23 Νοεμ. 2013 Η άκρη του παγόβουνου η ανεργία των νέων
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 23/11/2013
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 23/11/2013
Το 60,6% ως ποσοστό ανεργίας των νέων 15-24 ετών που κατέγραψε η ΕΛΣΤΑΤ για τον Αύγουστο 2013, μήνα όπου η εποχική απασχόληση διορθώνει εποχικά την ανεργία σε όλες τις ομάδες ηλικιών, προκάλεσε το (εφήμερο) ενδιαφέρον, αλλά διατήρησε και μια ατελή εικόνα για τις διαστάσεις της ανεργίας και των ανισορροπιών στις αγορές εργασίας. Χρειάζεται μια ματιά στα μεγέθη πίσω από το εκ πρώτης όψεως πράγματι συνταρακτικό ποσοστό.
Το 60,6% της ανεργίας των νέων είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι στο εργατικό δυναμικό συμμετέχουν 302 χιλιάδες νέοι ηλικίας 15 έως 24 ετών, και από αυτούς άνεργοι είναι περισσότεροι από τους μισούς, οι 178 χιλιάδες και εργαζόμενοι είναι σχεδόν 124 χιλιάδες. Όμως οι μεν και οι δε είναι ένα μικρό μερίδιο του πληθυσμού ηλικίας 15-24 ετών στην Ελλάδα, που φθάνει το 1,07 εκατ. Δεν ανήκουν ακόμη στο εργατικό δυναμικό σχεδόν 764 χιλιάδες νέοι, καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκονται είτε στη δευτεροβάθμια είτε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου (υποτίθεται, πρέπει να) παράγεται το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας.
Οι άνεργοι νέοι 15-24 ετών που διαμορφώνουν το συνταρακτικό, διεθνώς, ελληνικό ποσοστό ανεργίας 60,6% είναι μόνον οι 178 χιλιάδες από το 1,4 εκατ. των ανέργων στην Ελλάδα. Το υψηλό ποσοστό δηλώνει απλά την αυξανόμενη δυσλειτουργία της αγοράς εργασίας (και) για τους νέους. Το πρόβλημα της απασχόλησης στην Ελλάδα και ειδικότερα το πρόβλημα της απασχόλησης των νέων περιγράφει καλύτερα ο δείκτης του ποσοστού απασχόλησης, δηλαδή το ποσοστό του πληθυσμού μιας ηλικιακής κατηγορίας το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση απασχόλησης. Αυτό το ποσοστό για τους νέους 15-24 ετών στην Ελλάδα το β' τρίμηνο 2013 έχει μειωθεί στο 11,6%, και είναι το χαμηλότερο στις χώρες του ΟΟΣΑ (όπου ο μέσος όρος πλησιάζει το 40%). Συγκρίνεται διεθνώς με εκείνο της Νότιας Αφρικής.
Το ποσοστό απασχόλησης των νέων 15-24 ετών στην Ελλάδα μειώθηκε από 23,9% το β' τρίμηνο 2008 σε 11,6% το β' τρίμηνο 2013, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι άνω του 30%, όταν την ίδια περίοδο στην Γερμανία αυξήθηκε από 46,6% σε 47,1%, και στην Γαλλία μειώθηκε από 31,2% σε 28,5%.Σημειωτέον ότι στην Ελλάδα το 2000 ήταν 26,9% και παρά την «ανάπτυξη» της περιόδου 2000-2008 μειώθηκε σε 23,9% για να καταρρεύσει μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008-2013 σε 11,6%. Ενώ στη Γερμανία το 2013 (47,1%) είναι σχεδόν όσο και το 2000 (47,2%) όπως και στη Γαλλία (2000: 28,3%, 2013: 28,5%).
Αυτές οι συγκρίσεις χρησιμεύουν όχι για «να καταγγείλουμε», για μια ακόμη φορά, τους Ευρωπαίους «δανειστές», ούτε απλά για να διαπιστώσουμε την «άνιση ανάπτυξη» της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, αλλά για να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τα θεμελιώδη και δομικά ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, οικονομίας και αγοράς εργασίας, μήπως και αποκτήσουμε και πολιτικές απασχόλησης που να αντιμετωπίζουν παρελθούσες και παρούσες παθογένειες και τραγικές αυταπάτες.
