22 Σεπτ. 2012 Στο Ζάππειο μια μέρα...
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 22/9/2012
Στο Ζάππειο θα έπρεπε να διεξάγονται οι συναντήσεις και οι διαπραγματεύσεις κλιμακίων της τριμερούς Ε.Ε. - ΕΚΤ - ΔΝΤ και της ελληνικής κυβέρνησης, όπως επίσης και οι συναντήσεις των εταίρων της τριμερούς κυβέρνησης για τα θέματα εφαρμογής του Δευτέρου Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής που υιοθετήθηκε για την Ελλάδα στις αρχές του 2012. Όχι όμως για τον λόγο που φαντάζεσθε. Όχι έναντι όσων ρηχών (αντι)πολιτευτικών έχουν εξαγγελθεί εκεί κατ' επανάληψιν, είτε σε εκλογικές βραδιές, είτε ενδιαμέσως προς τέρψιν εκλογικών ακροατηρίων.
Το ότι πλείστα από τα περιεχόμενα στα περί «ισοδυνάμων μέτρων», περί «επαναδιαπραγμάτευσης», περί «επιμήκυνσης», περί «άλλου μείγματος» κ.λπ. κατέληξαν να έχουν σχέση περισσότερο με το ανάλαφρο κλίμα του γνωστού τραγουδιού, δεν σημαίνει ότι ως χώρα και ως οικονομική πολιτική μπορούμε, επιστρέφοντας στην πεπατημένη των προηγούμενων επιλογών, να συνεχίζουμε το ίδιο αμέριμνοι, να θεωρούμε ότι τα επικείμενα είναι «τα τελευταία μέτρα». Όπως η επιμήκυνση ήταν ήδη στο τραπέζι τον Μάρτιο 2012, αλλά «κρατήθηκε» ως μετεκλογικός «άσος» (βλ. την στήλη «ΗτΣ», 28/4/2012), έτσι και το πρόγραμμα έχει συνέχεια.
Στο Ζάππειο λοιπόν θα ήταν ο καταλληλότερος τόπος εργασιών, όχι μόνον για να «βαρύνει» τους εγχώριους εκπροσώπους το «έκαστος δέον τη πατρίδι χρήσιμος γενέσθαι και ουδέποτε άχθος αυτής» του Ευαγγέλη Ζάππα. Αλλά και για έναν ειδικότερο λόγο: εκεί που υπεγράφη η Συμφωνία Ένταξης στην ΕΟΚ, οι μαχόμενοι, υποτίθεται, για την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας, θα πρέπει να κατανοήσουν και να επικοινωνήσουν στο πολιτ(ευτ)ικό προσωπικό τους και στα εκλογικά ακροατήρια, ότι αυτή η προοπτική και αυτή η πορεία, παρά τους διαχωρισμούς «καλών» και «κακών», «βορείων» και «νοτίων» κ.λπ. συνδέεται πλέον με ισχυρότερες υποχρεώσεις και εποπτεία που συνεπάγονται συνεχώς «μέτρα».
Μετά τα επικείμενα η χώρα χρειάζεται ένα αναπροσαρμοσμένο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής στα χνάρια όσων περιγράφονται στην από Μαρτίου 2012 έκθεση του ΔΝΤ. Επιπλέον, ακόμη κι εάν/όταν «κουρευτεί» εκ νέου το δημόσιο χρέος και «κατοχυρωθεί» η επιμήκυνση, ακόμη και εάν και όταν ευοδωθεί η επιθυμία να μας εγκαταλείψει το ΔΝΤ, η εγχώρια οικονομική πολιτική πρέπει να είναι συμβατή με τους όρους εποπτείας και ελέγχου της οικονομικής πολιτικής στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη που ετέθησαν σε εφαρμογή την 13η Δεκεμβρίου 2011.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής δεν είναι κάτι που θα εκλείψει εάν «φύγει» το ΔΝΤ. Είναι μέρος της νέας Οικονομικής Διακυβέρνησης στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη. Η μακροοικονομική εποπτεία δεν αφορά πλέον μόνον τα δημοσιονομικά. Αφορά σχεδόν ολόκληρη την θεματική ατζέντα των Μνημονίων 1 και 2. Με άλλα λόγια ακόμη κι αν «διώξουμε τα Μνημόνια», το δημοσιονομικό έλλειμμα, η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα, οι λειτουργίες των αγορών και των υπηρεσιών, θα εξακολουθήσουν να είναι αντικείμενο ευρωπαϊκής εποπτείας και «μέτρων». Όσο η χώρα δεν διορθώνει, ή δεν ολοκληρώνει τη διόρθωση των δικών της θεμελιωδών οικονομικών ανισορροπιών, θα βρίσκεται αντιμέτωπη με «μέτρα».
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 22/9/2012
Στο Ζάππειο θα έπρεπε να διεξάγονται οι συναντήσεις και οι διαπραγματεύσεις κλιμακίων της τριμερούς Ε.Ε. - ΕΚΤ - ΔΝΤ και της ελληνικής κυβέρνησης, όπως επίσης και οι συναντήσεις των εταίρων της τριμερούς κυβέρνησης για τα θέματα εφαρμογής του Δευτέρου Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής που υιοθετήθηκε για την Ελλάδα στις αρχές του 2012. Όχι όμως για τον λόγο που φαντάζεσθε. Όχι έναντι όσων ρηχών (αντι)πολιτευτικών έχουν εξαγγελθεί εκεί κατ' επανάληψιν, είτε σε εκλογικές βραδιές, είτε ενδιαμέσως προς τέρψιν εκλογικών ακροατηρίων.
Το ότι πλείστα από τα περιεχόμενα στα περί «ισοδυνάμων μέτρων», περί «επαναδιαπραγμάτευσης», περί «επιμήκυνσης», περί «άλλου μείγματος» κ.λπ. κατέληξαν να έχουν σχέση περισσότερο με το ανάλαφρο κλίμα του γνωστού τραγουδιού, δεν σημαίνει ότι ως χώρα και ως οικονομική πολιτική μπορούμε, επιστρέφοντας στην πεπατημένη των προηγούμενων επιλογών, να συνεχίζουμε το ίδιο αμέριμνοι, να θεωρούμε ότι τα επικείμενα είναι «τα τελευταία μέτρα». Όπως η επιμήκυνση ήταν ήδη στο τραπέζι τον Μάρτιο 2012, αλλά «κρατήθηκε» ως μετεκλογικός «άσος» (βλ. την στήλη «ΗτΣ», 28/4/2012), έτσι και το πρόγραμμα έχει συνέχεια.
Στο Ζάππειο λοιπόν θα ήταν ο καταλληλότερος τόπος εργασιών, όχι μόνον για να «βαρύνει» τους εγχώριους εκπροσώπους το «έκαστος δέον τη πατρίδι χρήσιμος γενέσθαι και ουδέποτε άχθος αυτής» του Ευαγγέλη Ζάππα. Αλλά και για έναν ειδικότερο λόγο: εκεί που υπεγράφη η Συμφωνία Ένταξης στην ΕΟΚ, οι μαχόμενοι, υποτίθεται, για την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας, θα πρέπει να κατανοήσουν και να επικοινωνήσουν στο πολιτ(ευτ)ικό προσωπικό τους και στα εκλογικά ακροατήρια, ότι αυτή η προοπτική και αυτή η πορεία, παρά τους διαχωρισμούς «καλών» και «κακών», «βορείων» και «νοτίων» κ.λπ. συνδέεται πλέον με ισχυρότερες υποχρεώσεις και εποπτεία που συνεπάγονται συνεχώς «μέτρα».
Μετά τα επικείμενα η χώρα χρειάζεται ένα αναπροσαρμοσμένο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής στα χνάρια όσων περιγράφονται στην από Μαρτίου 2012 έκθεση του ΔΝΤ. Επιπλέον, ακόμη κι εάν/όταν «κουρευτεί» εκ νέου το δημόσιο χρέος και «κατοχυρωθεί» η επιμήκυνση, ακόμη και εάν και όταν ευοδωθεί η επιθυμία να μας εγκαταλείψει το ΔΝΤ, η εγχώρια οικονομική πολιτική πρέπει να είναι συμβατή με τους όρους εποπτείας και ελέγχου της οικονομικής πολιτικής στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη που ετέθησαν σε εφαρμογή την 13η Δεκεμβρίου 2011.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής δεν είναι κάτι που θα εκλείψει εάν «φύγει» το ΔΝΤ. Είναι μέρος της νέας Οικονομικής Διακυβέρνησης στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη. Η μακροοικονομική εποπτεία δεν αφορά πλέον μόνον τα δημοσιονομικά. Αφορά σχεδόν ολόκληρη την θεματική ατζέντα των Μνημονίων 1 και 2. Με άλλα λόγια ακόμη κι αν «διώξουμε τα Μνημόνια», το δημοσιονομικό έλλειμμα, η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα, οι λειτουργίες των αγορών και των υπηρεσιών, θα εξακολουθήσουν να είναι αντικείμενο ευρωπαϊκής εποπτείας και «μέτρων». Όσο η χώρα δεν διορθώνει, ή δεν ολοκληρώνει τη διόρθωση των δικών της θεμελιωδών οικονομικών ανισορροπιών, θα βρίσκεται αντιμέτωπη με «μέτρα».
