2 Ιουλίου 2016 Αυταπάτες και αδιέξοδα που συνεχίζονται
Ημερησία του Σαββάτου - Οικονομία, 2/7/2016
Το αποτέλεσμα για το Brexit
και η εγχωρίως αναπτυσσόμενη (κατά κανόνα κοινότοπη) φιλολογία για την Ευρώπη
λειτουργούν ως άλλοθι στις εγχώριες αυταπάτες, που διαρκούν, και στα εγχώρια
αδιέξοδα που καθιστούν την χώρα και την οικονομία της περισσότερο ευάλωτη στις
εγχώριες παθογένειες που διαρκούν, και στις διεθνείς ασυνέχειες και αναταράξεις
που θα ακολουθήσουν το υπόλοιπο της δεκαετίας στην ΕΕ και στην διεθνή
οικονομία.
Το
ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη σε πρόγραμμα (το 3ο) προσαρμογής και
χρηματοδότησης, πράγματι την «προστατεύει» από διακυμάνσεις και αναταράξεις των
αγορών, από τις οποίες η ίδια είναι αποκλεισμένη, όντας σε καθεστώς «τεχνικής
χρεοκοπίας», αλλά αυτό δεν είναι λόγος η χώρα να καθυστερεί και να σέρνεται έως
την λήξη του προγράμματος το 2018. Ούτε υπάρχει λόγος να συνεχίσει να συντηρεί
τις αυταπάτες με τις οποίες πορεύεται σε όλη την διάρκεια της χρεοκοπίας της.
Αντιθέτως,
λόγω των αναταράξεων και των αλλαγών στην διεθνή οικονομία και την ευρωπαϊκή, η
χώρα, αν είχε στοιχειώδες ένστικτο μακροχρόνιας εθνικής και κοινωνικής
αυτοσυντήρησης, θα φρόντιζε το ταχύτερο να βγει από την κατάσταση χρεοκοπίας
στην οποία βρίσκεται, και να πάψει να είναι ο αδύνατος κρίκος της ευρωζώνης.
Διότι παρά τα ωραία λόγια με τα οποία ανταμείβεται από τους δανειστές της, η
ίδια στερείται «ιδιοκτησίας» στοιχειωδών επιλογών μακροχρόνιας και βιώσιμης
εθνικής και κοινωνικές αυτοσυντήρησης. Αρκείται στα περιστασιακά και στα
εφήμερα, όπου αναλώνεται και η πολιτ(ευτ)ική καθημερινότητά της.
Την
ίδια ώρα που τρισεκατομμύρια διεθνών κεφαλαίων αναζητούν διεθνώς αποδοτικές
επενδύσεις, και μεγάλο μέρος των οποίων «σταθμεύει» ακόμη και σε επενδύσεις με
μηδενικά έως και αρνητικά επιτόκια, η Ελλάδα αδυνατεί να προσελκύσει το όποιο
ελάχιστο κλάσμα αυτών, αρκούμενη είτε σε επενδύσεις που γίνονται για τις
σχολάζουσες υποδομές της (επενδύσεις αναγκαίες αλλά όχι ικανές να την βγάλουν
από την χρεοκοπία και την κατάρρευση), είτε σε επενδύσεις βραχυπρόθεσμων επενδυτών
υψηλού κινδύνου, που ποντάρουν στο «υψηλός κίνδυνος - πιθανά βραχυπρόθεσμα
υψηλά κέρδη».
Την
ίδια ώρα που αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια καταθέσεις Ελλήνων πολιτών έχουν
αποσυρθεί από τις ελληνικές τράπεζες και τοποθετηθεί σε πλήθος λογαριασμών
διαχείρισης διαθεσίμων ευρωπαϊκών τραπεζών, όπου, σταδιακά και αυξανόμενα, το
επιτόκιό τους είναι αρνητικό, (δηλαδή οι Έλληνες πολίτες καταθέτες πληρώνουν
την επιδιωκόμενη ασφάλεια των καταθέσεών τους με μικρή μεν αυξανόμενη δε
ανάλωσή του κεφαλαίου τους), η διατήρηση των ελέγχων κεφαλαίου δείχνει ότι και
από τις υφιστάμενες εγχώριες καταθέσεις μεγάλο μέρος τους θα είχε την τάση να
αποσυρθεί σε ανάλογες αρνητικές αποδόσεις.
Την
ίδια ώρα που «η ανάπτυξη έρχεται», σε όλους τους χρόνους, και με όλους τους
τρόπους, ουσιώδεις προϋποθέσεις αναπτυξιακής δυναμικής υποχωρούν. Υπό κανονικές
συνθήκες οι επενδυτές διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων και υπηρεσιών (διότι από
την παραγωγή αυτών προκύπτει η βιώσιμη ανάπτυξη) επιδιώκουν είτε ανταγωνιστικά
κόστη, είτε να επωφεληθούν από το ταλέντο και την καινοτομία μιας
κοινωνίας/οικονομίας, είτε την παρουσία σε μια αναπτυσσόμενη αγορά της, είτε
συνδυασμό αυτών, αλλά όχι μόνον οι ασκούμενες πολιτικές δεν έχουν τέτοιο
προσανατολισμό, αλλά αγνοούν και τα θεμελιώδη.
