29 Αυγούστου 2015 Μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 29/8/2015
Διαγενομένου του Δεκαπενταύγουστου του έτους 2015 η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία συνήψε και επικύρωσε, με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, το τρίτο της μνημόνιο. Έγινε, προς στιγμήν, πράξη το «Μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!», κατ’ αντίστιξη δε και το «Αντιμνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!». Αν και το ακριβέστερον είναι ότι (και) για το τρίτο μνημόνιο είναι το «Αντιμνημονιακοί-μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!» που ισχύει.
Πλέον, μέσω των κοινοβουλευτικών εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, οι διευρυνόμενοι αντιμνημονιακοί-μνημονιακοί καλούνται να εφαρμόσουν το τρίτο Μνημόνιο, που κανείς δεν ήθελε και κανείς δεν θέλει, αλλά υπερψήφισαν: α) όσοι λίγοι είχαν απομείνει (κοινοβουλευτικά) από εκείνους που είχαν υπερψηφίσει/επικυρώσει το πρώτο μνημόνιο (αν και δεν το ήθελαν) τον Μάιο του 2010, β) όσοι είχαν απομείνει από εκείνους που είχαν καταψηφίσει/καταγγείλει το πρώτο μνημόνιο, αλλά είχαν επικυρώσει/υπερψηφίσει εν συνεχεία το δεύτερο μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012 (αν και δεν το ήθελαν), γ) οι περισσότεροι (αν και δεν το ήθελαν) και από εκείνους που είχαν καταψηφίσει/καταγγείλει και το δεύτερο μνημόνιο.
Το τρίτο μνημόνιο κατ’ ουσίαν περιλαμβάνει α) ότι ψηφίσθηκε αλλά δεν εφαρμόσθηκε από το πρώτο μνημόνιο, β) ότι ψηφίσθηκε αλλά καθυστέρησε (ή αναβλήθηκε), διά ατέρμονων διαπραγματεύσεων περί την αξιολόγηση (με τις γνωστές φαεινές επιλογές για ραντεβού με την τρόικα στο Παρίσι), να εφαρμοσθεί από το δεύτερο μνημόνιο, γ) τον επικαιροποιημένο/προσαυξημένο λογαριασμό της αναγκαίας νέας δημοσιονομικής εξισορρόπησης και προσαρμογής σε/με χαμηλότερα επίπεδα ΑΕΠ λόγω των κυβερνητικών χειρισμών του τελευταίου δωδεκαμήνου (κυρίως του εξαμήνου).
Εκαστος πολιτικός πρωτεργάτης εκάστου «ορφανού» μνημονίου επαίρεται για το δικό του, ωστόσο το μνημόνιο στις τρεις παραλλαγές του παραμένει ενιαίο. Πίσω από τις πολιτ(ευτ)ικές αντιπαραθέσεις και μέσα στα, πολιτικά δυσβάστακτα, τρία μνημόνια υπάρχει μια συνεκτική γραμμή που αποτελεί κοινό τόπο στις επιλογές και προτεραιότητες για το περιώνυμο μείγμα μέτρων πολιτικής για τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Ενώ η δημοσιονομική χρεοκοπία επήλθε κατά 3/4 λόγω εκτροχιασμού των δημοσίων δαπανών, για το χατίρι της βιωσιμότητας του μετεμφυλιακού και μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, η προσαρμογή επιχειρείται δυσανάλογα μέσω της υπερφορολόγησης των ήδη φορολογουμένων. Ακόμη κι εάν κάθε μνημονιακή παρτίδα φαίνεται να έχει τον δικό της (αν και «διαφωνούντα») πρωτεργάτη/υποστηρικτή, κάθε νέα παρτίδα περιλαμβάνει/εφαρμόζει και τα προηγούμενα μνημονιακά μέτρα. Τα δημοσιονομικά μέτρα του τρίτου μνημονίου ως ονομαστικό μέγεθος και ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι μικρότερα από εκείνα των δύο προηγουμένων, ακριβώς επειδή βασίζονται στη συνέχιση εφαρμογής τους, όπως π.χ. η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης ή ο νέος φόρος στην ακίνητη περιουσία (νυν ΕΝΦΙΑ) κ.ο.κ.
Η έξοδος από τη Σκυταλοδρομία Μνημονίων (βλ. παρούσα στήλη «Η» 14/3/2015) προσκρούει στην πρότυπη «κανονικότητα» του μετεμφυλιακού και του μεταπολιτευτικού «πολιτ(ευτ)ικου πολιτισμού», όπου όλοι (πρέπει να) διαφωνούν μεταξύ τους, και να αλληλοκαταγγέλλονται και για αυτά που υπερψήφισαν από κοινού, και για τα παρελθόντα και για τα παρόντα και για τα μελλούμενα, πάντα με το πελατειακό κράτος στο απυρόβλητο. Κι αν οι εκλογές βγάλουν «Αντιμνημονιακοί-μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!», τι γίνεται;
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 29/8/2015
Διαγενομένου του Δεκαπενταύγουστου του έτους 2015 η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία συνήψε και επικύρωσε, με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, το τρίτο της μνημόνιο. Έγινε, προς στιγμήν, πράξη το «Μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!», κατ’ αντίστιξη δε και το «Αντιμνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!». Αν και το ακριβέστερον είναι ότι (και) για το τρίτο μνημόνιο είναι το «Αντιμνημονιακοί-μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!» που ισχύει.
Πλέον, μέσω των κοινοβουλευτικών εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, οι διευρυνόμενοι αντιμνημονιακοί-μνημονιακοί καλούνται να εφαρμόσουν το τρίτο Μνημόνιο, που κανείς δεν ήθελε και κανείς δεν θέλει, αλλά υπερψήφισαν: α) όσοι λίγοι είχαν απομείνει (κοινοβουλευτικά) από εκείνους που είχαν υπερψηφίσει/επικυρώσει το πρώτο μνημόνιο (αν και δεν το ήθελαν) τον Μάιο του 2010, β) όσοι είχαν απομείνει από εκείνους που είχαν καταψηφίσει/καταγγείλει το πρώτο μνημόνιο, αλλά είχαν επικυρώσει/υπερψηφίσει εν συνεχεία το δεύτερο μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012 (αν και δεν το ήθελαν), γ) οι περισσότεροι (αν και δεν το ήθελαν) και από εκείνους που είχαν καταψηφίσει/καταγγείλει και το δεύτερο μνημόνιο.
Το τρίτο μνημόνιο κατ’ ουσίαν περιλαμβάνει α) ότι ψηφίσθηκε αλλά δεν εφαρμόσθηκε από το πρώτο μνημόνιο, β) ότι ψηφίσθηκε αλλά καθυστέρησε (ή αναβλήθηκε), διά ατέρμονων διαπραγματεύσεων περί την αξιολόγηση (με τις γνωστές φαεινές επιλογές για ραντεβού με την τρόικα στο Παρίσι), να εφαρμοσθεί από το δεύτερο μνημόνιο, γ) τον επικαιροποιημένο/προσαυξημένο λογαριασμό της αναγκαίας νέας δημοσιονομικής εξισορρόπησης και προσαρμογής σε/με χαμηλότερα επίπεδα ΑΕΠ λόγω των κυβερνητικών χειρισμών του τελευταίου δωδεκαμήνου (κυρίως του εξαμήνου).
Εκαστος πολιτικός πρωτεργάτης εκάστου «ορφανού» μνημονίου επαίρεται για το δικό του, ωστόσο το μνημόνιο στις τρεις παραλλαγές του παραμένει ενιαίο. Πίσω από τις πολιτ(ευτ)ικές αντιπαραθέσεις και μέσα στα, πολιτικά δυσβάστακτα, τρία μνημόνια υπάρχει μια συνεκτική γραμμή που αποτελεί κοινό τόπο στις επιλογές και προτεραιότητες για το περιώνυμο μείγμα μέτρων πολιτικής για τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Ενώ η δημοσιονομική χρεοκοπία επήλθε κατά 3/4 λόγω εκτροχιασμού των δημοσίων δαπανών, για το χατίρι της βιωσιμότητας του μετεμφυλιακού και μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, η προσαρμογή επιχειρείται δυσανάλογα μέσω της υπερφορολόγησης των ήδη φορολογουμένων. Ακόμη κι εάν κάθε μνημονιακή παρτίδα φαίνεται να έχει τον δικό της (αν και «διαφωνούντα») πρωτεργάτη/υποστηρικτή, κάθε νέα παρτίδα περιλαμβάνει/εφαρμόζει και τα προηγούμενα μνημονιακά μέτρα. Τα δημοσιονομικά μέτρα του τρίτου μνημονίου ως ονομαστικό μέγεθος και ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι μικρότερα από εκείνα των δύο προηγουμένων, ακριβώς επειδή βασίζονται στη συνέχιση εφαρμογής τους, όπως π.χ. η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης ή ο νέος φόρος στην ακίνητη περιουσία (νυν ΕΝΦΙΑ) κ.ο.κ.
Η έξοδος από τη Σκυταλοδρομία Μνημονίων (βλ. παρούσα στήλη «Η» 14/3/2015) προσκρούει στην πρότυπη «κανονικότητα» του μετεμφυλιακού και του μεταπολιτευτικού «πολιτ(ευτ)ικου πολιτισμού», όπου όλοι (πρέπει να) διαφωνούν μεταξύ τους, και να αλληλοκαταγγέλλονται και για αυτά που υπερψήφισαν από κοινού, και για τα παρελθόντα και για τα παρόντα και για τα μελλούμενα, πάντα με το πελατειακό κράτος στο απυρόβλητο. Κι αν οι εκλογές βγάλουν «Αντιμνημονιακοί-μνημονιακοί όλων των χώρων ενωθείτε!», τι γίνεται;
