18 Ιουλίου 2015 «Μεταπολιτευτική κλεισούρα» με 0,1% ετήσια αύξηση παραγωγικότητας
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 18/7/2015
Ένα (ακόμη) μεγαλειώδες κατόρθωμα της χώρας μας, στο οποίο, ως πιθανότητα, είχαμε αναφερθεί και στο παρελθόν, πέρασε απαρατήρητο. Στη διάρκεια του 2014 η Ελλάδα συνέκλινε σε όρους ονομαστικού ΑΕΠ με την Ιρλανδία -και η Ιρλανδία, βοηθούντος και του εδώ υψηλότερου αποπληθωρισμού, υπερκέρασε την Ελλάδα. Στην Ελλάδα το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές ήταν 179,1 δισ. ευρώ, στην Ιρλανδία έφθασε τα 185,4 δισ. ευρώ.
Δεδομένου ότι ο πληθυσμός στην Ελλάδα (11 εκατ.) είναι υπερδιπλάσιος της Ιρλανδίας (4,6 εκατ.), το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα (16.300 ευρώ) είναι υποδιπλάσιο της Ιρλανδίας (40.200 ευρώ). Ως γνωστόν και η περήφανη, με λόγια αλλά και με έργα, Ιρλανδία υπέστη Μνημόνιο και τρόικα, αλλά «καθάρισε» συνεχίζοντας να στηρίζει την παραγωγή της και τις εξαγωγές της (ποσοστό 47,7% του ΑΕΠ - έναντι 15,2% της Ελλάδας), τροφοδοτώντας έτσι τη βιώσιμη ανάπτυξή της, και καθιστώντας το δημόσιο (αλλά και το ιδιωτικό) χρέος της βιώσιμο.
Η Ιρλανδία είναι μία από τις «μνημονιακές» χώρες, αλλά χρειάσθηκε ένα μνημόνιο, και όχι τρία όπως η Ελλάδα. Η αντιμνημονιακή-μνημονιακή Ελλάδα στον μέχρι τώρα εξάμηνο αντιμνημονιακό δρόμο της προς το τρίτο Μνημόνιο, δεν σταμάτησε στην απλή «σύγκλιση» με την (μισή) Ιρλανδία. Συνέχισε, σταθερά στο πρώτο πεντάμηνο, και ραγδαία έκτοτε, να συρρικνώνει το ΑΕΠ της (κινείται σε επίπεδα χαμηλότερα των 175 δισ. ευρώ), να καταστρέφει θέσεις εργασίας αυξάνοντας την ανεργία της, να εκτοξεύει το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος (ανοίγοντας μεγαλύτερες «τρύπες» στις τράπεζες της), να επιδεινώνει ραγδαία τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους της, και, κυρίως, να υποβαθμίζει έτι περαιτέρω το εισοδηματικό επίπεδο, όπου είναι δυνατόν να σταθεροποιηθεί εκ νέου η ελληνική οικονομία.
Παρά τις καλές προθέσεις, με την αποκορύφωση, προ τριών εβδομάδων, της κυβερνητικής διαπραγματευτικής τακτικής (χρεοκοπία, έξοδο από δεύτερο Μνημόνιο προσαρμογής/χρηματοδότησης, τραπεζική αργία) ό,τι είχε απομείνει ζωντανό στον ήδη ισχνό παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας μπήκε σε νέα πορεία συρρίκνωσης. Με αποτέλεσμα το ήδη δυσμενές ποσοστό απασχόλησης που ήταν στο 49,8% στο α’ τρίμηνο του 2015 (έναντι του 62,7% στην Ιρλανδία) να έχει συρρικνωθεί περαιτέρω (σε ποσοστό χαμηλότερο του 50,1% της Τουρκίας).
Η αντιμνημονιακή-μνημονιακή συνισταμένη των τελευταίων έξι ετών, στην τρίτη εκδοχή της, παρά τις καλές προθέσεις -τέτοιες είχαν και όλοι οι προηγούμενοι αντιμνημονιακοί που έγιναν μνημονιακοί του «καλού» (δικού τους) Μνημονίου, συρρικνώνοντας το ΑΕΠ κατά 2%-4% το 2015, συρρικνώνει και το μέσο εισόδημα και τον μέσο μισθό της οικονομίας, ο οποίος ήταν 20.168 ευρώ το 2014 (έναντι των 34.466 ευρώ της Ιρλανδίας).
Για τη νέα συρρίκνωση και κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας ευθύνονται οι τελευταίες 170 ημέρες, όταν «οι άλλοι» κυβέρνησαν για 14.500 ημέρες; Ναι οι ευθύνες επιμερίζονται. Αλλά οι 170 ημέρες είναι η επιτομή της «μεταπολιτευτικής κλεισούρας». Που είχε καταφέρει να φέρει σε όλη την, 41 ετών, πορεία της, 0,1% ετήσια αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας στην ελληνική οικονομία, ευημερώντας μέσω νέου δημόσιου χρέους 400+ δισ. ευρώ. Οι των 170 ημερών βάλθηκαν να το πάνε στο 0,0%.
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 18/7/2015
Ένα (ακόμη) μεγαλειώδες κατόρθωμα της χώρας μας, στο οποίο, ως πιθανότητα, είχαμε αναφερθεί και στο παρελθόν, πέρασε απαρατήρητο. Στη διάρκεια του 2014 η Ελλάδα συνέκλινε σε όρους ονομαστικού ΑΕΠ με την Ιρλανδία -και η Ιρλανδία, βοηθούντος και του εδώ υψηλότερου αποπληθωρισμού, υπερκέρασε την Ελλάδα. Στην Ελλάδα το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές ήταν 179,1 δισ. ευρώ, στην Ιρλανδία έφθασε τα 185,4 δισ. ευρώ.
Δεδομένου ότι ο πληθυσμός στην Ελλάδα (11 εκατ.) είναι υπερδιπλάσιος της Ιρλανδίας (4,6 εκατ.), το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα (16.300 ευρώ) είναι υποδιπλάσιο της Ιρλανδίας (40.200 ευρώ). Ως γνωστόν και η περήφανη, με λόγια αλλά και με έργα, Ιρλανδία υπέστη Μνημόνιο και τρόικα, αλλά «καθάρισε» συνεχίζοντας να στηρίζει την παραγωγή της και τις εξαγωγές της (ποσοστό 47,7% του ΑΕΠ - έναντι 15,2% της Ελλάδας), τροφοδοτώντας έτσι τη βιώσιμη ανάπτυξή της, και καθιστώντας το δημόσιο (αλλά και το ιδιωτικό) χρέος της βιώσιμο.
Η Ιρλανδία είναι μία από τις «μνημονιακές» χώρες, αλλά χρειάσθηκε ένα μνημόνιο, και όχι τρία όπως η Ελλάδα. Η αντιμνημονιακή-μνημονιακή Ελλάδα στον μέχρι τώρα εξάμηνο αντιμνημονιακό δρόμο της προς το τρίτο Μνημόνιο, δεν σταμάτησε στην απλή «σύγκλιση» με την (μισή) Ιρλανδία. Συνέχισε, σταθερά στο πρώτο πεντάμηνο, και ραγδαία έκτοτε, να συρρικνώνει το ΑΕΠ της (κινείται σε επίπεδα χαμηλότερα των 175 δισ. ευρώ), να καταστρέφει θέσεις εργασίας αυξάνοντας την ανεργία της, να εκτοξεύει το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος (ανοίγοντας μεγαλύτερες «τρύπες» στις τράπεζες της), να επιδεινώνει ραγδαία τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους της, και, κυρίως, να υποβαθμίζει έτι περαιτέρω το εισοδηματικό επίπεδο, όπου είναι δυνατόν να σταθεροποιηθεί εκ νέου η ελληνική οικονομία.
Παρά τις καλές προθέσεις, με την αποκορύφωση, προ τριών εβδομάδων, της κυβερνητικής διαπραγματευτικής τακτικής (χρεοκοπία, έξοδο από δεύτερο Μνημόνιο προσαρμογής/χρηματοδότησης, τραπεζική αργία) ό,τι είχε απομείνει ζωντανό στον ήδη ισχνό παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας μπήκε σε νέα πορεία συρρίκνωσης. Με αποτέλεσμα το ήδη δυσμενές ποσοστό απασχόλησης που ήταν στο 49,8% στο α’ τρίμηνο του 2015 (έναντι του 62,7% στην Ιρλανδία) να έχει συρρικνωθεί περαιτέρω (σε ποσοστό χαμηλότερο του 50,1% της Τουρκίας).
Η αντιμνημονιακή-μνημονιακή συνισταμένη των τελευταίων έξι ετών, στην τρίτη εκδοχή της, παρά τις καλές προθέσεις -τέτοιες είχαν και όλοι οι προηγούμενοι αντιμνημονιακοί που έγιναν μνημονιακοί του «καλού» (δικού τους) Μνημονίου, συρρικνώνοντας το ΑΕΠ κατά 2%-4% το 2015, συρρικνώνει και το μέσο εισόδημα και τον μέσο μισθό της οικονομίας, ο οποίος ήταν 20.168 ευρώ το 2014 (έναντι των 34.466 ευρώ της Ιρλανδίας).
Για τη νέα συρρίκνωση και κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας ευθύνονται οι τελευταίες 170 ημέρες, όταν «οι άλλοι» κυβέρνησαν για 14.500 ημέρες; Ναι οι ευθύνες επιμερίζονται. Αλλά οι 170 ημέρες είναι η επιτομή της «μεταπολιτευτικής κλεισούρας». Που είχε καταφέρει να φέρει σε όλη την, 41 ετών, πορεία της, 0,1% ετήσια αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας στην ελληνική οικονομία, ευημερώντας μέσω νέου δημόσιου χρέους 400+ δισ. ευρώ. Οι των 170 ημερών βάλθηκαν να το πάνε στο 0,0%.
