Απλοποίηση για ευελιξία και ασφάλεια, ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, Γνώμη, σελ. 5, Κυριακή 5 Ιουλίου 2025.
Επισημάνσεις
ενόψει του ερχόμενου προς διαβούλευση εργασιακού νομοσχεδίου με
ρυθμίσεις και για τον χρόνο εργασίας.
Συλλογή Κειμένων - Text Collection
Απλοποίηση για ευελιξία και ασφάλεια, ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, Γνώμη, σελ. 5, Κυριακή 5 Ιουλίου 2025.
Επισημάνσεις
ενόψει του ερχόμενου προς διαβούλευση εργασιακού νομοσχεδίου με
ρυθμίσεις και για τον χρόνο εργασίας.
Η (ΑΝΟΙΚΤΗ) ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΔΠ 2028-2034 ΤΗΣ ΕΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕ.
Συζητώντας με τον Pavlos Pantazopoulos Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ | NAFTEMPORIKI | NAFTEMPORIKI#TV κατά την παρουσίαση των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2028-2034, Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025.Συζητώντας
Η παραγωγικότητα και ένα “αντιπαράδειγμα” για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, το άρθρο με πίνακες και στοιχεία, (με τον Δημήτρη Α. Ιωάννου), Ανιχνεύσεις, Εσωτερικά, Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025.
LiFO
Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον οικονομολόγο και συγγραφέα Δημήτρη Ιωάννου, Τρίτη 24 Ιουνίου 2025.
ΤΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΚΕΝΟ, Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΤΩΝ, ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΟΥΣ
Ναυτεμπορική TV, N Review, Πέμπτη 19 Ιουνίου 2025
Συζήτηση με τον Pavlos Pantazopoulos Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ | NAFTEMPORIKI | NAFTEMPORIKITV για τις προκλήσεις ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ (εν μέσω κλιμάκωσης της σύγκρουσης Ιράν Ισραήλ) στην ατζέντα Eurogroup και EcoFinΗ παραγωγικότητα και ένα «αντιπαράδειγμα» για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, (με τον Δημήτρη Α. Ιωάννου), Οικονομικός Ταχυδρόμος, Απόψεις, Experts, Πέμπτη 5 Ιουνίου 2025.
Στην Ελλάδα τις δύο
πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα η παραγωγικότητα, ο κύριος μοχλός της
οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας, παρέμεινε καθηλωμένη, ενώ ταυτοχρόνως
επιταχυνόταν η γήρανση του πληθυσμού και, το 2011, ξεκινούσε η πληθυσμιακή συρρίκνωση. Στην
σχετική κατάταξη των χωρών της ΕΕ η παραγωγικότητα
της εργασίας ανά ώρα στην Ελλάδα βρίσκεται σε
χαμηλές θέσεις και χαρακτηρίζεται από
υποπολλαπλάσιες τιμές σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές στα κράτη-μέλη, σε κάθε κλάδο.
Παρερμηνείες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, MoneyReview, Απόψεις, Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025.
Τα θέματα της εργασίας και των εργασιακών σχέσεων προσφέρονται,
ως γνωστόν, για εξαγγελίες διεκδικητικού και πολιτευτικού ζήλου. Κατανοητά και τα δύο. Προσφέρονται όμως
σε μεγάλο βαθμό και ως πεδία στρεψόδικου λόγου, που
αναπαράγει ανακρίβειες και καλλιεργεί αυταπάτες. Σε κλασσικό παράδειγμα
στρεψόδικου λόγου, που αναπαράγει ανακρίβειες και καλλιεργεί αυταπάτες, έχει
εξελιχθεί η από μηνών φιλολογία σχετικά με την προσφάτως ενσωματωμένη Ευρωπαϊκή Οδηγία 2022/2041 για επαρκείς κατωτάτους
μισθούς στην ελληνική νομοθεσία (Ν.5163/2024) και τις συνέπειες της για την
προώθηση των συλλογικών
διαπραγματεύσεων.
Συζήτηση με τον Παύλο Πανταζόπουλο Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ | NAFTEMPORIKI TV για τα ουσιαστικά ζητήματα πίσω από την επικαιρότητα. Πέμπτη 29 Μαίου 2025.
Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στην Ελλάδα, MoneyReview, Απόψεις, Δευτέρα 19 Μαΐου 2025
Με αφορμή την
προσφάτως ενσωματωμένη Ευρωπαϊκή Οδηγία
2022/2041 για επαρκείς κατωτάτους μισθούς στην ελληνική νομοθεσία (Ν.5163/2024),
η κυβέρνηση εμφανίζεται διατεθειμένη να
ανοίξει μια συζήτηση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στην Ελλάδα.
Θεμελιωδώς λανθασμένη η πολιτική για το στεγαστικό, (με τον Δημήτρη Α. Ιωάννου), Οικονομικός Ταχυδρόμος, Απόψεις, Experts, Παρασκευή 9 Μαΐου 2025.
Το
οξυμένο, -ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους- στεγαστικό πρόβλημα επιδρά
εξαιρετικά διαβρωτικά στον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας. Επιβαρύνει,
-μέσα από πολλές διόδους-, την δημογραφική κατάσταση, επιβραδύνει την βελτίωση
της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και, το κυριότερο, υποβιβάζει την
ποιότητα της ζωής των πολιτών. Στην
Ελλάδα παρατηρείται το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμού (22%) από κάθε άλλη χώρα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης που αισθάνεται “στεγαστική ανασφάλεια” ενώ, ταυτοχρόνως, το
ποσοστό των νοικοκυριών που οι δαπάνες τους για
στέγαση ξεπερνούν το 40% του συνολικού τους εισοδήματος, (πράγμα που
αποτελεί ένδειξη βιοτικής δυσπραγίας), υπερβαίνει το 30%, την στιγμή που το
αντίστοιχο ποσοστό για τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό πληθυσμό είναι μικρότερο από 10%.
Κατάσταση που είναι ιδιαίτερα απογοητευτική, αλλά και παράδοξη, εάν σκεφτεί
κανείς ότι παρατηρείται σε μία κοινωνία η οποία σε όλη την μεταπολεμική περίοδο
έως και την εκδήλωση της κρίσης του 2010 είχε, μανιωδώς, επιδοθεί στην
δραστηριότητα της (αν)οικοδόμησης όντας συγκριτικά πρώτη (όσον αφορά το ποσοστό του ΑΕΠ), ανάμεσα στις
ευρωπαϊκές χώρες και από τις πρώτες στον κόσμο, στον συγκεκριμένο τομέα ενώ,
ταυτοχρόνως, από 20ετίας ήδη ο πληθυσμός της έχει αρχίσει να συρρικνώνεται (αν
και ο συνολικός αριθμός των νοικοκυριών της δεν ακολούθησε την μείωση αυτή).
Αποτυχία του
μηχανισμού της αγοράς και αστοχία της κυβερνητικής πολιτικής
Το μη-μισθολογικό κόστος της εργασίας, MoneyReview, Απόψεις, Τετάρτη 9 Απριλίου 2025.
Χρειάσθηκαν
περισσότερα από είκοσι χρόνια και η χρεοκοπία του 2010-2012 ώστε το ζήτημα του
μη-μισθολογικού κόστους της εργασίας να τεθεί στην Ελλάδα στην προσοχή της
οικονομικής πολιτικής, της κοινωνικής πολιτικής και της πολιτικής απασχόλησης.
Δυστυχώς, δεν θα δικαιωθούν, (του Δημήτρη Α. Ιωάννου), Ανιχνεύσεις, Κυριακή 2 Μαρτίου 2025.
Θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να δικαιωθεί και να αθωωθεί για την πράξη του, ακόμη και στην λιγότερο αναπτυγμένη κοινωνία του κόσμου, την πιο άγρια, την πιο καθυστερημένη πνευματικά και πολιτισμικά κάποιος ο οποίος θα είχε, για παράδειγμα, πέταξει ένα μικρό παιδί στους άγριους κροκόδειλους-που φυσικά θα το είχαν κατασπαράξει; Να αθωωθεί, δηλαδή, επικαλούμενος το επιχείρημα πως δεν ήταν αυτός που έκανε το κακό, αλλά τα άγρια, σαρκοβόρα ζώα; Δεν θα υπήρχε τέτοια περίπτωση πουθενά στην οικουμένη. Όσο άγρια και σκληρή και αν είναι η ζωή στον κόσμο ετούτο, κάτι παρόμοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί σε καμμία χώρα. Με την εξαίρεση φυσικά μίας και μοναδικής: της δικής μας. Όπου μπορεί κάποιοι να έχουν δολοφονήσει όχι έναν αλλά 57 ανθρώπους και παρ’ όλα αυτά όχι μόνο να παραμένουν ατιμώρητοι αλλά να συνεχίζουν να απολαμβάνουν την εξουσία που είχαν όταν διέπραξαν το έγκλημα, υβρίζοντας και καταφρονώντας ταυτοχρόνως με χίλιους τρόπους όσους τους ζητούν να λογοδοτήσουν, προσβάλλοντας ακόμα και την ίδια την μνήμη των αθώων νεκρών. Και το χειρότερο από όλα είναι πως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτή η σχετικά εκτεταμένη αριθμητικά ομάδα θα παραμείνει στην εξουσία και θα εξακολουθήσει να νέμεται και να λέηλατεί την χώρα εξοντώνοντας ενδεχομένως και άλλους αθώους – εξοντώνοντας μακροχρόνια, και την ίδια την χώρα. Πράγμα που θα συμβεί διότι η εξουσία της ομάδας αυτής στηρίζεται σε, και πηγάζει από, θεμελιώδεις, γενετικές αδυναμίες της ελληνικής κοινωνίας.
Η γραφειοκρατία των αναφορών ESG, MoneyReview, Απόψεις, Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025.
Ήταν μέσα Ιουλίου 2024 όταν οι Financial Times ανέβασαν
στην ιστοσελίδα τους την σχεδόν ημίωρη ταινία υπό τον τίτλο «Who killed the ESG
party?». Αναφερόταν στην επενδυτική τραπεζική. Ήταν ενδεικτικό του τι θα
ακολουθούσε, αρχικά στις ΗΠΑ, όπου οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες υποχωρούσαν
η μία μετά την άλλη από την Net-Zero Banking Alliance (NZBA) που είχε
δημιουργηθεί το 2021 στα πλαίσια της Glasgow Financial Alliance for Net Zero
(GFANZ).
H οικονομία μπροστά στον εναπομείναντα 21ο αιώνα, Οικονομικός Ταχυδρόμος, Experts, Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2025.
Το 2025 ολοκληρώνεται το πρώτο
τέταρτο του 21ου αιώνα. Με έναν ειλικρινή απολογισμό για την πορεία της χώρας
και πιο ειδικά της εθνικής οικονομίας στην περίοδο αυτή δεν θα μπορούσαμε να
καταλήξουμε σε ιδιαίτερα ευχάριστα συμπεράσματα. Η Ελλάδα πάσχει στο επίπεδο της οικονομίας,
στο επίπεδο της κοινωνικής συνοχής αλλά και στο επίπεδο της ασφάλειας, μιας και
όλα αυτά είναι απολύτως αλληλένδετα κα συνδεόμενα. Ποιό, είναι, όμως, το κομβικό σημείο στο
οποίο οφείλεται η εθνική μας καχεξία; Προφανώς η οικονομία, της οποίας η
αδυναμία επηρεάζει αρνητικά την δημογραφική πορεία της χώρας και την κοινωνική
της συνοχή, και υποσκάπτει τις δυνατότητες που σχετίζονται με την εθνική
ασφάλεια.
Η ιστορία του 14ου μισθού στην Ελλάδα, MoneyReview, Απόψεις, Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2025.
Τα εθνικά συστήματα αμοιβών της μισθωτής εργασίας κάθε χώρας έχουν την
ιστορία τους. Στην Ελλάδα το Δώρο Χριστουγέννων, μέχρι το 1980, και Επίδομα Χριστουγέννων, έκτοτε,
αν και συνεχίζουμε να το λέμε Δώρο, ως 14ος
μισθός του έτους (που σήμερα ισχύει για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα), έχει
την δική του. Στην Ελλάδα έχει ιστορία 8 δεκαετιών και πλέον.
Αθλητές της παραγωγής Redux, Οικονομικός Ταχυδρόμος, Opinions, Experts, Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024
Από τότε που γραφτήκαν οι Αθλητές
της παραγωγής περάσαν 4 χρόνια και, εν τω μεταξύ,
έγιναν βήματα απομείωσης των
αντικινήτρων που δυσκόλευαν, και δυσκολεύουν, πλήθος ελληνικών επιχειρήσεων,
εξωστρεφών, παραγωγικών και εξαγωγικών, νεοφυών, καινοτομίας και ελληνικών
πολυεθνικών, να προσελκύσουν, αλλά και να διακρατήσουν, έμπειρα ή νέα
εξειδικευμένα στελέχη.
Τα αντικίνητρα
Έκθεση Ντράγκι, Ανθρώπινο Κεφάλαιο και Κοινωνικός Διάλογος, MONEYREVIEW, Απόψεις, Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2024.
Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα μεγαλειωδών ομιλιών και μεγαλειωδών φιλοδοξιών από πολιτικούς και Επιτρόπους της ΕΕ (θυμάστε την «Στρατηγική της Λισσαβόνας» το 2000 που ήθελε να κάνει την ΕΕ την ανταγωνιστικότερη οικονομία του κόσμου, και τις «στρατηγικές» που έκτοτε ακολουθήσαν;), ήρθε μια μεγαλειώδης Έκθεση, η Έκθεση Ντράγκι για «το Μέλλον της Ευρωπαϊκής Ανταγωνιστικότητας», που αναδεικνύει την «υπαρξιακή πρόκληση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της φθίνουσας και αποκλίνουσας ανταγωνιστικότητας της έκτοτε. Ακριβώς επειδή η «πρόκληση» είναι «υπαρξιακή» η Έκθεση στις σχεδόν 400 σελίδες της ασχολείται με αυτά που θεωρεί ουσιώδη.
Η Προσέλκυση Εμπείρων Στελεχών, ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΒΗΜΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, σελ. 24, Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024.
Ευκαιρία Εκσυγχρονισμού, Οικονομικός Ταχυδρόμος, Opinions, Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2024, αναδημοσίευση απο ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Γνώμη, σελ.16/24, Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024.
Τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν υποχρέωση μεταφοράς,
έως 15 Νοεμβρίου 2024, στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για
επαρκείς κατώτατους μισθούς. Αυτό για την Ελλάδα είναι μία μεγάλη ευκαιρία εκσυγχρονισμού.
H απειλή εξ Ανατολών - Μέρος 3: Ο δρόμος της υποτέλειας οδηγεί στον πόλεμο, όχι στην ειρήνη, των Κωσταντίνου Γάτσιου και Δημήτρη Α. Ιωάννου, Athens Voice, Απόψεις, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024.
Στο άρθρο αυτό –το τρίτο, και τελευταίο, μέρος του οποίου δημοσιεύουμε σήμερα– προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα εάν η Ελλάδα θα μπορούσε να ζήσει ειρηνικά με την Τουρκία, χωρίς όμως να εκχωρήσει δικαιώματα και να αυτοχειριασθεί όσον αφορά την εθνική ανεξαρτησία της, υπονομεύοντας έτσι τη μακροχρόνια επιβίωσή της ως ελεύθερο έθνος. Στο πρώτο μέρος του άρθρου («Οριοθετώντας το πρόβλημα») περιγράψαμε τις βασικές συνιστώσες των τουρκικών διεκδικήσεων –που είναι ο σωστός όρος με τον οποίον πρέπει να αναφερόμαστε σε αυτό που από πολλούς αποκαλείται «ελληνοτουρκικές διαφορές»–, ενώ στο δεύτερο μέρος («Η διεθνής νομολογία ως περίγραμμα ενός έντιμου συμβιβασμού») σκιαγραφήσαμε το πλαίσιο εντός του οποίου θα μπορούσε να υπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός μεταξύ των δύο χωρών, για τη μία και μοναδική θεμιτή διαφορά τους η οποία αφορά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Θεωρούμε ότι η ελληνική θέση ως προς την επίλυση αυτής της διαφοράς θα πρέπει να επικεντρωθεί στην προβολή και διακήρυξη της άποψης ότι το μόνο αρμόδιο σχετικά είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
H απειλή εξ Ανατολών - Μέρος 2: Η διεθνής νομολογία ως περίγραμμα ενός έντιμου συμβιβασμού, Κωνσταντίνος Γάτσιος και Δημήτρης Α. Ιωάννου, Athens Voice, Απόψεις, Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου αυτού
(«Οριοθετώντας το πρόβλημα») έγινε μία κριτική περιγραφή των παραμέτρων της
ελληνο-τουρκικής διαφοράς στο Αιγαίο. Σε αυτό το δεύτερο μέρος, με βάση τις
αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων αλλά και των προβλέψεων της Σύμβασης για το
Δίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS), γίνεται
προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η εικόνα της πλέον εύλογης και πιθανής απόφασης του
Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, στην υποθετική περίπτωση κοινής
ελληνο-τουρκικής προσφυγής σε αυτό. Μία εικόνα που τη χρειαζόμαστε, όχι μόνο ή
κυρίως για εγκυκλοπαιδικούς λόγους, αλλά διότι μπορεί να προσφέρει ένα μέτρο
(έναν «κανόνα»), ώστε να είμαστε σε θέση να αξιολογούμε όλες τις προτάσεις και
τις απόπειρες να εξευρεθούν «οριστικές ρυθμίσεις» στη διαφορά του Αιγαίου, στο
πλαίσιο ενός έντιμου συμβιβασμού.