21 Ιουν. 2013 Κοινωνικός διάλογος από την αρχή
Ημερησία του Σαββάτου -Οικονομία, 21/6/2013
Ημερησία του Σαββάτου -Οικονομία, 21/6/2013
Η διάσκεψη-σεμινάριο που διοργανώνει το Διεθνές Γραφείο Εργασίας στην Αθήνα στις 25 και 26 Ιουνίου με θέματα, πρώτον, «Αντιμετωπίζοντας της Κρίση Απασχόλησης στην Ελλάδα: Πώς να προχωρήσουμε» και, δεύτερον, «Προώθηση Σταθερών Εργασιακών Σχέσεων και Κοινωνικού Διαλόγου την Εποχή της Κρίσης» είναι μία καλή ευκαιρία για να αναζωογονηθεί ο κοινωνικός διάλογος στην Ελλάδα.
Στην ήδη εξαετή διαρθρωτική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας ούτε αναζητήθηκαν συστηματικά, ούτε φυσικά επετεύχθησαν λύσεις διεξόδου προς την παραγωγική ανασυγκρότηση και την επιδίωξη μιας νέας κοινωνικής συνοχής μέσα από διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου, δηλαδή αυτού που στην Ευρώπη και διεθνώς, κατ' αρχήν στη μεταπολεμική περίοδο, εν συνεχεία την περίοδο μετά τις διεθνείς οικονομικές κρίσεις του 1973 και 1979, και κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περιλαμβάνει θεσμικό διάλογο των οργανώσεων εκπροσώπησης επιχειρήσεων και εργαζομένων.
Οι αιτίες είναι πολλές, και τις έχουμε συζητήσει εκτενώς σε συναφείς μελέτες, και θα ήταν (ευχάριστη και ιστορική) έκπληξη εάν ο κοινωνικός διάλογος που δεν λειτούργησε αποτελεσματικά την περίοδο της υποτιθέμενης «ανάπτυξης», από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έως την εκδήλωση της διεθνούς και της ελληνικής κρίσης το 2008, είχε τη δυνατότητα να μετατραπεί από μέρος της κρίσης σε μέρος της λύσης που χρειάζεται η ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Επειδή η διέξοδος από την τρέχουσα διαρθρωτική οικονομική κατάρρευση της ελληνικής κοινωνίας και την ευρεία θεσμική κρίση της απαιτεί χρόνο και θα πάρει χρόνο, και χρόνια, στα όρια της δεκαετίας, η ελληνική οικονομία και οι εκπρόσωποί της βρίσκονται αντιμέτωποι με την ιστορική πρόκληση της αναζωογόνησης των θεσμών εκπροσώπησης, διαλόγου, διαβούλευσης, διαπραγμάτευσης για τα κρίσιμα θέματα της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής.
Η ιστορική πρόκληση είναι κάτι περισσότερο από την επιστροφή στην προτέρα κατάσταση, οικονομικο-κοινωνική και νομικο-διοικητική, διότι αυτή πέρασε στην ιστορία μαζί με τη μείζονα διαρθρωτική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, η οποία, δυστυχώς, είναι ακόμη σε εξέλιξη. Η ιστορική πρόκληση βρίσκεται στη σύλληψη, τον σχεδιασμό, την υλοποίηση του νέου, μέσα από διαδικασίες αντιπροσωπευτικού διαλόγου, αντιθέσεων, και συναινέσεων.
Στην πρόσφατη οικονομική και κοινωνική ιστορία της Ευρώπης υπάρχουν αρκετά παραδείγματα όπου ο κοινωνικός διάλογος κατέστη μέρος της λύσης. Στη διεθνή θεσμική πραγματικότητα όπως αυτή μορφοποιείται με διεθνείς συμβάσεις και οργανισμούς, με προεξάρχοντα το ILO, υπάρχουν οι βασικοί κανόνες για τη ρύθμιση των σχέσεων εργασίας και των εκπροσωπήσεών της μέσα από θεσμούς κοινωνικού διαλόγου.
Στην ελληνική οικονομική και κοινωνική ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων, το ILO, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, είχε πάντοτε κληθεί σε εποχές μεγάλων κρίσεων και μεταβάσεων να συμβάλει στη διαδικασία ανασυγκρότησης των εργασιακών σχέσεων στη χώρα. Αυτό είχε συμβεί για παράδειγμα και μετά την απελευθέρωση του 1944 και τον εμφύλιο πόλεμο, και μετά την μεταπολίτευση του 1974. Αλλά με μηδαμινά έως ανύπαρκτα αποτελέσματα. Τώρα αυτή η αρνητική παράδοση πρέπει να κατανικηθεί.
