6/7/2013 Η σοβαρή «ολλανδική ασθένεια» της Ελλάδας
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 06/07/2013
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 06/07/2013
Ενώ η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο έκτο έτος της διαρθρωτικής κατάρρευσής της, με συρρίκνωση ΑΕΠ σχεδόν 25% και ανεργία άνω του 27%, υπάρχει, ακόμη, μία σχολή «σκέψης» (ή πλάνης, αυταπάτης, πλαναισθησίας και ιδεοληψίας;) σύμφωνα με την οποία έως το 2008-2009 η ελληνική οικονομία πήγαινε σχεδόν καλά (διότι άλλωστε «κανείς δεν είναι τέλειος»), υπήρχε «ανάπτυξη» κ.λπ., αλλά ήρθε η λιτότητα και η κρίση λόγω διεθνούς συνωμοσίας, λαθών και ανεπαρκειών, ιδεολογικών επιλογών.
Είναι η ίδια σχολή «σκέψης» που έβλεπε στην Ελλάδα της πρώτης δεκαετίας του ευρώ, από την μία πλευρά, μία «ισχυρή οικονομία» ή μία «θωρακισμένη οικονομία», και, από την άλλη πλευρά, μία οικονομία της οποίας έπασχε η κοινωνική διανομή της, αγνοώντας το θεμελιακό παραγωγικό πρόβλημα που είχε εξαρχής, δηλαδή ήδη από την δεκαετία του 1990 και παραβλέποντας την επιδείνωσή του έκτοτε.
Είναι η ίδια σχολή «σκέψης» που ανακάλυπτε ένα νέο πρότυπο οικονομικής «ανάπτυξης», το «μεσογειακό» που, υποτίθεται βασιζόταν στην «κατανάλωση», και που υποτίθεται, διαφοροποιούταν από το «ασιατικό», το οποίο βασιζόταν στην «παραγωγή». Σχολή «σκέψης» η οποία παρέβλεπε στοιχειώδη θεμελιώδη της οικονομίας βλέποντας βελτιώσεις ανταγωνιστικότητας όταν ελάμβαναν χώρα μεγάλες μειώσεις της εγχώριας παραγωγής, βλέποντας επιτυχή «Έτη Ανταγωνιστικότητας» διευρύνοντας περαιτέρω τον δημόσιο τομέα των «αγροφυλάκων» και των συμβασιούχων κ.ο.κ.
Σχολή «σκέψης» που «ζει και βασιλεύει», προσπαθώντας να αποδώσει την ελληνική διαρθρωτική κατάρρευση που λαμβάνει χώρα από το 2008 και εντεύθεν σε εξωγενείς παράγοντες, όπως η τρόικα των ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ ή σε συγκυριακούς παράγοντες, όπως οι οικονομικές-πολιτικές επιλογές του 2008, του 2009, του 2010, 2011, κ.ο.κ κατά το «διαλέγετε και παίρνετε» ανάλογα με τυχόν κομματικές- πολιτ(ευτ)ικές «προτιμήσεις» και ανάλογα με την επιλογή χρόνου «δικαίωσης».
Αυτή η σχολή «σκέψης» παραβλέπει ή αγνοεί τα θεμελιώδη διαρθρωτικά προβλήματα που η ίδια συσσώρευσε επί σειρά ετών, και δεκαετιών, με αποτέλεσμα να καταστήσει την ελληνική οικονομία και κοινωνία «αδύνατο κρίκο» της Ευρωζώνης. Η ελληνική οικονομία πριν από την κρίση του 2008-2009 δεν ήταν μία υγιής και «ισχυρή» ή «θωρακισμένη» οικονομία, ήταν μία ασθενής οικονομία στα πρόθυρα της «διαρθρωτικής κατάρρευσης», η οποία επήλθε με, διεθνώς και εγχωρίως, ηχηρό τρόπο.
Η υποτιθέμενη «ισχυρή» και «θωρακισμένη» ελληνική οικονομία έπασχε από μία σοβαρότερη εκδοχή αυτού που στην οικονομική βιβλιογραφία έχει αποκληθεί «ολλανδική ασθένεια».
Ενδεχομένως πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για την «ελληνική ασθένεια». Η «ολλανδική ασθένεια» αναφέρεται στην συρρίκνωση των παραγωγικών μεταποιητικών δυνατοτήτων μιας οικονομίας για ανταγωνιστικά διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα λόγω της αυξημένης εκμετάλλευσης φυσικών πόρων (στην ολλανδική περίπτωση ήταν η ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων πόρων φυσικού αερίου στη Βόρεια θάλασσα). Την ανάλυση γιατί η ελληνική οικονομία έπασχε, πριν την κρίση, από σοβαρότερη εκδοχή της «ολλανδικής ασθένειας» μπορείτε να το διαβάσετε στο Christos A. Ioannou and Dimitrios A. Ioannou «Greece: Victim Of A Severe 'Dutch Disease», Social Europe Journal, 4/7/2013, διαθέσιμο, με κατάλληλη αναζήτηση, στο διαδίκτυο.
