15 Απριλίου 2017 Τα κρατικομματικά Οικονομικά καλά κρατούν
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 15/4/2017
Η ενημέρωση του 3ου Μνημονίου με ρυθμίσεις για την υποτιθέμενη μεταμνημονιακή περίοδο και η (προσωρινή) «υπεραπόδοση» των φορολογικών μέτρων το 2016 μας υπενθυμίζουν την αδήριτη συνέχεια αυτού που την 15.12.2012 η στήλη ανέλυε ως «Κρατικομματικά Οικονομικά». Τα επαναλαμβάνω.
«Η υπερδεκαετής ελληνική πορεία προς τη χρεοκοπία, και η (πιθανότατα αναλόγου διαρκείας) προσπάθεια εξόδου από αυτήν, συνεισφέρουν νέες, λαμπρές, σελίδες στην παγκόσμια οικονομική θεωρία και στην εφαρμοσμένη οικονομική, σελίδες που μπορούν να φέρουν τον τίτλο «κρατικομματικά οικονομικά». Αυτή η νεοελληνική/μεταπολιτευτική συμβολή πρέπει να κατοχυρωθεί, και όχι να καλυφθεί από τις εγχώριες επικλήσεις στην πρωτοκαθεδρία της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ή στις ατέλειες της ΟΝΕ.
Συστατικό στοιχείο τους είναι η νέα θεωρία/αντίληψη για την ανάπτυξη. Η οποία κατήργησε την «ξεπερασμένη» στην οικονομία διάκριση μεταξύ τομέων «διεθνώς μη εμπορευσίμων» και «διεθνώς εμπορευσίμων» αγαθών και υπηρεσιών. Και έτσι στις αρχές εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ, μετά την πολυετή «ονομαστική σύγκλιση», δεν έβλεπε ότι το 2000 η ανισοκατανομή του ΑΕΠ μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου τομέα με σχέση 79,5%/20,5% συνιστούσε ήδη μείζον διαρθρωτικό έλλειμμα βιώσιμης ανάπτυξης.
Συστατικό στοιχείο τους είναι η θεωρία και η εφαρμοσμένη πολιτική που μεγαλούργησαν μετά την ελληνική είσοδο στην ΟΝΕ, ανοίγοντας νέους δρόμους υπό τους τίτλους «ισχυρή οικονομία» αρχικά και «θωρακισμένη οικονομία» στην συνέχεια, όταν η αρχική διαρθρωτική ανισορροπία του 2000 επιτεινόταν ραγδαία το 2000 - 2009: ο μεν τομέας «διεθνώς εμπορευσίμων» αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκε μόνον 5%, ο δε τομέας «διεθνώς μη εμπορευσίμων» αυξήθηκε 40%, με αποτέλεσμα η αρχική ανισοκατανομή μεταξύ των δύο τομέων να επιδεινωθεί στο 83,8%/16,2%.
Οι συμβολές των «κρατικο-κομματικών οικονομικών» πριν τη χρεοκοπία δεν σταματούν εδώ, αλλά ακολουθούν λαμπρότερες μετά την χρεοκοπία. Πρωταρχικό συστατικό τους η διαρκής προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής μέσω συνεχών αυξήσεων στους ονομαστικούς φορολογικούς συντελεστές. Και όχι κυρίως περιορίζοντας τις αναποτελεσματικές δαπάνες, όχι βελτιώνοντας την ποιότητα των δημοσίων δαπανών, όχι βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, όχι συλλαμβάνοντας την εκτενή φοροδιαφυγή.
Συστατικό στοιχείο τους είναι η συνεχής επιβολή νέων φόρων, αμέσων και εμμέσων, εκτάκτων και ατάκτων, κυρίως στους συνήθως φορολογουμένους, αγνοώντας πλήρως κάθε έννοια «ελαστικότητας εισοδήματος» (όπως και κάθε έννοια «πολλαπλασιαστή δαπανών»). Τα φορολογικά «κρατικομματικά οικονομικά» είναι περιγράψιμα με εξωοικονομικούς όρους. Με όρους ψαρικής είναι κάτι περισσότερο από την μηχανότρατα, είναι ψάρεμα με δυναμίτη. Με όρους ποδοσφαίρου είναι η συνεχής μετακίνηση των γκολπόστ, του τέρματος, κατά μήκος της γραμμής του άουτ, αλλά και του πλαγίου άουτ, μήπως μπει καμιά μπαλιά μέσα.
Συστατικό στοιχείο των «κρατικο-κομματικών οικονομικών» είναι η «στωική» θεώρηση της ανεργίας. «Ξεκίνησε» με ποσοστό 7,3% τον Μάιο του 2008 και έκτοτε μήνα - μήνα, τρίμηνο - τρίμηνο, χρόνο - χρόνο απογειώθηκε και έφτασε στο τρέχον 25% - 26%, όπου ακόμη η «συζήτηση» αφορά σε τι ποσοστό θα φθάσει, και πότε. Με τα κρατούντα ελληνικά «κρατικομματικά οικονομικά» δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η συρρίκνωση του ΑΕΠ και το ποσοστό της ανεργίας θα υπερβούν αρκετά το 25%. Προέχει να περισωθεί ότι είναι δυνατόν από την κρατι(κομματι)κή «φούσκα»...».
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 15/4/2017
Η ενημέρωση του 3ου Μνημονίου με ρυθμίσεις για την υποτιθέμενη μεταμνημονιακή περίοδο και η (προσωρινή) «υπεραπόδοση» των φορολογικών μέτρων το 2016 μας υπενθυμίζουν την αδήριτη συνέχεια αυτού που την 15.12.2012 η στήλη ανέλυε ως «Κρατικομματικά Οικονομικά». Τα επαναλαμβάνω.
«Η υπερδεκαετής ελληνική πορεία προς τη χρεοκοπία, και η (πιθανότατα αναλόγου διαρκείας) προσπάθεια εξόδου από αυτήν, συνεισφέρουν νέες, λαμπρές, σελίδες στην παγκόσμια οικονομική θεωρία και στην εφαρμοσμένη οικονομική, σελίδες που μπορούν να φέρουν τον τίτλο «κρατικομματικά οικονομικά». Αυτή η νεοελληνική/μεταπολιτευτική συμβολή πρέπει να κατοχυρωθεί, και όχι να καλυφθεί από τις εγχώριες επικλήσεις στην πρωτοκαθεδρία της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ή στις ατέλειες της ΟΝΕ.
Συστατικό στοιχείο τους είναι η νέα θεωρία/αντίληψη για την ανάπτυξη. Η οποία κατήργησε την «ξεπερασμένη» στην οικονομία διάκριση μεταξύ τομέων «διεθνώς μη εμπορευσίμων» και «διεθνώς εμπορευσίμων» αγαθών και υπηρεσιών. Και έτσι στις αρχές εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ, μετά την πολυετή «ονομαστική σύγκλιση», δεν έβλεπε ότι το 2000 η ανισοκατανομή του ΑΕΠ μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου τομέα με σχέση 79,5%/20,5% συνιστούσε ήδη μείζον διαρθρωτικό έλλειμμα βιώσιμης ανάπτυξης.
Συστατικό στοιχείο τους είναι η θεωρία και η εφαρμοσμένη πολιτική που μεγαλούργησαν μετά την ελληνική είσοδο στην ΟΝΕ, ανοίγοντας νέους δρόμους υπό τους τίτλους «ισχυρή οικονομία» αρχικά και «θωρακισμένη οικονομία» στην συνέχεια, όταν η αρχική διαρθρωτική ανισορροπία του 2000 επιτεινόταν ραγδαία το 2000 - 2009: ο μεν τομέας «διεθνώς εμπορευσίμων» αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκε μόνον 5%, ο δε τομέας «διεθνώς μη εμπορευσίμων» αυξήθηκε 40%, με αποτέλεσμα η αρχική ανισοκατανομή μεταξύ των δύο τομέων να επιδεινωθεί στο 83,8%/16,2%.
Οι συμβολές των «κρατικο-κομματικών οικονομικών» πριν τη χρεοκοπία δεν σταματούν εδώ, αλλά ακολουθούν λαμπρότερες μετά την χρεοκοπία. Πρωταρχικό συστατικό τους η διαρκής προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής μέσω συνεχών αυξήσεων στους ονομαστικούς φορολογικούς συντελεστές. Και όχι κυρίως περιορίζοντας τις αναποτελεσματικές δαπάνες, όχι βελτιώνοντας την ποιότητα των δημοσίων δαπανών, όχι βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, όχι συλλαμβάνοντας την εκτενή φοροδιαφυγή.
Συστατικό στοιχείο τους είναι η συνεχής επιβολή νέων φόρων, αμέσων και εμμέσων, εκτάκτων και ατάκτων, κυρίως στους συνήθως φορολογουμένους, αγνοώντας πλήρως κάθε έννοια «ελαστικότητας εισοδήματος» (όπως και κάθε έννοια «πολλαπλασιαστή δαπανών»). Τα φορολογικά «κρατικομματικά οικονομικά» είναι περιγράψιμα με εξωοικονομικούς όρους. Με όρους ψαρικής είναι κάτι περισσότερο από την μηχανότρατα, είναι ψάρεμα με δυναμίτη. Με όρους ποδοσφαίρου είναι η συνεχής μετακίνηση των γκολπόστ, του τέρματος, κατά μήκος της γραμμής του άουτ, αλλά και του πλαγίου άουτ, μήπως μπει καμιά μπαλιά μέσα.
Συστατικό στοιχείο των «κρατικο-κομματικών οικονομικών» είναι η «στωική» θεώρηση της ανεργίας. «Ξεκίνησε» με ποσοστό 7,3% τον Μάιο του 2008 και έκτοτε μήνα - μήνα, τρίμηνο - τρίμηνο, χρόνο - χρόνο απογειώθηκε και έφτασε στο τρέχον 25% - 26%, όπου ακόμη η «συζήτηση» αφορά σε τι ποσοστό θα φθάσει, και πότε. Με τα κρατούντα ελληνικά «κρατικομματικά οικονομικά» δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η συρρίκνωση του ΑΕΠ και το ποσοστό της ανεργίας θα υπερβούν αρκετά το 25%. Προέχει να περισωθεί ότι είναι δυνατόν από την κρατι(κομματι)κή «φούσκα»...».
