλο της Ελλάδας του 1950 (του 1949-2009) έζησε και βασίλεψε. Ώσπου ήλθε η μεγαλειώδης ελληνική χρεοκοπία και κατάρρευση του 2009-2014. Ο «εθνάρχης» ήταν στο τιμόνι αυτού που ο Παναγιώτης Κονδύλης διέγνωσε ως «περίπτωση φθίνοντος έθνους Ο προ εκατονταετίας εθνάρχης ήταν άλλης ιστορικής κλίμακας.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 26/7/2014
Στα σαράντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974, και στα ισάριθμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας για πέμπτο έτος, ελεγχόμενης μεν - χρεοκοπίας δε, όντας σε πρόγραμμα διάσωσης διεθνών οργανισμών (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ). Διεθνώς αυτή είναι η εικόνα της, ενώ βρίσκεται σε κατάσταση ασταθέστατων εσωτερικών ισορροπιών, με βαθιά ρήγματα στην κοινωνική συνοχή της, συσσωρεύοντας ακόμη χρέη προς το Δημόσιο, προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προς τις τράπεζες.
Ωστόσο η Ελλάδα πορεύεται ακόμη με μύθους, αυταπάτες και κλισέ της Μεταπολίτευσης, παριστάνοντας ότι ζει τη συνέχεια και την κανονικότητα. Αγνοεί επιδεικτικά ότι κοινός τόπος τόσο του 1974 όσο και του 2009-2014 είναι η κατάρρευση, και, κυρίως, το ότι οι δύο αυτές καταρρεύσεις συνδέονται μεταξύ τους. Από κατάρρευση προήλθε η δημοκρατική στροφή της Ελλάδος στις 24ης Ιουλίου 1974, αυτήν του στρατιωτικού καθεστώτος υπό το βάρος του Αττίλα Ι στην Κύπρο.
Η πτώση των δικτατοριών του ευρωπαϊκού νότου το 1974-75 είχε αιτίες και αφορμές σε κάθε χώρα. Ενώ στη φτωχή, υπανάπτυκτη, αλλά αποικιακή, Πορτογαλία οι στρατιωτικοί παρέδιδαν, τον Απρίλιο 1974, τις αποικίες στην ανεξαρτησία τους και τη χώρα στην κοινωνική και πολιτική δημοκρατία, στη φτωχή, υπανάπτυκτη, αλλά δορυφορική, Ελλάδα, οι στρατιωτικοί παρέδιδαν, τον Ιούλιο 1974, με την Κύπρο υπό τον Αττίλα Ι (για να ακολουθήσει ο ΙΙ). Ακολούθησε η Ισπανία με τον θάνατο του Φράνκο (Νοέμβριος 1975).
Στις δημοκρατικές μεταβάσεις της μεσογειακής Ευρώπης οι διαχειριστές του παλιού κόσμου ανέλαβαν την αρχή της κάθε μετάβασης. Καετάνο και Σπίνολα στην Πορτογαλία, Χουάν Κάρλος και Σουάρεθ στην Ισπανία, Καραμανλής και Αβέρωφ στην Ελλάδα (θα ήταν, ως είχε αρχικά συμφωνηθεί, οι Κανελλόπουλος και Μαύρος, αλλά -λόγω και ανοικτών λογαριασμών με το Κυπριακό από το 1959;- η εντολή άλλαξε χέρια). Εν συνεχεία η Ελληνική Δημοκρατία αποκατέστησε τον Καραμανλή (και όχι το αντίθετο, λόγω της προηγούμενης «οκταετίας» του), εν συνεχεία ο Καραμανλής τον Μητσοτάκη, κ.ο.κ.
Στην Ελλάδα της κατάρρευσης του 1974 είχε ήδη προηγηθεί αυτό που ο Κορνήλιος Καστοριάδης διέγνωσε ως «κατάρρευση των κριτηρίων». «Κατάρρευση των κριτηρίων» η οποία, παρά την στροφή στη Δημοκρατία, συνεχίσθηκε ακάθεκτη και ραγδαία, μέχρι τη μεγαλειώδη κατάρρευση του 2009-2014. Στα πρώτα-πρώτα συμπτώματα αυτής ήταν οι ευφημισμοί περί «εθνάρχη» και περί του «εξευρωπαϊσμού» της χώρας, μέσω της «ένταξης στην ΕΟΚ», «ένταξη» η οποία κατέστη το «γενναίον ψεύδος» της Μεταπολίτευσης, μέχρι τις μέρες μας.
Μέσω του «γενναίου ψεύδους» αποφεύχθηκε, πάση θυσία, η «Παραγωγική Μεταπολίτευση». Στον «εθνάρχη» του 1974 αποδίδεται η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, πορεία την οποία εν συνεχεία είχαν άλλα 18 νεότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε., τα περισσότερα επιτυχέστερα της Ελλάδας. Εδώ, με τους επιγόνους, το μοντέλο της Ελλάδας του 1950 (του 1949-2009) έζησε και βασίλεψε. Ώσπου ήλθε η μεγαλειώδης ελληνική χρεοκοπία και κατάρρευση του 2009-2014. Ο «εθνάρχης» ήταν στο τιμόνι αυτού που ο Παναγιώτης Κονδύλης διέγνωσε ως «περίπτωση φθίνοντος έθνους Ο προ εκατονταετίας εθνάρχης ήταν άλλης ιστορικής κλίμακας.
