12 Οκτ. 2013 Πως θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας;
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 12/10/2013
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 12/10/2013
Τα στοιχεία απασχόλησης και ανεργίας του Ιουλίου 2013, δείχνουν ότι (όπως και αν τα δει κανείς, εποχικώς διορθωμένα ή όχι) η ανεργία αυξήθηκε εκ νέου κατά τι στο 27,6%, η απασχόληση μειώθηκε, οι οικονομικά μη ενεργοί επίσης αυξήθηκαν. Τι συμβαίνει λοιπόν; Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έρχονται να «διαψεύσουν» τα στοιχεία της «Εργάνης» (στατιστική του υπουργείου Εργασίας που μετρά ροές συμβάσεων μισθωτών) που έδειχναν πλεόνασμα προσλήψεων έναντι των απολύσεων; Ποιος έχει δίκιο;
Συμβαίνει να έχουν δίκιο και οι δύο. Η ΕΛΣΤΑΤ εκτιμά σύνολα (και αποθέματα) απασχολουμένων, η «Εργάνη» μετρά ροές μισθωτών. Ακόμη κι όταν η μεταβολή της απασχόλησης των μισθωτών εμφανίζει μικρές θετικές μεταβολές, η συνολική εικόνα μπορεί να εμφανίζει αύξηση της ανεργίας καθώς χάνονται περισσότερες θέσεις αυτοαπασχολουμένων (ακόμη και μικρών εργοδοτών) και «συμβοηθούντων μελών» που βγαίνουν και αυτοί στην ανεργία.
Τα πράγματα είναι απλά: «δεν γίνεται δουλειά» με τις πολιτ(ευτ)ικές «κοκορομαχίες», που μήνες και χρόνια τώρα παρακολουθούμε πάνω από τους δείκτες της ανεργίας. Οι τεχνικά, επιστημονικά και πολιτικά υπεύθυνοι πρέπει να δουν και να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν έχουμε μια «ανεργία ύφεσης». Καμία επεκτατική πολιτική (και με κανένα νόμισμα) δεν πρόκειται να «αναστήσει» τις ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας εκεί που χάθηκαν από το 2008, και με τις ίδιες ειδικότητες που χάθηκαν. Νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργούνται όσο γρηγορότερα ή αργότερα γίνονται οι ορθές παραγωγικές επιλογές.
Για να δημιουργούνται νέες και βιώσιμες θέσεις εργασίας πρέπει να είναι σαφές ποιο είναι «το άλογο» και ποιο είναι «το κάρο». Το «άλογο» είναι οι ήδη διαθέσιμες «γραμμές παραγωγής» στην εγχώρια οικονομία. Ως έχουν δεν επαρκούν να βγάλουν «το κάρο» από τη λάσπη, αλλά πρέπει να διατηρηθούν, και να αυξήσουν την παραγωγή τους, καθώς μεγάλο μέρος υποαξιοποιείται δουλεύοντας σε κλάσματα της δυναμικότητάς τους.
Αυτές οι «γραμμές παραγωγής» ανήκουν σε αυτό που ονομάζουμε «κλάδους των διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων και υπηρεσιών». Είναι θεωρητική έννοια αλλά είναι πλήρως εξειδικεύσιμη σε τομείς, κλάδους και υποκλάδους της οικονομίας. Δίπλα στις υφιστάμενες «γραμμές παραγωγής» πρέπει να προστεθούν και νέες: να διευρυνθεί η ισχνή και καχεκτική παραγωγική βάση της εγχώριας οικονομίας. Ώστε «τα άλογα» να πολλαπλασιασθούν και έτσι να δημιουργηθεί νέα «παράγωγος ζήτηση» για ανθρώπινο δυναμικό με δεξιότητες.
Σημειωτέον ότι αυτοί είναι οι κλάδοι που «άντεξαν» περισσότερο στη διαρθρωτική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, διατήρησαν θέσεις εργασίας και άρχισαν να τις αυξάνουν πρώτοι, μείωσαν συγκριτικά λιγότερο ή διατήρησαν τα επίπεδα των αμοιβών τους, είναι συγκριτικά βιώσιμοι, καθώς «πατούν» και στην εσωτερική και τη διεθνή αγορά. Για κάθε μία θέση εργασίας που δημιουργείται σε αυτούς τους κλάδους, δημιουργούνται πολλαπλασιαστικά άλλες δύο στο σύνολο της οικονομίας. Αντί να «μοιρολογούμε» πάνω στις στατιστικές της ανεργίας και να «προφητεύουμε» τα χειρότερα, ας στραφούμε στην παραγωγή εγχώριων λύσεων υποστηρίζοντας «κινήματα παραγωγής» και «κινήματα παραγωγών». Εκεί είναι οι λύσεις στο πρόβλημα της ανεργίας.
