5 Νοεμβρίου 2016 Η δημόσια διοίκηση ως μέρος των μεταρρυθμίσεων
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 5/11/2016
Όλα αυτά σήμερα έχουν ενδιαφέρον για να γίνει αντιληπτό ότι την ώρα που «γινόνταν» τα μεγάλα σχέδια για την Ευρώπη, ταυτόχρονα, κοινωνίες και χώρες, όπως η Γαλλία, φρόντιζαν να ανασυγκροτήσουν την ύπαρξη τους, την οικονομία τους, την διοίκησή τους. Ο Ζαν Μονέ στη Γαλλία ταυτόχρονα, ή πριν φτιάξει το «ευρωπαϊκό σχέδιο» και την Ευρώπη, φρόντιζε να φτιάξει την οικονομία και την δημόσια διοίκηση της χώρας του. Κι αυτό είναι κάτι που δεν έτυχε και δεν τυχαίνει της κατάλληλης προσοχής από τον εγχώριο μεταπολιτευτικό «ευρωπαϊσμό» κάθε παραλλαγής.
Η μοίρα το έφερε και στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του χρεοκοπημένου ελληνικού δημοσίου από το 2009 και μετά, η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης να βρεθεί, στα πλαίσια του καταμερισμού της «τεχνικής βοήθειας» που αναπαράγεται από μνημόνιο σε μνημόνιο, σε εξελισσόμενη μορφή, (αρχικά ήταν η Task Force, τώρα είναι η SRSS), στην αρμοδιότητα των απογόνων του Commissariat General du Plan, στην γαλλική δημόσια διοίκηση όπως αυτή δημιουργήθηκε στην μεταπολεμική ανασυγκρότηση ως μέρος του σχεδίου του Ζαν Μονέ, και εξελίχθηκε έκτοτε.
Για λόγους εθνικού και δημόσιου συμφέροντος η ελληνική δημόσια διοίκηση θα όφειλε να είναι υποκείμενο των μεταρρυθμίσεων και της ανασυγκρότησης. Όμως οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση μεταφέρονται από μνημόνιο σε μνημόνιο και εξειδικεύονται όλο και περισσότερο, καταλήγοντας και στη μικροδιαχείριση μέσω των μνημονίων. Από τον Οκτώβριο 2015 υπάρχει και τεχνικό μνημόνιο για στήριξη των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με σχεδόν 50 έργα.
Όμως όπως αναλύουμε στο Public sector employment relations in Greece: Adjustment and Reforms, στο Public Service Management and Employment Relations in Europe; Emerging from the Crisis? Bach Stephen and Bordogna Lorenzo (editors), Routledge, London, 2016 που κυκλοφόρησε πρόσφατα, η εξωγενής μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης δεν είναι εφικτή. Όταν δε υπάρχει "τεχνική βοήθεια", ακόμη και επιβεβλημένη, κάποιος ενδογενώς πρέπει να την προσανατολίζει και να την αξιοποιεί. Άλλως δεκάδες νομοθετήματα-μεταρρυθμίσεις κείνται επί χάρτου, ατάκτως ερριμμένα με αποτέλεσμα να μην έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στις λειτουργίες της διοίκησης και της κοινωνίας.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 5/11/2016
Στην Ελλάδα όσοι γνωρίζουν το έργο του Ζαν Μονέ (Jean Omer Marie Gabriel Monnet), είναι κυρίως οι ασχολούμενοι με την ευρωπαϊκή ενοποίηση, καθώς θεωρείται, και ήταν, από τους πρωτεργάτες της συζήτησης μετά το τέλος του πολέμου. Όμως ο Ζαν Μονέ δεν είχε μόνο ένα αναδυόμενο, καθ’ οδόν, σχέδιο για της Ευρώπη, προσπαθώντας να εξισορροπήσει και να συνθέσει τα συμφέροντα των ηττημένων, και κατεστραμμένων, και των νικητών, και επίσης κατεστραμμένων, του Β’ Παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη.
Αντιμετώπιζε και την ανάγκη ανασυγκρότησης της χώρας του, της Γαλλίας, μετά από έξι χρόνια πολέμου και κατοχής. Το όνομά του συνδέεται και με την δημιουργία του Commissariat General du Plan, το σχέδιο για την οικονομική ανασυγκρότηση της Γαλλίας μετά τον πόλεμο και την ανασυγκρότηση της γαλλικής δημόσιας διοίκησης. Το Commissariat General du Plan ιδρύθηκε το 1946 (το 2006 μετατράπηκε σε Κέντρο Στρατηγικών Μελετών) με πρώτο κομισάριο τον Ζαν Μονέ.Όλα αυτά σήμερα έχουν ενδιαφέρον για να γίνει αντιληπτό ότι την ώρα που «γινόνταν» τα μεγάλα σχέδια για την Ευρώπη, ταυτόχρονα, κοινωνίες και χώρες, όπως η Γαλλία, φρόντιζαν να ανασυγκροτήσουν την ύπαρξη τους, την οικονομία τους, την διοίκησή τους. Ο Ζαν Μονέ στη Γαλλία ταυτόχρονα, ή πριν φτιάξει το «ευρωπαϊκό σχέδιο» και την Ευρώπη, φρόντιζε να φτιάξει την οικονομία και την δημόσια διοίκηση της χώρας του. Κι αυτό είναι κάτι που δεν έτυχε και δεν τυχαίνει της κατάλληλης προσοχής από τον εγχώριο μεταπολιτευτικό «ευρωπαϊσμό» κάθε παραλλαγής.
Η μοίρα το έφερε και στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του χρεοκοπημένου ελληνικού δημοσίου από το 2009 και μετά, η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης να βρεθεί, στα πλαίσια του καταμερισμού της «τεχνικής βοήθειας» που αναπαράγεται από μνημόνιο σε μνημόνιο, σε εξελισσόμενη μορφή, (αρχικά ήταν η Task Force, τώρα είναι η SRSS), στην αρμοδιότητα των απογόνων του Commissariat General du Plan, στην γαλλική δημόσια διοίκηση όπως αυτή δημιουργήθηκε στην μεταπολεμική ανασυγκρότηση ως μέρος του σχεδίου του Ζαν Μονέ, και εξελίχθηκε έκτοτε.
Για λόγους εθνικού και δημόσιου συμφέροντος η ελληνική δημόσια διοίκηση θα όφειλε να είναι υποκείμενο των μεταρρυθμίσεων και της ανασυγκρότησης. Όμως οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση μεταφέρονται από μνημόνιο σε μνημόνιο και εξειδικεύονται όλο και περισσότερο, καταλήγοντας και στη μικροδιαχείριση μέσω των μνημονίων. Από τον Οκτώβριο 2015 υπάρχει και τεχνικό μνημόνιο για στήριξη των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με σχεδόν 50 έργα.
Όμως όπως αναλύουμε στο Public sector employment relations in Greece: Adjustment and Reforms, στο Public Service Management and Employment Relations in Europe; Emerging from the Crisis? Bach Stephen and Bordogna Lorenzo (editors), Routledge, London, 2016 που κυκλοφόρησε πρόσφατα, η εξωγενής μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης δεν είναι εφικτή. Όταν δε υπάρχει "τεχνική βοήθεια", ακόμη και επιβεβλημένη, κάποιος ενδογενώς πρέπει να την προσανατολίζει και να την αξιοποιεί. Άλλως δεκάδες νομοθετήματα-μεταρρυθμίσεις κείνται επί χάρτου, ατάκτως ερριμμένα με αποτέλεσμα να μην έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στις λειτουργίες της διοίκησης και της κοινωνίας.
