3 Σεπτεμβρίου 2016 Διεθνώς Εμπορεύσιμα Αγαθά και Υπηρεσίες
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 3/9/2016
Ο Σεπτέμβριος μας έφθασε και με βήμα ταχύ η πολιτ(ευτ)ική συγκυρία μοντάρεται περί τα καθιερωμένα του τελετουργικού της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Για την παθογένεια των περί την ΔΕΘ, ως επιτομή της μεταπολιτευτικής υπανάπτυξης, η στήλη έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψιν την τελευταία δεκαπενταετία (βλ. ενδεικτικά «Αντί καινοτομίας, πολιτευτικός αυτισμός» ΗτΣ 9/9/2006).
Έχει δε, την τελευταία δεκαετία, προειδοποιήσει εγκαίρως το τι «έμελε» να ακολουθήσει (βλ. «ΠροσΔΕΘείτε!!!» ΗτΣ 6/9/2008), το τι ακολούθησε (βλ. «Προδιαγεγραμμένη πορεία». ΗτΣ 5/9/2009), το δέον γενέσθαι (βλ. «Στον Χάρτη των Επενδύσεων», ΗτΣ 11/9/2010), τις ριζικές αιτίες της παθογένειας (βλ. «Το «γενναίον ψεύδος» της Μεταπολίτευσης» ΗτΣ 10/9/2011), την εν συνεχεία διευρυμένη αναπαραγωγή των παθογενειών (βλ. «ΠροσΔΕΘείτε!.. Redux», ΗτΣ 15/9/2012), και άλλα, έκτοτε και ετησίως, τα οποία ανήκουν στο παρελθόν.
Όμως εν έτει 2016 το παρελθόν ... είναι μπροστά μας. Εν όψει της (κάθε) ΔΕΘ, αλλά και ενδιαμέσων σταθμών στη διάρκεια του έτους - ενώ το ΑΕΠ συνεχίζει να συρρικνώνεται και ό,τι έχει απομείνει ως παραγωγική οικονομία συμπιέζεται σε συνθήκες περαιτέρω κατάρρευσης, εξαγγέλλεται η ... εξαγγελία για «αναπτυξιακή επανεκκίνηση». Αναζητείται, χρόνια τώρα, η λεγόμενη «αναπτυξιακή στρατηγική» για την ελληνική οικονομία.
Σχέδια και κείμενα «αναπτυξιακής στρατηγικής» πάνε κι έρχονται, κι εξαγγέλλονται, αλλά και τα λόγια και τα έργα δείχνουν ότι «αναπτυξιακή στρατηγική» δεν υπάρχει, και δεν θα υπάρξει, όσο παραβλέπονται τα βασικά και τα θεμελιώδη. Οι αρμόδιοι, ή όσοι χρήσθηκαν λόγω χαρτοφυλακίων ή ad hoc αρμόδιοι, για την «αναπτυξιακή στρατηγική», φαίνεται ότι δεν έχουν και πολλά να συνεισφέρουν στην αναπτυξιακή στρατηγική, καθώς και από τη σκέψη τους και από τα κείμενά τους λείπουν οι λέξεις-κλειδιά.
Αν κανείς ήθελε να τιμήσει και να ενισχύσει τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, και όχι να την υποβαθμίζει, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα, σε έκθεση της εθνικής αντιπαραγωγικής πολιτ(ευτ)ικής παθογένειας, δύο έννοιες θα έπρεπε να προτάξει: πρώτον αυτήν των διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών, δεύτερον, των επενδύσεων για την παραγωγή αυτών. Όμως και η λέξη και η έννοια απουσιάζουν από τον πολιτικό και οικονομικό διάλογο που γίνεται στη χώρα μας.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος σε ομιλία του την 24 Μαΐου 2016 στην συζήτηση για την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Ιωάννου «Ανατέμνοντας την Κρίση» σημείωνε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο «φωτίζει την διάκριση των αγαθών σε διεθνώς εμπορεύσιμα και σε διεθνώς μη εμπορεύσιμα, μια έννοια όχι άγνωστη στους ανθρώπους που ασχολούνται με τα οικονομικά». Και υπογράμμιζε «είναι απορίας άξιον, ειλικρινά, γιατί αυτή η έννοια δεν χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο στον πολιτικό και στον οικονομικό διάλογο που γίνεται καθημερινά στην χώρα μας».
Η «αναπτυξιακή στρατηγική» ή η «αναπτυξιακή επανεκκίνηση» μπορεί να υπάρξουν ως πιθανότητα και ως δυνατότητα μόνον όταν αυτή η έννοια, των διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών, χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο στον πολιτικό και στον οικονομικό διάλογο, ώστε να αρχίσουν να γίνονται αντιληπτές και οι πολύπλευρες συνεπαγωγές της. Διότι η ανάπτυξη ή η υπανάπτυξη συνδέονται με το «τι παράγεις», ως χώρα, ως οικονομία, ως κοινωνία.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 3/9/2016
Ο Σεπτέμβριος μας έφθασε και με βήμα ταχύ η πολιτ(ευτ)ική συγκυρία μοντάρεται περί τα καθιερωμένα του τελετουργικού της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Για την παθογένεια των περί την ΔΕΘ, ως επιτομή της μεταπολιτευτικής υπανάπτυξης, η στήλη έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψιν την τελευταία δεκαπενταετία (βλ. ενδεικτικά «Αντί καινοτομίας, πολιτευτικός αυτισμός» ΗτΣ 9/9/2006).
Έχει δε, την τελευταία δεκαετία, προειδοποιήσει εγκαίρως το τι «έμελε» να ακολουθήσει (βλ. «ΠροσΔΕΘείτε!!!» ΗτΣ 6/9/2008), το τι ακολούθησε (βλ. «Προδιαγεγραμμένη πορεία». ΗτΣ 5/9/2009), το δέον γενέσθαι (βλ. «Στον Χάρτη των Επενδύσεων», ΗτΣ 11/9/2010), τις ριζικές αιτίες της παθογένειας (βλ. «Το «γενναίον ψεύδος» της Μεταπολίτευσης» ΗτΣ 10/9/2011), την εν συνεχεία διευρυμένη αναπαραγωγή των παθογενειών (βλ. «ΠροσΔΕΘείτε!.. Redux», ΗτΣ 15/9/2012), και άλλα, έκτοτε και ετησίως, τα οποία ανήκουν στο παρελθόν.
Όμως εν έτει 2016 το παρελθόν ... είναι μπροστά μας. Εν όψει της (κάθε) ΔΕΘ, αλλά και ενδιαμέσων σταθμών στη διάρκεια του έτους - ενώ το ΑΕΠ συνεχίζει να συρρικνώνεται και ό,τι έχει απομείνει ως παραγωγική οικονομία συμπιέζεται σε συνθήκες περαιτέρω κατάρρευσης, εξαγγέλλεται η ... εξαγγελία για «αναπτυξιακή επανεκκίνηση». Αναζητείται, χρόνια τώρα, η λεγόμενη «αναπτυξιακή στρατηγική» για την ελληνική οικονομία.
Σχέδια και κείμενα «αναπτυξιακής στρατηγικής» πάνε κι έρχονται, κι εξαγγέλλονται, αλλά και τα λόγια και τα έργα δείχνουν ότι «αναπτυξιακή στρατηγική» δεν υπάρχει, και δεν θα υπάρξει, όσο παραβλέπονται τα βασικά και τα θεμελιώδη. Οι αρμόδιοι, ή όσοι χρήσθηκαν λόγω χαρτοφυλακίων ή ad hoc αρμόδιοι, για την «αναπτυξιακή στρατηγική», φαίνεται ότι δεν έχουν και πολλά να συνεισφέρουν στην αναπτυξιακή στρατηγική, καθώς και από τη σκέψη τους και από τα κείμενά τους λείπουν οι λέξεις-κλειδιά.
Αν κανείς ήθελε να τιμήσει και να ενισχύσει τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, και όχι να την υποβαθμίζει, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα, σε έκθεση της εθνικής αντιπαραγωγικής πολιτ(ευτ)ικής παθογένειας, δύο έννοιες θα έπρεπε να προτάξει: πρώτον αυτήν των διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών, δεύτερον, των επενδύσεων για την παραγωγή αυτών. Όμως και η λέξη και η έννοια απουσιάζουν από τον πολιτικό και οικονομικό διάλογο που γίνεται στη χώρα μας.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος σε ομιλία του την 24 Μαΐου 2016 στην συζήτηση για την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Ιωάννου «Ανατέμνοντας την Κρίση» σημείωνε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο «φωτίζει την διάκριση των αγαθών σε διεθνώς εμπορεύσιμα και σε διεθνώς μη εμπορεύσιμα, μια έννοια όχι άγνωστη στους ανθρώπους που ασχολούνται με τα οικονομικά». Και υπογράμμιζε «είναι απορίας άξιον, ειλικρινά, γιατί αυτή η έννοια δεν χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο στον πολιτικό και στον οικονομικό διάλογο που γίνεται καθημερινά στην χώρα μας».
Η «αναπτυξιακή στρατηγική» ή η «αναπτυξιακή επανεκκίνηση» μπορεί να υπάρξουν ως πιθανότητα και ως δυνατότητα μόνον όταν αυτή η έννοια, των διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών, χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο στον πολιτικό και στον οικονομικό διάλογο, ώστε να αρχίσουν να γίνονται αντιληπτές και οι πολύπλευρες συνεπαγωγές της. Διότι η ανάπτυξη ή η υπανάπτυξη συνδέονται με το «τι παράγεις», ως χώρα, ως οικονομία, ως κοινωνία.
