8 Νοεμβρίου 2014 Μεταμνημονιακή κωμικό-τραγωδία
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 8/11/2014
Όσοι καλούν για πολιτική συναίνεση, μάλλον αρκούνται στην πολιτ(ευτ)ική επιφάνεια. Υπάρχει ευρύτατη συναίνεση. Πρώτον, ότι τα Μνημόνια τελειώνουν: ο πολιτ(ευτ)ικός ανταγωνισμός είναι για το ποιος θα τους δώσει τη χαριστική βολή. Δεύτερον, για τις επιλογές της χώρας μετά τα Μνημόνια: να ξανακουρευτεί το ελληνικό δημόσιο χρέος των 322 δισ. ευρώ, και εν συνεχεία οι «κουρεμένοι» εν Ε.Ε. κυβερνητικοί και διακυβερνητικοί δανειστές μας να είναι έτοιμοι για νέο δημόσιο δανεισμό λόγω ενδεχομένως κλειστών αγορών. Τρίτον, για τις μεταρρυθμίσεις, «θα δούμε ... ».
Υπάρχει συναίνεση, ακόμη και αν δεν δηλώνεται ρητά, να κάνει και η Ελλάδα «κάτι σαν» την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η Ιρλανδία ολοκλήρωσε το από το 2011 Μνημόνιό της στο τέλος του 2013, λαμβάνοντας την τελευταία δόση από το EFSM τον Μάρτιο του 2014. Η Πορτογαλία βγήκε από το τριετές Μνημόνιό της τον Ιούνιο του 2014. Μάλιστα, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας αποφάσισε να ολοκληρώσει το πρόγραμμα παραιτούμενη από την τελευταία δόση του προγράμματος ύψους 2,6 δισ. ευρώ.
Υπάρχει επιλεκτική συναίνεση προς το «κάτι σαν» αλλά «όχι ακριβώς». Πρώτον, γιατί η Ιρλανδία είναι στις αγορές και εξετάζει την πρόωρη αποπληρωμή του χρέους της προς τους μνημονιακούς δανειστές της. Δεύτερον, γιατί η Πορτογαλία παραιτήθηκε από την είσπραξη της τελευταίας δόσης. Η Ελλάδα αφενός έχει μείζονα εκκρεμότητα με την (εκ νέου) αναδιάρθρωση του χρέους της, αφετέρου δεν παραιτείται των υπολοίπων δόσεων του EFSM, που έχουν ήδη καθυστερήσει, αλλά ζητά παραίτηση των δανειστών από περιεχόμενα της πέμπτης αξιολόγησης προς διευκόλυνση της εκταμίευσης των σε εκκρεμότητα δόσεων.
Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία βρίσκονται μετά το πέρας των Μνημονίων τους σε καθεστώς μετα-προγραμματικής εποπτείας (PPS- Post-Programme Surveillance), η οποία προβλέπεται έως ότου αποπληρωθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που έχουν χορηγηθεί από το EFSM και το EFSF σε κράτος-μέλος της Ευρωζώνης. Για την Ιρλανδία αυτό σημαίνει εποπτεία έως το 2031, για την Πορτογαλία σημαίνει εποπτεία έως το 2033.
Εποπτεία υπό το PPS σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν τακτικές αποστολές στα κράτη-μέλη για να εξετάζουν/αξιολογούν οικονομικές, δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές εξελίξεις και να προτείνουν σε εξαμηνιαία βάση αναγκαία μέτρα και προσαρμογές οικονομικής πολιτικής. Σκοπός των αξιολογήσεων του PPS είναι, τελικά, η διασφάλιση της ικανότητας του δανεισμένου κράτους-μέλους να αποπληρώσει τα οφειλόμενα δάνεια στο EFSM, στο EFSF και στα κράτη-μέλη δανειστές που παραχώρησαν διμερή δάνεια προς χρηματοδότηση των Μνημονίων προσαρμογής.
Υπάρχουν κανόνες και συμφωνίες στο πλαίσιο των αποφασιστικών οργάνων της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης οι οποίες ούτε ερήμην μας εγκρίθηκαν, ούτε γίνεται λόγος για αυτές, αλλά εγχωρίως είτε αποσιωπούνται είτε αγνοούνται. Και καλύπτονται από ευρύτατες «αντιμνημονιακές» συναινέσεις του είδους «πάρτε μας τις μνημονιακές δεσμεύσεις και αφήστε μας τις μνημονιακές χρηματοδοτήσεις». Αυτή είναι η νέα φάση στην ελληνική κωμικοτραγωδία που ξεκίνησε από τις αρχές Σεπτεμβρίου στο Παρίσι, και η οποία ευθύνεται για το αυξημένο πολιτικό και οικονομικό ρίσκο της χώρας.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 8/11/2014
Όσοι καλούν για πολιτική συναίνεση, μάλλον αρκούνται στην πολιτ(ευτ)ική επιφάνεια. Υπάρχει ευρύτατη συναίνεση. Πρώτον, ότι τα Μνημόνια τελειώνουν: ο πολιτ(ευτ)ικός ανταγωνισμός είναι για το ποιος θα τους δώσει τη χαριστική βολή. Δεύτερον, για τις επιλογές της χώρας μετά τα Μνημόνια: να ξανακουρευτεί το ελληνικό δημόσιο χρέος των 322 δισ. ευρώ, και εν συνεχεία οι «κουρεμένοι» εν Ε.Ε. κυβερνητικοί και διακυβερνητικοί δανειστές μας να είναι έτοιμοι για νέο δημόσιο δανεισμό λόγω ενδεχομένως κλειστών αγορών. Τρίτον, για τις μεταρρυθμίσεις, «θα δούμε ... ».
Υπάρχει συναίνεση, ακόμη και αν δεν δηλώνεται ρητά, να κάνει και η Ελλάδα «κάτι σαν» την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η Ιρλανδία ολοκλήρωσε το από το 2011 Μνημόνιό της στο τέλος του 2013, λαμβάνοντας την τελευταία δόση από το EFSM τον Μάρτιο του 2014. Η Πορτογαλία βγήκε από το τριετές Μνημόνιό της τον Ιούνιο του 2014. Μάλιστα, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας αποφάσισε να ολοκληρώσει το πρόγραμμα παραιτούμενη από την τελευταία δόση του προγράμματος ύψους 2,6 δισ. ευρώ.
Υπάρχει επιλεκτική συναίνεση προς το «κάτι σαν» αλλά «όχι ακριβώς». Πρώτον, γιατί η Ιρλανδία είναι στις αγορές και εξετάζει την πρόωρη αποπληρωμή του χρέους της προς τους μνημονιακούς δανειστές της. Δεύτερον, γιατί η Πορτογαλία παραιτήθηκε από την είσπραξη της τελευταίας δόσης. Η Ελλάδα αφενός έχει μείζονα εκκρεμότητα με την (εκ νέου) αναδιάρθρωση του χρέους της, αφετέρου δεν παραιτείται των υπολοίπων δόσεων του EFSM, που έχουν ήδη καθυστερήσει, αλλά ζητά παραίτηση των δανειστών από περιεχόμενα της πέμπτης αξιολόγησης προς διευκόλυνση της εκταμίευσης των σε εκκρεμότητα δόσεων.
Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία βρίσκονται μετά το πέρας των Μνημονίων τους σε καθεστώς μετα-προγραμματικής εποπτείας (PPS- Post-Programme Surveillance), η οποία προβλέπεται έως ότου αποπληρωθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που έχουν χορηγηθεί από το EFSM και το EFSF σε κράτος-μέλος της Ευρωζώνης. Για την Ιρλανδία αυτό σημαίνει εποπτεία έως το 2031, για την Πορτογαλία σημαίνει εποπτεία έως το 2033.
Εποπτεία υπό το PPS σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν τακτικές αποστολές στα κράτη-μέλη για να εξετάζουν/αξιολογούν οικονομικές, δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές εξελίξεις και να προτείνουν σε εξαμηνιαία βάση αναγκαία μέτρα και προσαρμογές οικονομικής πολιτικής. Σκοπός των αξιολογήσεων του PPS είναι, τελικά, η διασφάλιση της ικανότητας του δανεισμένου κράτους-μέλους να αποπληρώσει τα οφειλόμενα δάνεια στο EFSM, στο EFSF και στα κράτη-μέλη δανειστές που παραχώρησαν διμερή δάνεια προς χρηματοδότηση των Μνημονίων προσαρμογής.
Υπάρχουν κανόνες και συμφωνίες στο πλαίσιο των αποφασιστικών οργάνων της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης οι οποίες ούτε ερήμην μας εγκρίθηκαν, ούτε γίνεται λόγος για αυτές, αλλά εγχωρίως είτε αποσιωπούνται είτε αγνοούνται. Και καλύπτονται από ευρύτατες «αντιμνημονιακές» συναινέσεις του είδους «πάρτε μας τις μνημονιακές δεσμεύσεις και αφήστε μας τις μνημονιακές χρηματοδοτήσεις». Αυτή είναι η νέα φάση στην ελληνική κωμικοτραγωδία που ξεκίνησε από τις αρχές Σεπτεμβρίου στο Παρίσι, και η οποία ευθύνεται για το αυξημένο πολιτικό και οικονομικό ρίσκο της χώρας.
