16/1/2013 Το στοίχημα της ανάπτυξης και οι πιθανές "παγίδες", της Δήμητρας Καδδά, Capital.gr
«Με ανεργία αυξανόμενη επί 52 μήνες συνεχώς, με αποτέλεσμα τον σχεδόν τετραπλασιασμό της έναντι του 7,3% του Μαΐου 2008, και με σωρευτική απώλεια σχεδόν του 25% του ΑΕΠ έκτοτε, η επίκληση της «ανάπτυξης» ως λύσης στην τρέχουσα βαθειά κρίση της ελληνικής οικονομίας (εάν δεν είναι ανέκδοτο αδαούς πολιτευτού) είναι άνευ ουσίας όταν στην πράξη αγνοούνται οι θεμελιώδεις ανισορροπίες και επιλογές που οδήγησαν εκεί.
Επιτομή των ανισορροπιών είναι η εξαιρετικά άνιση σχέση μεταξύ, αφενός, του τομέα των «διεθνώς εμπορευσίμων» προϊόντων και υπηρεσιών και, αφετέρου, του προστατευμένου τομέα των «διεθνώς μη εμπορευσίμων». Ήδη το 2000, ενόψει ένταξης στο ευρώ, ο τομέας των «διεθνώς εμπορευσίμων» έδινε μόνον το 20,5% του ΑΕΠ, και το 2000-2009 αναπτύχθηκε μόνον 5%. Η «ανάπτυξη» του 2000-2009 βασίσθηκε σχεδόν αποκλειστικά στα «μη εμπορεύσιμα» που μεγεθύνθηκαν 40%. Η θεμελιώδης ανισορροπία εντάθηκε, η οικονομία κατέρρευσε, χρεοκόπησε.
Η στροφή στην ανάπτυξη μπορεί να είναι αποτέλεσμα σχεδίου και συνεργειών πολιτικής: επενδύσεων, φορολογίας, χρηματοπιστωτικών υποδομών, απασχόλησης, κοινωνικής προστασίας. Προς το παρόν και το σχέδιο και οι αναγκαίες πολιτικές, ως έργα, απουσιάζουν. Αλληλοεξουδετερούμενες επιλογές (π.χ. φορολογία/απασχόληση), αντί να συμβάλλουν σε βιώσιμες ισορροπίες, καθυστερούν και την σταθεροποίηση.
Επιτομή των ανισορροπιών είναι η εξαιρετικά άνιση σχέση μεταξύ, αφενός, του τομέα των «διεθνώς εμπορευσίμων» προϊόντων και υπηρεσιών και, αφετέρου, του προστατευμένου τομέα των «διεθνώς μη εμπορευσίμων». Ήδη το 2000, ενόψει ένταξης στο ευρώ, ο τομέας των «διεθνώς εμπορευσίμων» έδινε μόνον το 20,5% του ΑΕΠ, και το 2000-2009 αναπτύχθηκε μόνον 5%. Η «ανάπτυξη» του 2000-2009 βασίσθηκε σχεδόν αποκλειστικά στα «μη εμπορεύσιμα» που μεγεθύνθηκαν 40%. Η θεμελιώδης ανισορροπία εντάθηκε, η οικονομία κατέρρευσε, χρεοκόπησε.
Η στροφή στην ανάπτυξη μπορεί να είναι αποτέλεσμα σχεδίου και συνεργειών πολιτικής: επενδύσεων, φορολογίας, χρηματοπιστωτικών υποδομών, απασχόλησης, κοινωνικής προστασίας. Προς το παρόν και το σχέδιο και οι αναγκαίες πολιτικές, ως έργα, απουσιάζουν. Αλληλοεξουδετερούμενες επιλογές (π.χ. φορολογία/απασχόληση), αντί να συμβάλλουν σε βιώσιμες ισορροπίες, καθυστερούν και την σταθεροποίηση.
